به گزارش خبرگزاری شبستان نخستین همایش نویسندگان ایران با حضور مسئولان معاونت فرهنگی ارشاد و نویسندگانی از سراسر کشور، بدون حضور وزیر ارشاد، در پژوهشکده فرهنگ، هنر و معماری به کار خود پایان داد.
در اختتامیه این همایش، محمدرضا سرشار گفت: اگر نویسنده‌ای به درجه‌ای از شهرت رسید و نتوانست رضایت خدا را کسب کند به نوعی از فریضه معنوی شانه خالی کرده است. من این امر را به دلیل تعصب مذهبی نمی‌گویم بلکه به دلیل اینکه بنده نیز خود به امر نویسندگی اشتغال دارم، می‌گویم.
این نویسنده با مقایسه وضعیت نویسندگی در کشور در گذشته و امروز گفت: نویسندگی انصافاً از دولت نهم و از وقتی که یک معاون ادیب و نویسنده در وزارت ارشاد به کار گرفته شد، قدر و منزلت بیشتری به خود گرفت. وضعیت نویسندگی در گذشته بیشتر ناشرمحور بود اما در دولت نهم نویسندگی در صدر نشست و ارزش یافت.
محمدرضا سرشار همچنین از دست اندرکاران برپایی نخستین همایش نویسندگان ایران تقدیر کرد و افزود: در گذشته نویسندگان و اهالی قلم عمدتاً در آموزش و پرورش و نهادهای مختلف گرد هم می آمدند اما این نخستین‌بار است که نویسندگان خارج از تهران در چنین همایشی شرکت می کنند.
وی به فنون نویسندگی پرداخت و گفت: نویسندگی در وهله اول حاصل تجربه است، یعنی هر نویسنده‌ای که تجارب عمیق‌تر و وسیع‌تر داشته باشد حتی با اندک فنون نویسندگی هم می‌تواند به این کار بپردازد. در غرب این مسئله را بیشتر مشاهد می کنیم؛ نویسنده ای مانند «جک لندن» یک ملوان ساده بود که 5 سال در دریا مشغول به کار شد و طبیعتاً تجارب آن را در کتابهایش آورد.
سرشار به دخالت نگاه معرفتی نویسنده در نگارش کتاب تصریح کرد: نویسنده از زمان انتخاب شخصیت داستان‌هایش نگاه خود را در کتاب دخالت می‌دهد، البته نویسنده‌ای هنرمندتر است که این مسئله در آثارش زیاد عیان نباشد، در واقع این مسئله وقتی که نویسنده ای ناشی باشد، عریان تر است.
این نویسنده همچنین درباره مبانی نظری داستان نویسی افزود: در مورد مباحث نظری داستان بسیار دشوار است که انسان بتواند رد پای جهان بینی و ایدئولوژی نظریه‌پردازان را دریابد ولی متأسفانه اغلب نویسندگان ما مطالعه عمیقی درباره این ایدئولوژی ها ندارند.
سرشار همه نظریه های مربوط به داستان را واجد محتوایی ایدئولوژیک دانست و خاطرنشان کرد: اگر نگوییم این محتواها عمدتا ضداسلامیست، محتوای آنها غالباً غیر اسلامیست، متأسفانه بعضی از نویسندگان ارزشی سالهای قبل ما که امروز داستان ضدجنگ می‌نویسند نقطه انحرافشان در مباحث نظری داستان است. آنها می خواستند از این نکات و متون تبعیت کنند که به این ورطه افتادند.
سرشار تأکید کرد: نباید خودمان را نوکر تئوری‌های داستان بدانیم البته باید درباره آنها مطالعه ای عمیق داشته باشیم و با اطلاع کامل آنها را رد کنیم نه اینکه ندانسته این کار را انجام دهیم.
وی یادآور شد: بت‌های زیادی از نویسندگان برای ما تراشیده‌اند، وقتی که ته این بتواره ها را بکاوید متوجه می شوید که موجوداتی بسیار حقیرند و بعضی از آنها آنقدر متعفن هستند که اگر از یک کیلومتری آنها رد شوید بوی تعفنشان شما را آزار می دهند.
سرشار با ذکر خاطره ای از حضور مخملباف در حوزه هنری در سال های ابتدایی انقلاب گفت: یادم هست محسن مخملباف که زمانی در حوزه هنری فعالیت می کرد، خیلی مایل بود که مدام به خانه این نویسنده و آن نویسنده برود، کسی از من پرسید فکر می کنید چرا این گونه است؟ من به او گفتم که این به دلیل کمبود مطالعه است و باید برود کتاب بخواند.
حجت الاسلام والمسلمین قرائتی دیگر سخنران این همایش بود که با تأکید بر جدی گرفتن وقت مردم و امکانات از سوی نویسندگان گفت: نویسندگان باید کم و پر مایه بنویسند نه اینکه آب در حرفهایشان بکنند چرا که عمر و مغز مردم و همچنین کاغذ امانت است و آنها باید به فشرده گویی عادت کنند؛ آنها باید یافتنی‌ها را بنویسند نه بافتنی ها را.
وی همچنین از نویسندگان خواست که از حق التألیف کتابهایشان صرفنظر کنند و افزود: من یک کتاب نوشتم و از حق التألیف آن گذشتم و 15 میلیون نسخه از آن چاپ شد. شما می‌توانید بعضی قصه‌هایتان را در صدا و سیما به فیلم تبدیل کنید.
قرائتی تأکید کرد: بعضی ها می نویسند که نان بخورند ولی بعضی‌ها نان می خورند که بنویسند، شما باید یاد بگیرید که شیرین‌تر و مفیدتر و هدفمندتر بنویسید.
رئیس ستاد اقامه نماز در پایان از مسولان برگزاری همایش نویسندگان ایران خواست تفاهم نامه‌ای با ستاد نماز امضا کنند تا براساس آن قصه ها و روایت قرآنی سوژه هایی در اختیار نویسندگان کشور قرار گیرد.
گفتنی است، ارایه گزارش هایی از سه نشست تخصصی مسوولان فرهنگی با نویسندگان شرکت کننده در این همایش از سوی سیدعلی کاشفی خوانساری، داریوش مطلبی و داریوش علی‌پور، سه دبیر این جلسات و همچنین پخش نماهنگی از زندگی و آثار طاهره صفارزاده از دیگر بخش های اختتامیه نخستین همایش نویسندگان ایران بود.
پایان پیام/
نظر شما