مافیای اینستاگرام کمر هنر را شکسته است

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، پیش از این بخش اول گفتگو با «امین سعدی» کارگردان جوان تئاتر ایران درباره وضعیت تئاتر کشور و زمینه های مرتبط با آن منتشر شد. در بخش دوم گفتگو با کارگردان نمایش «خاندان چن چی» به بررسی اجرای تئاتر در شهرستان ها و کارکرد تبلیغات جدید در تئاتر امروز به گفتگو نشسته ایم:

امروز وضعیت تئاتر شهرستان چگونه است؟

در حال حاضر تئاتر شهرستانی بسیار پیشرفت داشته و تلاش همه هنرمندان شهرستان قابل ستایش است، ما 15 سال پیش در زیرزمین‌های مخوفی تمرین می‌کردیم که آنقدر نم داشت بدن بچه‌ها خشک می‌شد اما امروز خیلی فضا باز شده اما حمایت همچنان کم است، متاسفانه ظاهر کار خوبه و هم تشویق می‌کنند که کار کنید اما لحظه‌ای که باید پشت آدم را بگیرند رها می‌شوید، حمایت دولتی واقعا ضعیف است.

حضور سلبریتی ها در تئاتر را چه طور ارزیابی می کنید؟

بازیگران برند با کارگردان‌های جوان و کار اولی و دومی خوب کار می‌کنند ولی با این وجود این افراد هم درآمد زندگی‌شان از کار هنر است و در طول سال هم بیشتر از چند کار را نمی‌توانند انجام بدهند و به همین خاطر نمی‌توان انتظار خیلی زیادی از آنها داشت، البته یک نکته هم فراموش نشود که این چرخه استفاده از بازیگران برند نیز سر و سامان درستی ندارد و اگر یک روال درست برای این قشر نیز مشخص شود بهتر می‌توان با این بازیگران بر سر کار و قیمت صحبت و همکاری کرد.

دلیل این اتفاق نیز این است که ما یک صاحب درستی در تئاتر نداریم، بنده شخصا نمی‌دانم خط و مشی هنر را چه کسی تعریف می‌کند، یعنی به عبارت دیگر مشخص نیست دولت یا بخش غیردولتی جهت دهنده به فرهنگ و هنر هستند یا خیر.

فضاهای تبلیغاتی جدید همچون اینستاگران چه تاثیری بر مخاطبان تئاتر داشته است؟

امروز متاسفانه کاربران تبلیغاتی اینستاگرام از کارگردانان تئاتر به نوعی سوء استفاده می‌کنند، این افراد امروز از کارگردانان درخواست می‌کنند که پنج بلیط میهمان به ما بدهید تا ما در سایت‌های فروش بلیط نظرات مثبت برای شما ثبت کنیم، اگر به این افراد چراغ سبز نشان بدهید که همکاران خودمان را خراب کرده‌ایم و اگر پاسخ شما منفی باشد شما را خراب می‌کنند و در تمام سایت‌ها برای شما منفی می‌نویسند.

در طول زمان اجرا همین نمایش به ما پیشنهاد دادند و ما نپذیرفتیم حتی اگر به ضرر ما باشد، این نمایه‌ای از مظلومیت ما است و ما در مقابل این هجمه رسانه‌ای نمی‌توانیم کاری کنیم و باید بپذیریم که ما در برابر این کاربران اینستاگرام قدرت زیادی نداریم، در حال حاضر این افراد تعیین کننده شدند و با رجوع اجمالی به پیج‌های اینستاگرامی متوجه خواهید شد که پست‌های 24 ساعت این افراد به 12ساعت کاهش و قیمت دو برابر شده است.

به شدت هم ترافیک در این موضوع وجود دارد و اگر شما از آنها بخواهید تبلیغات کار شما را انجام دهند با منت شما در صف قرار می‌دهند، امروز استوری و پست اینستاگرام از 300 تومان آغاز و تا مبلغ 2 الی 5 میلیون هم می‌رسد و متاسفانه این کاربران اینستاگرام تاثیرگذار بوده و واقعا کمر هنر را شکسته‌اند.

افرادی که مثل من بعد از تحصیلات خود می‌خواهند وارد کار هنر شوند و تنها هدفشان این است که هنر خود را در پاک‌ترین حالت به مردم عرضه کنند در این فضا امکان کار ندارند، در مافیای سنگین تبلیغات امروز گرفتار می‌شوند، در هر اجرا من شاهد هستم که بالای ده نفر به طریق دوستی با ما ارتباط برقرار می‌کنند و اگر پذیرای پیشنهاد آنها نباشیم از در تهدید وارد عمل می‌شوند و یک لحظه طرف به خود می آید و می‌بیند که 50میلیون هزینه تبلیغات کرده است.

بنده شخصا در همین کار جدید هنوز کار وایرال نشده بود ده تا پیام در تلگرام و اینستاگرام دریافت کردم که ما می‌توانیم در این قالب‌ها به شما کمک کنیم و برای من سوال است که این افراد چگونه متوجه می‌شوند که ما چه کاری را در دست داریم، در واقع گاهی قبل و بعد از مجوز شاهد این اتفاق هستیم. در واقع یکسری دلال تئاتر داریم که به دنبال سالن پر کردن و تبلیغات هستند، حال با این فضا یک جوان که استعداد دارد و می‌خواهد کار کند چگونه باید کار خود را جلو ببرد.

تئاتر خوبی که امسال دیدید؟

امسال کار استاد رحمت امینی با عنوان «اوستاد نوروز پینه‌دوز» رو دیدم که خیلی کار خوبی بود، همچنین کار آقای مجید رحمتی با عنوان «کریم لوژی» را نیز دوست داشتم.

در پایان اگر سخنی باقی مانده است...

کارهای امثال ما تنها باید سینه به سینه و گوش به گوش منتقل بشود و چاره‌ای جز این نداریم و هرچقدر هزینه کنیم نهایتا 100 تا 200 تماشاچی بیشتر خواهیم داشت، امروز برای سالنی که 140نفر ظرفیت داره و من برای تک‌تک صندلی‌های آن هزینه کردم بعد از 8 اجرا سیصد تماشاچی داشته‌ام و این با وجود فشار تبلیغاتی بالا بوده اما با این وجود این موضوع را هم می‌دانم که شرایط بهتر می‌شود.

یکی از دغدغه‌های هنر نمایشی تبلیغات محیطی است، امروز بیلبوردها بسیار گران است و امکان تبلیغ نداریم و از رسانه‌ها خواستاریم که این تعامل را بین تئاتری‌ها و شهرداری فراهم کنند.