غدیر، روز عرضه ولایت اهل بیت(ع) بر همه مخلوقات

خبرگزاری شبستان//کرمان

فردا 18 ذیحجه است؛ یادآور حجة الوداع رسول رحمت و مهربانی، نمی دانم کسانی که به حج آن سال مشرف شده بودند از اینکه دیگر پیامبر را در جمع خود نخواهند داشت چه احساسی داشتند؟ البته که برای شیعیان حقیقی آن حضرت باید بسیار دردناک و جانسوز باشد.

وداع پیامبر(ص) با کعبه، خطبه ایشان بر فراز کوه صفا، آخرین سعی و رمی جمره و... نه، بیش از همه اینها که قطعاً وداعش برای پیامبر دشوار است شاید ماجراهای پس از رحلت و مظلومیت به اوج رسیده امیرمؤمنان در آن برهه از تاریخ بیش از هر چیز دیگری پیامبر را ناراحت می کند.

بالاخره همه حاجیان به غدیر خم رسیدند؛ پیامبر حامل پیام مهمی از جانب پروردگار است که عصاره همه سالهای رسالت و پیامبری آن حضرت و بلکه همه انبیای گذشته است.

تصور شکوه آسمانی آن لحظاتی که رسول رحمت و مهربانی عالمیان، دستان پر از سخاوت و کرم علی(ع) را به نشانه ولی، امام، وصی، بالا می برد، انسان را به وجد می آورد...پیامبر خطبه خواند: "و پروردگارم آیه ای بر من نازل فرموده که: «همانا ولی، صاحب اختیار و سرپرست شما، خدا و پیامبر او و ایمانیانی هستند که نماز به پا می دارند و در حال رکوع زکات می پردازند.» و هر آینه علی بن ابی طالب نماز به پا داشته و در رکوع زکات پرداخته و پیوسته خداخواه است.

در غدیر، چشمان پیامبر(ص)دور دست هایی را می نگریست که می باید کشتی اسلام آن را طی کند و هدف نهایی آن به ظهور برسد؛ و آینده هایی را در نظر داشت که گرگ های عقیده، اسلام را از داخل مورد تعرض قرار داده اند.

و این بود که دست علی بن ابیطالب(ع)را گرفت و او را بلند کرد و از همانجا به همه نسل های تاریخ نشان داد و به عنوان جانشن خود معرفی کرد.

اینک ما میراث دار غدیریم که در قله عظمت آن به دنیا آمده ایم؛ امروز غدیر فراتر از دید دشمنان، آفتاب خیره کننده ای است که بر همه جهان می تابد و کشتی پر قدرتش پهنه گیتی را در می نوردد و دست غرق شدگان فتنه های هزار و 400 ساله سقیفه را به گرمی می فشارد و از گرداب های سیاه کفر و گمراهی به سبزگونه پر طراوت خود می رساند تا روحشان را صفایی تازه بخشد.

ای صاحب غدیر:

غدیریان از اوج غدیرت سلام می دهند، تعظیم می کنند و بوسه بر دستت، بر پایت، برخاک راهت می زنند و در برابر مقام بلند تو خود را بسیار کوچک می بینند...مگر بپذیری شان!؟ با قطره اشکی پر از انتظار...سلام!

فرازهایی از خطبه مهم غدیر

و من از جبرئیل درخواستم که از خداوند سلام اجازه کند و مرا از این مأموریت معاف فرماید. زیرا کمی پرهیزگاران و فزونی منافقان و دسیسۀ ملامت گران و مکر مسخره کنندگان اسلام را می دانم.

هان مردمان! از علی رو برنتابید. و از امامتش نگریزید. و از سرپرستی اش رو برنگردانید. او [شما را] به درستی و راستی خوانده و [خود نیز] بدان عمل نماید. او نادرستی را نابود کند و از آن بازدارد. در راه خدا نکوهش نکوهش گران او را از کار باز ندارد. او نخستین مؤمن به خدا و رسول اوست و کسی در ایمان، به او سبقت نجسته. و همو جان خود را فدای رسول الله نموده و با او همراه بوده است تنها اوست که همراه رسول خدا عبادت خداوند می کرد و جز او کسی چنین نبود.

اولین نمازگزار و پرستشگر خدا به همراه من است. از سوی خداوند به او فرمان دادم تا [در شب هجرت] در بستر من بیارامد و او نیز فرمان برده، پذیرفت که جان خود را فدای من کند.

هان مردمان! آن چه بر شما برگفتم بگویید و به علی با لقب امیرالمؤمنین سلام کنید و بگویید: «شنیدیم و فرمان می بریم پروردگارا، آمرزشت خواهیم و بازگشت به سوی تو است.» و نیز بگویید: «تمام سپاس و ستایش خدایی راست که ما را به این راهنمایی فرمود وگرنه راه نمی یافتیم» - تا آخر آیه.

هان مردمان! هر آینه برتری هی علی بن ابی طالب نزد خداوند عزّوجل - که در قرآن نازل فرموده - بیش از آن است که من یکباره برشمارم. پس هر کس از مقامات او خبر داد و آنها را شناخت او را تصدیق و تأیید کنید.

هان مردمان! آن کس که از خدا و رسولش و علی و امامانی که نام بردم پیروی کند، به رستگاری بزرگی دست یافته است.
 

هان مردمان! سبقت جویان به بیعت و پیمان و سرپرستی او و سلام بر او با لقب امیرالمؤمنین، رستگارانند و در بهشت های پربهره خواهند بود.
 

هان مردمان! آن چه خدا را خشنود کند بگویید. پس اگر شما و تمامی زمینیان کفران ورزند، خدا را زیانی نخواهد رسانید.

پروردگارا، آنان را که به آن چه ادا کردم و فرمان دادم ایمان آوردند، بیامرز. و بر منکران کافر خشم گیر! و الحمدللّه ربّ العالمین."

پس از خطبه، همگان با علی(ع)بیعت کردند حتی زنان و بیعت آنان اینگونه بود که دست در تشت آبی زدند که امیرمؤمنان علی (ع)قبلاً در آن دست زده بود.

اینکه پس از غدیر چه شد و مسیر جامعه اسلامی به چه سمتی رفت که تا به امروز بشریت از آن رنج می برد و گرفتار پیامدهای زیانبار و جبران نشدنیاآن است، بماند؛ اما در این جا لازم دیدیم که به حدیثی بسیار جالب و البته قابل تأمل و توجه از امام رضا(ع) در خصوص عرضه ولایت بر همه مخلوقات اشاره کنیم.

عرضه ولایت بر همه مخلوقات

همانطور که در روز عید غدیر "ولایت" بر انسان ها عرضه شد در عالم خلقت هم بر سایر مخلوقات عرضه شد؛ امام رضا(ع)در حدیثی که در کتاب عوالم جلدهای 5 و 13 آمده است، به وقوع این امور در روز غدیر اشاره می فرماید.

متن حدیث به این شرح است: "خداوند در روز عید غدیر ولایت را بر اهل آسمان ها عرضه کرد و اهل آسمان هفتم در قبول آن از دیگران سبقت گرفتند و به همین جهت خداوند آسمان هفتم را به عرش خود مزین کرد.

سپس اهل آسمان چهارم بر دیگران سبقت گرفتند و خداوند آن را به عرش و بیت المعمور مزین فرمود؛ سپس اهل آسمان اول سبقت گرفتند و خداوند آن را به ستارگان مزین فرمود.

ولایت بر بقعه های زمین عرضه شد و مکه در قبول آن سبقت گرفت پس خداوند آن را به کعبه زینت داد و پس از آن، مدینه پذیرفت و خدا آن را به پیامبر زینت داد و سپس کوفه پذیرفت و خداوند آن را به امیرالمؤمنین(ع) زینت بخشید.

در ادامه حدیث آمده است: ولایت بر کوه ها عرضه شد و سه کوه عقیق، فیروزه و یاقوت قبل از دیگر کوه ها پذیرفتند و به همین جهت بر سایر جواهرات فضیلت دارند؛ ولایت بر معادن عرضه شد و طلا و نقره آن را بعد از عقیق، فیروزه و یاقوت پذیرفتند و هر کدام از کوهها آن را قبول نکرد چیزی از آن نمی روید.

ولایت بر آبها عرضه شد آنکه آن را قبول کرد شیرین و گوارا و آنکه قبول نکرد تلخ و شور شد؛ ولایت بر نباتات عرضه شد و آنکه قبول کرد شیرین و خوش طعم و آنکه نپذیرفت تلخ شد.

ولایت بر پرندگان عرضه شد هر کدام قبول کرد با صدای زیبا و فصیح می خواند و هر کدام قبول نکرد الکن شد."

یک تقارن جالب

در اثبات الهداة و بحارالانوار آمده است: از لطایف و مقدرات الهی این است که در روز 18 ذیحجه عثمان کشته شد و مردم پس از 23 سال غصب خلافت با امیرالمؤمنین بیعت کردند و خلافت ظاهری آن حضرت بار دیگر مقارن با روز غدیر شد.

پایان پیام/