خبرگزاری شبستان-اصفهان: مخاطبین یکی از ارکان اصلی سینمای کودک هستند و جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان در ایران یکی از مراجع اصلی ترغیب سینماگران این حوزه به رعایت استانداردها و انتخاب موضوعات موثر در مخاطب است.
در سال هاي اخير سينما به يكي از پر مخاطب ترينِ رسانه ها در بين مردم بدل شده است، اين حقيقت وجود دارد كه افراد همواره نكات زيادي از فيلم هاي سينما مي‌آموزند. با توجه به تاثير گذار بودن اين هنر در بين مردم بايد توجه داشت كه چه تكاليفي براي سينماگران و چه حقوقي براي مخاطبين سينما بوجود مي‌آيد.
در سينماي جهان چند الگو يا علامت وجود دارد كه بيانگر تضمين فیلم از سوی سینماگران است به عنوان مثال علامت DTS اين اطمينان را به مخاطب مي‌دهد كه اگر فيلمي را با اين تاييديه مشاهده كنند آسيبي به گوش آنها نخواهد رساند.
اما بايد به اين نكته توجه داشت كه بسياري از فیلم‌های اکران شده در سینما از استاندارد كافي و لازم برخوردار نيستند ولی با استقبال در گيشه مواجه مي‌شوند و اين استدلال كه؛ مردم خود قاضی هستند و اگر فيلمي از استاندارد لازم برخوردار نباشد با استقبال آنان روبرو نمي‌شود، غیر منطقی است زیرا آنان از نظر فنی با استانداردهای فیلم و حقوق خودشان آگاهی ندارند و نمی‌توان با این استدلال از حقوق مخاطب و رعايت استاندارد ها سرباز زد.
سينما در درجه اول هنر و بعد از آن یک صنعت و رسانه محسوب می‌شود از همين رو سازندگان آثار سینمایی موظف به رعايت حقوق مادي و معنوي مخاطب و همچنين رعايت استاندارد هاي جهاني هستند.
و اما سوال دیگری كه مطرح مي‌شود؛ كه آيا فيلم‌های به نمایش درآمده در جشنواره بین المللی فیلم کودک و نوجوان سازگاری با مخاطب خاص خود دارد و استانداردهای لازم در این زمینه توسط سازندگان رعایت می‌شود یا نه؟
بر اساس كنوانسيون جهاني حقوق کودک و قوانين ملي، افراد زير ١٨ سال کودک محسوب شده و دارای حقوق خاص خود هستند و تمامی کشورها ملزم به رعایت و پذیرش این حقوق هستند.
حقوق کودکان شامل؛ حق بر عدم تبعیض، حق حیات، حق بقا، حق رشد، برقراری ارتباط با هر دو والدین، هویت انسانی و همچنین نیازهای اساسی برای حفاظت فیزیکی، غذا، آموزش عمومی دولتی، مراقبت‌های بهداشتی و قوانین کیفری مناسب بر اساس سن و رشد کودک و ... است و مي‌توان آثار سینمایی با هر یک از این موضوعات و با هدف آگاهی بخشی کودکان با حقوق جهانی خود تولید کرد.
به نظر مي‌رسد سينماي كودك و نوجوان می‌تواند به خوبي بر روي آموزش حقوق كودكان و نوجوانان تمركز کرده و دست يابي به اين مهم مستلزمِ اين است كه سينماگران جای خالی این آموزش‌ها را در دنیای کودک و نوجوان حس کنند و با مطالعه بر روی این موضوعات آن را در قاب سینمای کودک و نوجوان به‌تصویر بکشند.
اگر افراد از سنين پايين تر از حقوق خود آگاهی پیدا کنند می‌توانند هر جا با نقض قوانین مواجه شدند دادخواهی كرده و خود را محکوم به بی‌عدالتی اجتماعی نمی‌دانند./
یادداشت از دکتر مهوش خادم الفقرایی جامعه شناس
نظر شما