خبرگزاری شبستان، گروه اندیشه: فرا رسیدن نخستین جمعه از ماه محرم که همه ساله به یاد طفل شش ماهه امام حسین(ع)، حضرت علی اصغر(ع) محمل برگزاری همایش «شیرخوارگان حسینی» است فرصتی را فراهم آورد تا در گفت وگو با حجت الاسلام «سید محمود مرتضوی هشترودی»، استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم درباره نقش شیر بر تربیت فرزند به بحث و بررسی بپردازیم، آنچه در ادامه می آید مشروح این گفت وگو است:
بسیار شنیده‌ایم که در میان مردم این تعبیر به کار می‌رود که فلانی «شیر پاک خورده است»، آیا اساسا شیر روی عملکرد فرزندان و تربیت آنها تاثیرگذار است؟
بله. اما مقدمه ای را برای پاسخ به این پرسش مطرح می کنم. در مورد تربیت فرزند و فرزندپروری در اسلام دو بخش وجود دارد یک بخش قبل از تولد و بخش دیگر به بعد از تولد فرزند باز می گردد. به بیان دیگر تربیت فرزند فقط مربوط به بعد از ولادت نیست بلکه از همان لحظه تصمیم به داشتن فرزند، این تربیت آغاز می شود چراکه بایدها و نبایدهایی در این باره از نگاه اسلامی باید اتخاذ شود. از جمله که اگر والدین معتقد و متدین باشند سعی می‌کنند رویکرد متفاوتی در اخلاق و رفتار خود نسبت به گذشته داشته باشند. نگاه‌ها و لقمه‌ها باید حلال باشد و از قبل از تولد، توجه بیشتر به این مساله شود که مبادا مادر لقمه ای آلوده و یا شبهه ناک بخورد.
از سوی دیگر زمانی که نطفه در رحم مادر منعقد می شود تا زمان تولد، والدین وظایفی دارند، مادر در این ایام تا جایی که برایش مقدور است باید وضو داشته باشد، قرآن بخواند و دعا کند. پدر هم غذایی که به منزل می آورد حلال باشد و در رفتارش با مادر مهربانانه برخورد کند.
بعد از آن با تولد فرزند، یک سری آداب دیگر باید رعایت شود تا آنچه نوزاد از شیره جان مادر خود به عنوان غذا دریافت می کند، در ریشه جانش به حلال دوانیده شود. بزرگانی مثل شیخ مرتضی انصاری کسانی بودند که از دامن مادر خود و تربیت دُرستِ والدین شان به این جایگاه رفیع رسیده اند.
بنابراین لقمه حلال در تربیت فرزند تاثیر بسزایی دارد از همان زمان که فرزند شیرخواره است تا زمانی که در خانواده بزرگ می شود و بر سفره پدر لقمه بر دهان می گذارد، این نگرش حلال بودن مال و کسب روزی از راه حلال بر تربیت تاثیری شگرف دارد.
گاهی والدین انسان های متشرعی هستند که سعی داشتند در طول زندگی به درستی فرزندان خود را تربیت کرده و در عین حال لقمه حلال سر سفره بیاورند اما باز هم شاهد هستیم که برخی فرزندان از راه و مسیر درست منحرف می‌شوند، علت چیست؟
در بحث تربیت کودک چند عامل دست به دست هم می‌دهند تا او در مسیر درست گام بردارد یا از مسیر حق منحرف شود. طبیعتا لقمه حلال نقش بسیار مهمی دارد اما عوامل دیگری هم وجود دارد که در این مورد نقش آفرین هستند ازجمله محیطی که فرزند در آن رشد می کند، محیطی که خارج از منزل با آن مواجه است یعنی مدرسه و اجتماع و ... این چنین است که بعضا برخی افراد که والدین خوبی هم داشتند از راه و مسیر درست منحرف می شوند.
اگر کودکی خوب تربیت شده باشد، شیر پاک خورده باشد و والدین اش هم به تربیت او حساس باشند، اما وارد محافل و محیط های نامناسب و انحرافی شود، تربیتش دچار مشکل می شود یعنی اگر جایی برود که افراد ناپاک در آن ریشه دوانده باشند، طبیعتاً او نیز تاثیر می پذیرد، اگر جایی برود که کسی نباشد به او تذکر بدهد و از اشتباه نهی اش کند، تاثیر می پذیرد. بنابراین صرف یک عامل نمی توان برای پدیده ای به عظمت تربیت نتیجه گیری کرد.
گاهی اوقات بدعت ها باعث می شوند که شرایط ایده آل تربیتی تغییر کند، گاهی از همان دوران نوزادی چنان وضعیت زندگی برخی خانواده ها غرق در تجملات و اصطلاحا چشم و هم چشمی ها می شود که از اصل تربیت باز می مانند. تحلیل شما در موضوع تربیت فرزند از این منظر چیست؟
این وضعیتی است که متاسفانه به ویژه در سال های اخیر رشد یافته است. بعضا از همان بدو تولد، آن قدر خانواده ها غرق در تجملات و به رخ کشیدن اموال خود هستند که اصل ماجرا یعنی فرزند و تربیت او در این گردونه فراموش می شود. جشن می گیرند برای آنکه فرزندشان از پوشک کردن خلاص شده است (گودبای پنپرز) و ... . این موارد هیچ کدام عزت‌مندی نمی آورد، آن هم در شرایطی که بسیاری از مردم برای تهیه مایحتاج ابتدایی زندگی دچار مشکل هستند چه لزومی دارد که عده ای بیایند و اموال خود را این گونه صرف کرده و به دیگران فخرفروشی کنند.
خرج کردن می تواند برای آینده کودک و پس انداز برای او باشد بدون هیچ سر و صدایی. این موارد واقعا در تربیت نقش مهمی ایفا می کند.
نظر شما