به گزارش خبرنگار گروه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان، اگرچه در دهه های پس از پیروزی انقلاب اسلامی و به برکت رشد باورهای دینی مذهبیِ عموم مردم در سایه حاکمیت نظام اسلامی، شاهد رشد روزافزون حسینیه ها، تکایا، مهدیه ها و دیگر اماکن مشابه بوده ایم که در مناسبت های مذهبی هر یک ایفاگر نقشی مهم و اثرگذار و محل تجمعات مردمی برای عرض ارادت به ساحت مقدس و نورانی ائمه علیهم السلام بوده و هستند، اما این رشد و اقبال مردمی هیچ یک نتوانسته حضور «مسجد» و دامنه و عمق نفوذ و اثرگذاری اش را کمرنگ کند یا آنکه مساجد را در میدان‌داری برای بزرگداشت ایام الله و تعظیم شعائر الهی، به انزوا بکشاند.
محرم حسینی و ایام عزاداری سید و سالار شهیدان عالم(ع) بهترین گواه بر این ادعا است... چنان که بلافاصله پس از ایام دهه ولایت و امامت و عید سعید غدیر، مساجد آستین ها را برای استقبال از محرم و عزاداری های حسینی بالا می زنند. آمادگی ای که جلوه های متنوع و چشم نوازی دارد و هر یک گوشه ای از عشق و ارادت را پیش چشم هر بیننده ای تصویر می کند.
از کنار مساجد که در این ایام عبور می کنی عده ای بالای داربست ها مشغول نصب بنر و پرچم و دیوارنوشته و در یک کلام سیاهپوش کردن این خانه های خدا هستند، سیاهی‌ای که در هر زمان دیگر می توانست دلگیر باشد اما به تعبیر مصرعِ «اصلاً حسین(ع) جنس غمش فرق می کند»، شورآفرین است و یادمان می اندازد که محرمی دیگر در راه است...
به حیاط و محوطه داخلی مساجد هم که سَرَک بِکشی عده ای دیگر را می بینی که مشغول رفت و روب و سیاه پوش کردن در و دیوار مساجد هستند که باز هم مثل همیشه «بازین چه شورش است که در خلق عالم است...» شاهکار محتشم کاشانی در این سیاهپوشی و آمادگی گوی سبقت را از دیگر تراوش های شعری ربوده است؛ چنان که پارچه های منقش به این ترکیب‌بند مشهور و جاودان محتشم دور تا دور دیوار و سقف مساجد را پوشانده است.
استکان و نعلبکی های ردیف شده، دیگ‌هایی که جسم و جان آنها نیز سیاهپوش و عزادار است، چراغ های بزرگ خوراک‌پزی که نوید خورش های قیمه و قورمه سبزی معروفِ امام حسینی را می دهد، پارچ و لیوان ها و ... که از انبار مسجد بیرون آورده شده و برای تمیز شدن صف بسته اند، نیز نشان می دهد مساجد قرار است میزبان اصلی عزاداران در ایام سوگواری خون خدا(ع) باشند.
هر چه به محرم نزدیک تر می شویم، فضای عزاداری های حسینی که در عین حزن و اندوه و یادآوری مصائب اهل بیت(ع)، شورآفرین نیز است و همه را متوجه تغییرات زمین و زمان می کند، بیشتر بر مساجد غالب می شود، به ویژه وقتی علامت های سر به زیر مقابل این خانه های خدا بی صدا اما با مغناظیسی عجیب عابران را برای حضور و مشارکت در مجالس حضرت سیدالشهداء(ع) فرا می خوانند و سینه هایشان محل تبرک دست هایی است که هر یک به شوق اجابت دعایی، برای لمس شان دراز شده است.
از این آمادگی های ظاهری که بگذریم، تدارک محتوایی مساجد هم در ایام محرم در جذب و جلب مخاطبان و ربودن گوی سبقت از هیئات و تکایا نقشی بی بدیل دارد، سخنرانی خطبایی که منابرشان برای عموم جذاب و اثرگذار است، مداحی ذاکران اهل بیت(ع) که در این ایام ساعتی فراغت ندارند، جلسات وعظ و خطابه، آمد و شد دسته‌جات عزاداری با رسومات معمول همچون استقبال با اسپند و گلاب و بدرقه با دَم گرفتن هایی مثل «به سلامت بروید اهل عزا/ به عزای پسر شیر خدا» و ... همگی دست به دست هم می دهند که مساجد در ایام محرم حسینی با آنکه عزادار هستند و این عزاداری به خوبی از چهره شان مشهود است، بیش از هر زمان دیگر محل حضور مردم از هر قشر و طبقه ای باشند.
راه اندازی دسته جات عزاداری در سطح محلات، استقبال از دسته جات عزاداری دیگر مساجد، تکایا و هیئات، راه اندازی ایستگاه های صلواتی چای و شربت، عطر اسپند دودشده، دستگاه های صوتی که برای پخش نوحه و مداحی در محوطه بیرونی مساجد نصب شده اند و ... همه و همه نشان می دهد مساجد تمام‌قد خود را آماده استقبال از محرم حسینی و سوگواران حضرت اباعبدالله الحسین(ع) کرده اند.
این استقبال که در روزهای منتهی به تاسوعا و عاشورای حسینی به اوج خود می رسد، باعث حضور گسترده مردم به ویژه جوانان می شود حضوری که جلوه هایی مثل دسته جات منظم زنجیرزنی و سینه زنی دارد.
آنچه مساجد و مسجدی ها در ایام محرم حسینی تجربه می کنند علاوه بر آنکه نویدبخش انس و الفت پایان ناپذیر و ناگسستنی مردم با این خانه های خدا است، به آنها که می کوشند مسجد را خانه سالمندان! معرفی کنند نیز پاسخی قاطع و کوبنده می دهد البته نباید فراموش کرد که برنامه ریزی و مشارکت دادن نسل جوان در برنامه های محرمی در این جذب و همراهی تاثیری شگرف دارد، تدبیری که اگر در دیگر ایام سال هم اعمال و دنبال شود، مسجد انتخاب و پاتوق اول همه به ویژه جوانان می شود.
نظر شما