مدینه‌النبی شهری است که مردم در غم و شادی هم شریک‌اند

به گزارش خبرنگار شبستان، علی معلم دامغانی، رییس فرهنگستان هنر در همایش علمی نخستین جشنواره هنرهای معاصر اسلامی به سخنرانی پرداخت.

معلم در ابتدای سخنان خود با موضوع "هنر در مدینه اسلامی" گفت: من از سرزمینی می‌آیم که نام آن کومش است، زندگی و معماری کومشی باستانی‌ترین یادگاری است که نزد بشر باقی مانده است.

معلم ادامه داد: از آنجا که در مشرق‌زمین حرکت‌ها قدری کند است بسیاری از ما شاهد دوره‌های خیلی خیلی قدیم هستیم، روایات ما متعلق به عصر خود ما نیست و بعضی از ما جهانی را دیده‌ایم که شاید با جهان کوروش و داریوش خیلی متفاوت نباشد.

وی همچنین افزود: روستایی را در نظر آورید که در حصاری محصور است و این حصار به طور کلی قلعه‌ای بزرگ خوانده می‌شود، صبحگاه رمه‌ای از آن بیرون می‌آید و شامگاه که بازگشت در هر خانه‌ای چند گوسفند از آن جدا می‌شوند. چوپان بزرگ کسی است که بیشتر از دیگران گوسفند در گله دارد اما گله متعلق به همه مردم است.

وی تصریح کرد: آب روستا مسیری طولانی را طی می‌کند و کشاورزی آن به قاعده‌ای که ظاهرا مانند حکومت کمون‌هاست اما تفاوت آن با نظام‌های شرقی در این است که حکومت‌های شرقی توحید کلمه‌شان موقوف به کلمه‌التوحید نبود بلکه کلمه‌التوحید را حذف کردند و روی مسایلی که خیلی ماندگار نشد، تأکید کردند.

رییس فرهنگستان هنر با اشاره به مدینه‌النبی گفت: مدینه‌النبی شهری است که مردم در غم و شادی هم شریک‌اند. در این شهر خانواده کوچک‌ترین واحد اجتماعی است و میان اعضای آن میثاق برقرار است، میثاقی که در افسانه‌های میترایی هم دیده می‌شود.

وی تأکید کرد: انسان‌های این سوی زمین یعنی ایران به شهادت وجود سلمان و حقیقت سلمان و وارث بودن او نسبت به پیامبر، وارثان پیامبر آخرالزمان‌اند، علم اگر در پروین است و اگر در چین، به آن دست خواهند یافت و به عبارت دیگر مأذون‌اند که چنین باشند.

معلم در بخش دیگری از سخنان خود گفت: در دیوان حافظ سخن پیرامون مهر، وفا و جفا است؛ شهر، شهر یاران است، شخصیت‌های شهر مهربان‌اند و بدترین انسان‌ها انسانی است که عهدی با کسی ندارد.

وی ادامه داد: در رأس این مدینه شهریار است که یار شهر است چون شهر، شهر یاران است و کسی باید در صدر آن باشد که همه شهر در دیده او یکی هستند.

پایان پیام/