به گزارش خبرگزاری شبستان از رشت، خانه اش که سوخت، انگار آتش به جان خودش افتاد. زیرا کتابخانه بزرگ «استاد جعفر خمامی زاده» هم آتش گرفت و کتاب های نفیسش سوخت.
بعد از آن آتش سوزی در خانه ای به قدمت ۱۲۰ سال که منزل پدری خمامی زاده بود، احوال وی دگرگون شد و سال آخر دیگر توان گذشته را نداشت. اگرچه «جعفر خمامی زاده» در یکی از روزهای زمستانِ ملایم رشت بسال ۱۲۹۹ خورشیدی به دنیا آمد، ولی به پاییز ۱۳۹۳ نرسیده در هشتم شهریور ماه جسمش را در گورستان سلیمانداراب رشت به ودیعه گذاشت.
استاد خمامي زاده را بیشتر به‌عنوان مترجم آثار لوئی رابینو (کنسول انگلیس در رشت در اوایل قرن بیستم) می شناسند. اما فعالیت های این معلم پرکار تنها ترجمه نبود.
پژوهشگری که بیش از ۷۰ سال برای اعتلای فرهنگ گیلان کوشید، در سالهای آخر نگران نسلی بود که کتاب نمي خواند و بیش از آنکه به تحقیق متکی باشد، درگیر نمایه شده است.
خمامی زاده، تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در زادگاه خود و تحصيلات دانشگاهي را در دانشسراي عالي به پايان رساند و موفق به اخذ درجه ليسانس در رشته تاريخ و جغرافيا و علوم تربيتي گرديد.
شهريور ۱۳۲۴ بود که در امتحانات كلاس پنجم علمي -كه شرط ورود به دانشسراي عالي معين شده بود- شركت کرده و به دانشسرا راه یافت. بعد از گذراندن خدمت سربازی در تهران، بعنوان معلم در رشت مشغول به خدمت شد.
شهريور ۱۳۲۷ به موجب قانوني كه براي ادامه تحصيل فارغ التحصيلان دانشسراي مقدماتي به تصويب رسيده بود، از گيلان به دانشسراي عالي معرفي شد و در همين سالها با همكاري يكي از دوستانش به نام محمدحسين شريعتداري، مجله «فكر جوان» را -كه ارگان فارغ التحصيلان دانشسراي مقدماتي بود- به راه انداخت.
در سال ۱۳۳۰ از دانشسراي عالي در رشته تاريخ و جغرافيا فارغ التحصيل و براي انجام دادن تعهد دبيري به رشت منتقل شد. پس از دو سال تدريس در گروه فرهنگي آريا به عنوان عضو هيأت مديره و سپس به رياست دبيرستان ملي بوعلي سينا منصوب شد.
خانه کاری خمامی زاده بعد از مدرسه، «کتابخانه ملی رشت» بود.
وی اتاقی در این کتابخانه بعنوان دفتر کار داشت و به گفته خودش از سال ۱۳۱۵ از كتابخانه ملي رشت استفاده مي كرد و بعدها، عضو پيوسته كتابخانه و يكسال نيز عضو هيأت مديره كتابخانه بود. مهمترین تألیفات خمامی زاده، ترجمه هایی است که از فرانسه به فارسی داشته است.
معروفترين اثر وي «ولايات دارالمرز ايران،گيلان» اثر لوئی رابينو است كه هنوز هم بعنوان یکی از کتاب های مرجع گیلان شناسی مطرح است.
ترجمه هاي ديگر وي، «صنعت نوغان ايران» (اوئی رابینو و لافون)، گويش گيلكي رشت (آرتوركريستين سن )، « کشت برنج در گيلان و دیگر ولايات جنوب درياي کاسپین» (لوئی رابینو) روزنامه های ایران از آغاز تا سال۱۲۸۹ خورشیدی، تاریخ کتابخانه های گیلان، ترانه های محلی ساکنان کرانه های جنوبی دریای خزر، جنگ شهادت( شامل۳۳ تعزیه از اوایل دوره قاجار) و تاریخچه آموزش و پرورش گیلان(از اواخر دوره قاجاریه تا امروز) مهمترین فعالیت های پژوهشی استاد جعفر خمامی زاده است.
نظر شما