«مصطفی مجیدی» درباره ویژگی نقاشی ها و سبک کار «لیلی متین دفتری» هنرمند نقاش به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان گفت: چهره ها و طبیعت بیجان «لیلی متین دفتری» در عین سادگی، بیان،صداقتی است که از یاد رفته یا دیگر وجود ندارد؛ نقاشی که به دور از حاشیه و در متن تنها و تنها نقاشی کرد و از گفتگو گریزان بود. او از راه رنگ ها و اشکال ساده با مخاطب سخن می گفت، دنیای رنگ های تخت و جاندارش که زندگی در آن ها جریان دارد فضایی صمیمی را پیش و روی بیننده می گذارد.گویی می توانید ساعت ها در آثارش قدم بزنید و از هوای پاک رنگ هایش سرخوش و شادمان شوید.
این هنرمند نقاش و مجسمه ساز با بیان اینکه چیدمان رنگ های آثار لیلی متین دفتری چنان زیبا در کنار هم قرار می گیرند که آدمی را از فضای تلخ و تند روزمرگی رهایی می بخشد و به انسان امکان می دهد که به دور از های و هوی وقت و صرع ثانیه ها چشمانش را بر هم نهد و دمی به زندگی رنگ ها بیندیشد؛ اظهار کرد: گلهایش انسان را به یاد مینیاتورهای کهن می اندازد که هنوز زنده اند و خون دارند؛نگاره های او زنده،پویا و تنها است، در واقع لیلی متین دفتری نقاشی است که بی حواشی یک راست می رود سر اصل مطلب ،اما آن را با ظرافت بیان می کند.او از لندن سرد و مه گرفته یک بغل مهربانی برایمان ارمغان آورد.مهرش صریح و ساده است همچنان که رنگ ها را با سادگی و وسواس کنار هم می گذارد و مراقب است تا خاطر میوه ها و گلها آزرده نشود.
وی با اشاره به وضعیت کنونی هنر در کشور گفت: هنر در روزگار ما جایش را به گفتگوهای پر طمطراق و عکس انداختن های یهویی با فلان هنرپیشه یا خواننده داده است، پیروزی های هنر ظاهرا به قیمت از دست رفتن شخصیت به دست می آیند.آن چه در نقاشی امروز ایران وجود ندارد یا به بیجانی طبیعت های «بهمن محصص» شده است خلوصی است که لازمۀ یک اثر هنری در گذشته بود.
مصطفی مجیدی خاطر نشان کرد: لیلی متین دفتری را نقاشی می دانم که در لحظه نفس می کشید، آفاق بی وقفۀ خود را به ما هدیه می داد و خلوت اش را به آن عکس ها و لحظات زود یاب نیالود.او نمونۀ هنرمندی است که به اعماق رفت و لذت دمی را در تابلویی با ابعاد هر چند کوچک نثار دیدگانمان کرد؛ به راستی در زمانۀ تاریکی به سر می بریم واین نگاره ها چه نجیب و شرم آگین هستند در برابر انبوهی رنگ که نه زهدِ بی ریایی دارد و نه حامل پیامی است.
نظر شما