منبرهای آیت‌الله فقیه خراسانی کلاس درس بود

به گزارش خبرنگار شبستان، پنجاه و چهارمین سالگرد ارتحال آیت‌الله شیخ غلامرضا یزدی معروف به فقیه خراسانی به همت جمعی از دانشجویان دانشگاه امام صادق (ع) و با حضور آیت‌الله مهدوی کنی، رییس مجلس خبرگان رهبری و ریاست دانشگاه امام صادق(ع)، آیت‌الله ناصری، امام جمعه شهر یزد و از نوادگان آیت الله فقیه خراسانی و آیت‌الله قافی از شاگردان این عالم ربانی بعدازظهر امروز در دانشگاه امام صادق (ع) برگزار شد.

آیت‌الله قافی از معدود شاگردان باقی‌مانده فقیه خراسانی در این مراسم با اشاره به حالات و ویژگی های این عالم بزرگوار گفت: شیخ غلامرضا یزدی مصداق عینی "کونو دعاة الناس بغیر السنتهم" بود یعنی مردم را به دین دعوت می کرد اما نه با زبان و گفتار بلکه با عمل و رفتار خود.

وی افزود: منبرهای این عالم بزرگوار، کلاس درس بود. حال و اشتیاق ایشان در هنگام وعظ و خطابه به مستمع نیز منتقل می‌شد، هر جا که می‌نشست گویا گروهی از ملائکه با وی همراه بودند، در منبرهای خود به قدری خالص بود که انسان تصور نمی‌کرد که در این عالم هستی به سر می‌برد، همچنان که اصحاب پیامبر (ص) به ایشان عرض می‌کردند که تا آن هنگام که در محضر شما هستیم، گویا در عالمی دیگر به سر می بریم و هنگامی که از محضر شما خارج می‌شویم باز دنیا و دلمشغولی‌های آن به سراغ ما می‌آید. رسول گرامی اسلام در جواب فرمودند: اگر به آن حال می‌ماندید ملائکه با شما مصافحه می‌کردند.

آیت‌الله قافی جدیت در تبلیغ دین خدا، عزم راسخ و اشتیاق بی‌پایان به هدایت مردم را از جمله ویژگی‌های آیت‌الله فقیه خراسانی برشمرد و تصریح کرد: ایشان آیه« إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ» را بسیار تلاوت می‌کردند و می‌فرمودند: اینکه می‌گویید خداوند از پدر و مادر نیز بر مؤمن مهربان‌تر است سخن درستی نیست، چرا که هر آنچه محبت و عاطفه در این دنیا وجود دارد از سوی خداست و منشأ تمام محبت‌ها الهی است، اصلا محبتی غیر از محبت خدا نازل نمی‌شود.

شاگرد آیت‌الله فقیه خراسانی با اشاره به حالات خاص ایشان چه در جمع و چه در خلوت خاطرنشان کرد: عظمت روحی این عالم ربانی به قدری بود که حتی به کوچک‌تر از خود نیز احترام می‌کرد. تا قبل از وفات ایشان تصور می‌کردیم که حالاتی که در پای منبر ایشان به مستمعین دست می‌دهد متعلق به خود افراد است اما وقتی ایشان از دنیا رفتند متوجه شدیم که تمام این حال ها به دلیل شخصیت والا و عظمت شخصی ایشان بوده است.

وی در ادامه با ذکر خاطره‌‌ای از استاد خود گفت: در روزگار جوانی شنیده بودم که مرحوم آیت‌الله حاج میرزا حسن هروی از علمای بزرگ نجف درباره شیخ غلامرضا یزدی فرموده بودند که من به نجف رفتم و از فیض منبر حاج شیخ غلامرضا یزدی محروم شدم. تصور من بر این بود که این حرف دروغ است چرا که در مقایسه نجف و یزد به این نتیجه می‌رسیدم که نجف کجا و یزد کجا؟ تا وقتی که به نجف مشرف شدم و سخنانی را از آیت‌الله هروی درباره شیخ غلامرضا یزدی شنیدم که مرا متوجه اشتباهم کرد و فهمیدم که سخن قبلی آیت‌الله هروی نیز دروغ نبوده است.

این مدرس حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: شوق و علاقه ایشان به تبلیغ و رونق دین تا حدی بود که با وجود داشتن مسجدی خاص اما هر بار در یک مسجد نماز می‌خواندند چرا که به دلیل شهرت وافی در میان مردم، هر مسجدی که ایشان در آن نماز می‌خواندند معروف و مشهور می‌شد. وقتی مردم به مسجد روی می‌آوردند و مسجد رونق می‌گرفت یکی از طلبه‌های جوان همان مسجد را به عنوان امام جماعت برای مردم معین می‌کردند و مسجد خود را تغییر می‌دادند.

وی درباره کرامات بی‌شمار آیت‌الله فقیه خراسانی تصریح کرد: ایشان کرامات فراوانی داشتند اما کرامت قطعی ایشان که از زبان خودشان شنیدم این بود که می‌فرمود: علاج هر دردی یک "چه کنم" است. من هر وقت درمی‌مانم می‌گویم یا امام رضا (ع) چه کنم؟ مسئله حل می‌شود. با توجه به این که نام ایشان غلامرضا بود و در مشهد نیز متولد شده بودند، ارادت خاصی به ثامن‌الحجج داشتند.

آیت‌الله قافی در پایان با بیان خاطره‌ای از حضرت آیت‌الله بهجت تصریح کرد: از حضرت آیت‌الله بهجت درباره منبرهای شیخ غلامرضا یزدی سؤال شد. ایشان فرموده بودند: «دیدم که می‌گرفت و می‌داد» یعنی حال، شوق و اشتیاق وافر ایشان در منبرها از آسمان به ایشان الهام می‌شد و او این حال را به مستمعین نیز سرایت می‌داد.

پایان پیام/