به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «علیرضا حسن زاده» صبح امروز( شنبه 19 مرداد ) در نشست نقد و بررسی «کتاب نادر شاه و دختر کولی» که در سرای اهل قلم برگزار شد، گفت: یکی از علایق ام از کودکی نوشتن رمان بود. فرصتی به وجود نیامد تا اینکه در سال های اخیر توانستم وقتی برای این امر اختصاص دهم. در سال 87 طرح رمان نادر شاه و دختر کولی نوشته شد.
این مردم شناس، شاعر و رمان نویس بیان کرد: هر اثر ادبی و هنری تشرفی به دنیایی است که فرد را به خود آگاهی بیشتر نسبت به خود و جامعه اش می رساند. «افسانه زندگان» نخستین کتابم است که نقدی است بر تقابل فرهنگ رسمی و فرهنگ غیر رسمی. این کتاب سوق می یابد به اینکه چگونه زنان و کودکان از طریق قصه ها به نقد فرهنگ می پردازند. در سن 27 – 28 سالگی نخستین کتاب ام را به ناشر سپردم و زمانی که 30 سال داشتم، کتاب ام چاپ شد.
وی با بیان اینکه در ایران میراث بر تاریخ و ادبیات غنی هستیم، عنوان کرد: در بخشی از کتاب نادر شاه و دختر کولی متاثر از حافظ بودم. صداهای مختلفی را می توانید در این کتاب بشنوید که هر یک از آنها از بخشی از تاریخ ایران می آید. تقابل عشق و جنگ و آزادی و جنگ در این کتاب مطرح شده است. معتقدم جامعه ای که رویا و خیال ندارد، آینده را از دست می دهد.
حسن زاده با اشاره به اینکه افسانه ها در خدمت طرح و رمان هستند، اظهار داشت: در سرزمین حافظ، سعدی و فردوسی نوزایی فرهنگی اتفاق نمی افتد مگر اینکه در ادب و هنر خلق دوباره معانی را داشته باشیم. شهرام ناظریان، شجریان و فرشچیان خلاق را در جامعه ما زنده نگاه داشتند. کتاب نادر شاه و دختر کولی رمانی است که سعی می کند صدای درون انسان ها و تاریخ را بازتاب دهد. ویرایش رمان تا جایی قابل قبول است که سبک نویسنده را تغییر ندهد. وقتی رمان و یا هر اثری خلق می کنید به تشرفی در درون و بیرون خود می رسید.
این مردم شناس و رمان نویس تصریح کرد: اگر نتوانید به سویه خیر بروید، نمی توانید خالق باشید زیرا خیر است که قدرت آفرینش دارد. رمان نویس زمانی می تواند، بیافریند که در سویه خیر قرار گیرد. معتقد هستم ما به نوعی آینه همدیگر هستیم. این آینه وار بودن باعث می شود رمان نویس بیان کند و به بن بست نرسد.
نظر شما