خبرگزاری شبستان، صومعه‌سرا_ مائده فلاحتکار ضیابری: باری دیگر روزها از پی هم می‌گذرند و یک سال کاری دیگر سپری می‌شود و روز خبرنگار فرا می‌رسد، 17 مرداد روزی که محمود صارمی خبرنگار پر تلاش کشورمان به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در سال 1377 در مزار شریف افغانستان به دست نیروهای طالبان به شهادت رسید و این روز از سوی شورای فرهنگ عمومی روز خبرنگار نام گرفت.
خبرنگاران در طول سال با بیان کردن دردها و مشکلات مردم، مسئولان را آگاه می‌کنند و بارها شده برای نوشتن حقیقت توبیخ شده‌اند، اما دست از کار نکشیده و با عشق و علاقه به کار خود ادامه می‌دهند.
گاهی کم‌لطفی‌ها سبب از دست دادن انگیزه کاری می‌شود، خبرنگار سکوت اختیار می‌کند نه به نشان اعتراض و جا مانده از سوژه‌های خبری بلکه گاهی دغدغه‌ها و مشکلات این مشغله سخت او را می‌رنجاند و روحش را آزرده می‌سازد، اما باز به خود می‌آید و به عشق حرفه‌اش، سختکوشی را در پیش می‌گیرد.
اکثر خبرنگاران شهرستان صومعه‌سرا در طول سال بدون کوچک‌ترین چشم‌داشتی به کار و تلاش می‌پردازند و خود را پل ارتباطی بین مسئولان و مردم می‌دانند.
وقتی صحبت از روز خبرنگار می‌شود ناخودآگاه یاد مشکلات، کمبودها وسختی‌های این شغل پرمخاطره می‌افتیم و بغض گلوی ما را می‌فشارد اما باز خود را به بی‌خیالی می‌زنیم.
روز خبرنگار همانطور که از نامش پیداست روزیست که باید گوش‌های شنوایی برای شنیدن دردها، مشکلات، حرف‌ها و دغدغه‌های خبرنگاران وجود داشته باشد، اما چند سالیست وقتی مراسمی در این روز برگزار می‌شود همه خبرنگاران باید صُمٌّ بُكْم بنشینند و قلم در دست بگیرند و سخنان مسئولان را بشنوند و ثبت کنند.
خبرنگارانی که 12 ماه از سال را در گرما و سرما، همراه و همپای مسئولان بوده‌اند حال باید بنشینند و نظاره‌گر مسئولانی باشند که با به اصطلاح تدبیرشان از 100 نفر از خبرنگاران استان گیلان تجلیل به عمل می‌آورند و فقط برای اینکه نامی از خود به یادگار بگذارند که در فلان شهرستان چنین اتفاق فرخنده‌ای رخ داده و خبرنگاران استان و شهرستان‌ها به خبرنگاران شهرستان صومعه‌سرا غبطه خورند که به به عجب مسئولانی دارند و چقدر به خبرنگارانشان بها می‌دهند.
اما واقعیت امر چیست؟ مسئولان شهرستان صومعه‌سرا به خبرنگاران این شهرستان بها می‌دهند؟ در سال چند نشست خبری توسط نماینده و مسئولان شهرستان با اصحاب رسانه این شهرستان برگزار می‌شود؟
هر بار هم که نشستی توسط برخی از مسئولان برگزار می‌شود به قدری از نداشتن بودجه می‌نالند که دل خبرنگاران به حالشان می‌سوزد و می‌گویند انگار باید یک چیزی از جیب به آن مسئول بدهیم.
مسئولان باید بدانند خبرنگارانی که در سرما و گرما همپایشان هستند و خبرهای شهرستان را پوشش می‌دهند باید در اولویت باشند نه اینکه خبرنگاران شهرستان‌های دیگر که سالی یک بار هم به این شهرستان نمی‌آیند در روز خبرنگار دعوت می‌شوند و از آنها تجلیل صورت می‌گیرد.
و این حرفه خبرنگاری است؛ به ظاهر جذاب و فریبنده و در باطن گرفتاری‌های فراوانی دارد که از مصادیق بارز آن استرس و فشارهای روحی و روانی است.
خبرنگاری جزء مشاغل سخت و زیان‌آور محسوب می‌شود و خبرنگاران قشری مهجور هستند که همواره برای بیان و رفع مشکلات جامعه تلاش می‌کنند و قلم می‌زنند، اما برای حل و رفع مشکلات و دغدغه‌هایشان اولویت آخر هستند.
نظر شما