خبرگزاری شبستان- خراسان جنوبی؛ معصومه شهابی - فعال کانون تخصصی مهدویت بیرجند؛ عکاسی، حرفه ای زیبا و جذاب است و عکس هم یادگار روزهای خوش و شاید هم ناخوش. انسان ها دوست دارند لحظات شاد خود را به ثبت برسانند و غم و غصه هایشان را از ذهن روزگار پاک کنند تا خاطرشان اندوهگین نشود، به همین خاطر عکس ها بیشتر یادآور شادی های ما انسان هاست.
قبل از ورود دیجیتال به زندگی روزمره، عکس ها بیشتر خاطره بودند و روزهای گذشته زندگی انسان را روایت می کردند اما چند سالی است که دیگر عکس ها تنها خاطره نیستند و نگاه نوستالژیک به آن نداریم؛ بلکه ابزاری برای به نمایش گذاشتن سبک و مدل زندگی است.
باید گفت عکس تعریف و جایگاه متفاوتی نسبت به گذشته پیدا کرده است، از این نظر که شیوه زندگی انسان را بیان می کند و گاهی سیر تا پیاز زندگی او را به نمایش می گذارد که این نمایش دردسرهایی را هم به دنبال دارد.
گویی حس خودنمایی انسان که مدت ها در وجودش آرام گرفته بود، حالا سر بر آورده و در این فضای عکس و تصویر بیش از اندازه ارضاء و از حد متعارف خود خارج شده است.
تفاخر، جایگاه اجتماعی، غذایی که می خوریم، لباسی که می پوشیم و حتی نوع روابط ما نیز به شکل ویژه ای به وسیله آن در معرض دید قرار می گیرد تا دیگران هر چند ناآشنا و غریبه در جریان زندگی ما قرار بگیرند.
صفحات اینستاگرام ها، گروه ها و کانال ها و به ویژه عکس های پروفایل در شبکه های اجتماعی حالِ زندگی و اتفاقات آن را بیان می کند. کافی است سری به صفحه ای بیندازیم یا حتی پروفایل شخصی را مشاهده کنیم می توانیم به حالات او پی ببریم و متوجه شویم که چه اتفاقی در زندگیش رخ داده است.
علاوه بر این، برخی از افراد حتی فکرهایشان را بلند بلند در صفحه شان بیان می کنند و در بسیاری از امور نظر می دهند، البته انسان آزاد است و نمی توان بر او خرده گرفت اما کاش کمی میزان فریاد حرف‌هایشان را تنظیم کنند.
شبکه های اجتماعی به ویژه اینستاگرام که محتوایش بیشتر عکس و تصویر است، با همه خوبی هایش، می تواند آسیب‌های فراوانی به ذهن و زندگی افراد وارد آورد، در جایی که بخواهیم فخر و سرمستی زندگی را تبلیغ کنیم.
نظر شما