به گزارش خبرگزاری شبستان، «درخت بیزمین» فرصتیست تا شاعر در لابهلای صفحات کتاب با زیباترین ترانهها سخن بگوید و طنین آوازش را در تمامی شهرهای بیشاعر و راههای بیعابر بیفکند. از نوستالژیهای کودکانهای سخن بگوید که رویای رنگین خوانندگانش است.
رمز جاودانگی ترانههای از «دریا در من» تا «درخت بیزمین» در انتخاب واژههاییست که شاعر را به ریشههای تاریخی سرزمیناش متصل میسازد. و به راستی که سالهای دور از خانه، جنس واژههای او را از درد و عشق تهی نساخته است.
در یکی از سروده های این مجموعه می خوانیم:
مرا ببخش بیبیِ بیمن
مرا ببخش قندک روشن
مرا ببخش لالهی شیشه
مرا ببخش شعر همیشه
مرا ببخش
اگر تو را به باد سپردم
اگر تو را به اوج ترانه نبردم
مرا ببخش
اگر رفیق و یار نبودم
مرا ببخش
اگر که ماندگار نبودم
من از تو با همه گفتم
که گریه بگیرم
من از تو با تو نگفتم
که در تو بمیرم
مرا ببخش
اگر تو را به شعر شکستم
در مرگ برگ
تنها
به گریه نشستم
مرا ببخش
بیبیِ بیمن.
چاپ دوم کتاب درخت بی زمین سرودهای شهیار قنبری است که انتشارات نگاه آن را چاپ کرده است .
نظر شما