خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی- محمد پورعلم: در سال های اخیر، رشد تکنولوژی ارتباطات و تلفن های هوشمند در کنار همه گیر شدن شبکه های اجتماعی، علاوه بر امکانات گسترده ای که در اختیار مردم قرارداده، جوامع مختلف را با چالش هایی جدی روبرو کرده است تا آن جا جامعه شناسان نسبت به تاثیرات این تحولات بر فرهنگ بومی کشور خود ابراز نگرانی می کنند و سیاست گذاران به دنبال وضع قوانینی برای مقابله با بخش مخرب فضای مجازی هستند. این مساله وقتی پای کودکان و نوجوانان به میاد می آید، بغرنج تر هم می شود. اگر دیروز راهکارهایی برای محافظت از کودکان و نوجوان در برابر محتوای نامناسب وجود داشت، امروز دسترسی آسان این قشر به تلفن های هوشمند و شبکه اینترنت، دشواری کار را دوچندان کرده است. «موسیقی» به طور خاص یکی از زمینه های مورد علاقه کودکان و نوجوان است که بخش عمده ای از توجه آن ها در فضای مجازی را به خود اختصاص می دهد. در ادامه انتشار دو بخش نخست گفتگو با «بهنام صفاریان» درباره وضعیت موسیقی پاپ، بخش سوم این گفتگو به تاثیر موسیقی پاپ امروز بر کودکان و نوجوان ها اختصاص دارد.
آن چه از آن به عنوان نوعی عام گرایی در موسیقی پاپ ایران سخن گفتیم، چه تاثیری بر کودکان و نوجوانان می گذارد؟
وقتی کودک از سن شش یا هفت سالگی وارد مدرسه می شود، عملا وارد اجتماع می شود و با آن آهنگ هایی در سطح اجتماع هیت، مگا هیت و اپیدمی شده و همه ایرانی های ایران و حتی سراسر دنیا دارند آن را می شنوند، ناخواسته مواجه می شود.
راهی برای پایه گذاری یک روند تازه، سالم و حرفه ای برای پیشرفت کودکان و نوجوانان در حوزه موسیقی متصور هستید؟
براساس آن چه گفته شد، به نظرم از والدین بچه ها کاری ساخته نیست، چون حتی اگر توانایی کنترل کودکشان در خانه را داشته باشند -که ندارند- توانایی مراقبت از گوش موسیقی فرزندشان در مدرسه و جامعه را ندارند.
ماجرای اخیری که در مدارس اتفاق افتاد و حاشیه های بسیاری هم ایجاد کرد، به نوعی نشانه همین وضعیت است.
دقیقا. وقتی یک کودک از طریق هم کلاسی هایش با یک آهنگ پرطرفدار روبرو می شود، به این فکر نمی کند که مفهوم شعر این آهنگ چیست. او هم به خاطر این که از دوستانش عقب نماند، هم رنگ جماعت می شود و آهنگ را حفظ می کند. نتیجه همین وضعیتی می شود که اخیرا در مدارس دیدیم که دانش آموزان همگی با هم آهنگی را می خوانند.
موسیقی مورد نیاز کودکان و نوجوانان اساسا تا چه حد مورد توجه است؟
عده ای تصور می کنند تنها موسیقی غمگین با شعر فاخر ارزشمند است و این نسخه را برای بچه ها هم تجویز می کنند در حالی که کودکان و نوجوانان به موسیقی شاد و مختص به خود نیاز دارند.
اگر این خوراک موسیقی برای بچه در داخل تامین نشود، او این نیاز را در بیرون جستجو می کند.
ترانه های جالب توجه سروده شده برای کودکان و نوجوانان اندک است. با نگاهی به تولیدات موسیقی کودکان هم، آثار پرمخاطب مربوط به سال ها قبل است.
همین طور است. مساله فقط عدم تناسب موسیقی امروز با سن کودکان و نوجوانان نیست بلکه متن ترانه های آثاری که امروز فرزندان ما گوش می دهند بسیار زشت و آسیب زاست. درباره آثار ارزشمند و دوست داشتنی گذشته هم باید گفت، این آثار برای آن که در زمانه ما -با این تنوع موسیقایی شنیده شوند-، نیازمند به روز رسانی هستند.
فعالان موسیقی پاپ در این زمینه چه نقشی بازی می کنند؟
آهنگسازان، تنظیم کننده ها، ترانه سرایان، خواننده ها و به طور کلی فعالان موسیقی پاپ توانایی تولید موسیقی پاپ با کیفیت برای مدارس را دارند تا از این طریق گوش بچه ها از همان کودکی تربیت شود و فرزندان ما از شنیدن موسیقی خوب سیراب شوند. این تنها راه مراقبت از کودکان و نوجوانان در برابر حجم گسترده موسیقی سطحی است که هر روز در فضای جامعه پخش می شود.
نظر شما