خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی- محمد پورعلم : در روزهای گذشته بخش اول گفتگو با «بهنام صفاریان» آهنگساز و خواننده شناخته شده کشورمان درباره روند تحول موسیقی پاپ و آسیب شناسی این روند در سال های اخیر، از نظر گذشت. صفاریان در آن بخش از گفتگو از انحراف در جریان موسیقی پاپی سخن گفت که در نیمه دهه هفتاد شکل گرفت. این آهنگساز همچنین با برشمردن ویژگی های زمانه جدید از جمله گسترش شبکه های اجتماعی و پیشرفت های تکنولوژی، تاثیر هریک بر فضای موسیقی امروز را بررسی کرد. او در پایان نیز با ابراز عدم خوشبینی نسبت به آینده موسیقی پاپ ایران، از بی راهه ای سخن گفت که این گونه از موسیقی ایرانی در مسیر آن افتاده است. آن چه در پی می آید به پرسش هایی از این خواننده پیرامون تعامل و تاثیرگذاری دو جانبه اجتماع و موسیقی اختصاص دارد و این که ادامه روند کنونی چه نتایجی به بار خواهد آورد.
پیامدهای اجتماعی انحراف موسیقی پاپ از مسیر اصیل و شناسنامه دار خود چیست؟
این وضعیت موجب سردرگمی مردم شده و گوش مردم را بیمار کرده است. گوش مخاطب موسیقی وقتی کار خوب نشنود، وقتی آثار متنوع و استاندارد نشنود، دچار سردرگمی می شود و از یک زمانی به بعد توانایی تشخیص کار خوب از کار بد را از دست می دهد.
در خود دنیای موسیقی چه طور؟ این وضعیت چه تاثیری بر فضای تولیدات موسیقی می گذارد؟
تصور کنید یک کار ضعیف وارد بازار موسیقی می شود، با استقبال گسترده مردم روبرو شده و به اصطلاح «هیت» می شود. در این شرایط ممکن است هیچ یک از اهالی موسیقی هم حاضر به دفاع حرفه ای از اثر نباشد اما به هر صورت این آهنگ جمع کثیری از مردم را به خود جذب کرده و در ماشین ها و گوشی های مردم شنیده می شود. این وضعیت خود به خود بر تولیدات موسیقی پس از خود تاثیر می گذارد.
آیا شاهد نوعی پوپولیسم در فضای موسیقی ایران هستیم؟
این که بتوان آن را پوپولیسم نامید نیازمند دقت بیشتری است اما به هرصورت، اکنون کارهای ضعیف شنیده می شوند و کارهای خوب و اصیل به سایه رفته اند و یافتن آن ها نیازمند پیگیری است.
مهمترین عامل این عام گرایی را چه می دانید؟
این فقط و فقط به واسطه حضور تکنولوژی است. به این معنا که تکنولوژی در حوزه موسیقی مثل شمشیر دو لبه عمل می کند. از سویی می تواند بهترین همکار یک آهنگساز و خواننده در تولید اثر ارزشمند باشد و از سوی دیگر با ساده سازی پروسه تولید اثر مورد سوء استفاده افراد کم دانش و کم تجربه قرار بگیرد.
البته نباید از گرایش مشتاقانه جامعه به موسیقی و خواننده شدن به سادگی گذشت.
دقیقا. خوانندگی در جامعه ما به دلایل مختلف از جمله کسب شهرت و پول، بسیار پرطرفدار است. البته در سال های اخیر از یک سونامی فوتبال هم باید سخن گفت به طوری که همه به دنبال فوتبالیست شدن هستند.
در گذشته چه درباره خوانندگی و چه فوتبال، رسیدن به جایگاهی تثبیت شده دشوار بود چرا که فیلترهایی برای پیشرفت وجود داشت و از میان عالقمندان، آن فردی به موفقیت می رسید که واقعا استعداد داشت.
آیا می توان امیدوار بود با فروکش کردن این موج عام گرایی، بار دیگر شاهد رویش جریانی از آهنگسازان و خوانندگان با کیفیت با در موسیقی پاپ باشیم؟
در حال حاضر افق روشنی پیش رویمان نمی بینم. اگر رویش هایی هم هست که بعدها به شکوفایی می رسد، من از آن بی خبرم.
نظر شما