به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «علیرضا گلپایگانی» عصر دیروز در نشست «نظری بر اقتصاد صنعت انیمیشن در ایران» که در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد، گفت: محدودیت های اقتصادی انیمیشن با تولیدات تلویزیونی تفاوت آنچنانی ندارد. جایگاه انیمیشن از تقاضا نیامده است. حس شد برای مقابله با تهاجم فرهنگی نیاز است که انیمیشن برای کودک و نوجوان تولید شود. متوجه شدم خوراکی که در قالب انیمیشن به کودکان و نوجوانان ما می دهند، سالم نیست و خودمان باید مطابق فرهنگ مان انیمیشن تولید کنیم.
این استاد دانشگاه و پژوهشگر با بیان اینکه صنعت انیمیشن همچون صنعت فیلم بدون اقتصاد بی هویت می شود، عنوان کرد: افراد فرهنگی و دانشگاهی وارد حوزه انیمیشن شدند و برای همین به بعد اقتصاد آن خیلی نپرداختند. به تاریخ انیمیشن که نگاه کنیم، متوجه می شویم سیاست های اقتصادی آن برای هنرمندان نیست.
وی با اشاره به اینکه تاثیرات انیمیشن کم نیست، بیان کرد: قدرت اثرگذاری انیمیشن را همه می دانند. در سیاست اجرایی تفاوت نظر زیادی داریم. کمی بی اعتمادی به صاحبان محتوا وجود دارد، برای همین به آنها اختیار داده نمی شود. هنرمندان ما توان تولید انیمیشن خوب، تاثیرگذار و اقتصادی را دارند. وقتی بی اعتمادی به هنرمند وجود داشته باشد از تلاش او کاسته می شود. هنرمندان انیمیشن ایران توان سودآوری انیمیشن را دارند.
گلپایگانی با بیان اینکه تقریبا مشکل تمام صنایع ما یکی است، تصریح کرد: مدیران هنری ما سیاستمدار هستند و از هنر به عنوان ابزار استفاده می کنند. جشنواره های انیمیشن و کانال انیمیشن داریم. نسبت به گذشته گام هایی برداشته شده است اما انیمیشن جدی گرفته نشده است. در کلام به انیمیشن اهمیت دادند اما در عمل نه. جامعه انیمیشن به تکاپو افتاده است که اهمیت و ارزآوری خود را اثبات کند.
وی خاطرنشان کرد: صنعت انیمیشن و گیم در تمام دنیا از نظر ساختاری به هم شباهت دارند. در ایران بسیاری از صنعت انیمیشن ناامید شدند و به صنعت گیم روی آوردند. گیم به راحتی قابل طرح در عرصه بین المللی است چون یک صنعت بین المللی تر است. در انیمیشن تقریبا کسانی که عنوان خصوصی را به دوش می کشند، هر کدام یک اسپانسر دولتی داشتند. مرکز رقومی بسیج 32 مرکز تولید انیمیشن در استان ها دارد که بودجه ای به هر یک تعلق گرفت اما تولیدات خوبی نداشتند و خوب بود که این بودجه به سفارش اختصتص می یافت.
نظر شما