به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری شبستان، بانوان نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند و حضور این قشر در بخش های مختلف تولیدی، خدماتی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی علاوه بر اینکه نشان دهنده پویایی جامعه و توجه آن به جامعه زنان است زمینه افزایش تولید و به دنبال آن رشد اقتصادی را برای کشور به همراه می آورد.
کار در منزل و کسب و کارهای خانگی که از آن به عنوان راهکاری برای ایجاد اشتغال و درآمد در سراسر جهان استفاده می شود در کشور ما از سوی بانوان مورد استقبال بیشتری نسبت به مردان قرار گرفته است. این نوع از مشاغل به این دلیل مورد استقبال بیشتر بانوان قرار گرفته اند که مشکلاتی مانند هزینه رفت و آمد و هزینه اجاره فضا برای انجام کسب و کار در آن وجود ندارد البته این سبک از کسب و کار مشکلات خاص خود را نیز دارد.
بنابراین گزارش، گیوه بافی و زیرشاخه های مربوط به آن از جمله مشاغل خانگی محسوب می شود. گیوه نوعی کفش یا پاپوش سنتی است که تولید و استفاده از آن در استان فارس رواج داشته و با وجود منسوخ شدن در برخی مناطق هنوز هم عده‌ای مشتری پروپاقرص آن و تعدادی هم به تولید آن مشغول هستند.
گیوه پای‌پوشی است سبک، بادوام و مناسب برای راه‌پیمایی‌های طولانی در مسیرهای ناهموار و با توجه به این خصوصیات، اغلب افراد پیدایش آن را به روزگارانی بسیار دورتر از پیدایش سایر انواع پای‌پوش‌ها نسبت داده‌اند و همین امر باعث شده تا تاریخچه پیدایش گیوه با افسانه‌ها پیوند بخورد.
گیوه هم‌اکنون با نام‌های مختلفی در بسیاری از مناطق کشور ازجمله استان کرمانشاه، کردستان، لرستان، قسمت‌های وسیعی از استان اصفهان، چهارمحال و بختیاری، شهرهای آباده، کازرون، بهبهان، همچنین روستای کمیجان یا سنیجان استان مرکزی تولید می‌شود.
صادرات گیوه از ایران به‌گونه‌ای است که برخی آمارها از صادرات چندین میلیون دلاری و مشتریان پر و پا قرص آن ور آبی حکایت دارد حتی در برخی استان ها مانند کردستان و کرمانشاه گیوه در صدر صادرات صنایع دستی قرار دارد. بیشترین آمار گیوه بافان را بانوان تشکیل می دهند و به رغم صنعتی شدن تولید کفش، پای پوش گیوه همچنان در میان کفشها جای خوش کرده و قصد دارد همچنان به رقابت نابرابر خود با کفش ادامه دهد.
البته این پای پوش قدیمی که روزگاری به خصوص در فصل تابستان مورد استفاده قرار می گرفت در سال های اخیر به سبب رواج کفش های ماشینی و جایگزین شدن آن در اکثر مناطق رونق و اعتبار دیرین خود را از دست داده و صنعتگران شاغل نیز به علت کمی درآمد و کاهش تقاضا در این رشته به مشاغل دیگری روی آورده اند اما بسیاری از بانوان ایرانی توانسته اند با تلفیق هنرقدیمی و مدرن بر جذابیت این نوع از کفش ها بیافزایند و بازار پررونقی را در فضای مدرن امروز برای این پاپوش سنتی ایجاد کنند.
«مریم روحی ابرقویی» از بانوان هنرمند ایرانی است که طراحی لباس خوانده و کار طراحی گیوه را چند سالی است که با جدیت دنبال می کند. برای آشنایی با این کار و فراز و نشیب های انجام آن به عنوان یکی از مشاغل خانگی که بسیاری از بانوان ایرانی به آن مشغول هستند پای صحبت های وی نشستیم.
وی صحبت های خود را اینطور آغاز کرده است که «سال 95 کار طراحی بر روی گیوه انجام می دادم و کارهایم در مغازه ای در اصفهان به فروش می رفت اما علی رغم کار پرزحمتی که داشت با این درآمد چندانی کسب نمی کردم و به قول معروف «پولش کم و زحمتش زیاد» بود از این رو اینکار رو رها کردم. از آنجا که مادرم در کار لباس بود از این رو تصمیم گرفتم که من هم دست به کار شوم البته اعتماد به نفس زیادی در این زمینه نداشتم و از این رو بعد از مدتی تصمیم گرفتم که با خواهرم مزون لباس بزنم. این کار را سال 97 انجام دادیم اما در این زمینه هم موفق نشدیم و پس از مدتی دوباره سراغ کار طراحی گیوه رفتم.»
این بانوی طراح درباره سختی های اینکار گفته است: «ابتدای کار خیلی سخت بود چون پول کافی برای خرید گیوه نداشتم و مغازه ها هم از آنجا که هنوز به من اعتماد کافی را نداشتند در تهیه گیوه دچار مشکل می شدم اما خواهرم در اینکار به کمکم آمد و به عنوان اولین سرمایه گذار با سرمایه اولیه 600 هزار تومان کار خود را شروع کردم. با این سرمایه به بازار رفتم و حدود یک و نیم میلیون تومان خرید کردم. پول اولیه من برای اینکار کافی نبود اما درست همان روز تعدادی از دوستانم را در بازار دیدم و درباره کارهایم با آنها صحبت کردم و آنها از اینکار استقبال کردند و با پیش خرید بخشی از کارم پول مورد نیاز برای خرید اولیه تامین شد.»
وی درباره پیگیری های خود برای دریافت وام برای توسعه کارهایش اینگونه توضیح داده است: «برای دریافت وام جهت توسعه کار تولیدی لباس برای تهیه تعدادی چرخ خیاطی به یکی از شعب بانک کارآفرین در اصفهان مراجعه کردم اما وام به من تعلق نگرفت چون دریافت وام نیازمند سپرده 20 میلیون تومانی بود و خب ما در ابتدای کار درآمد یا پولی زیادی نداشتیم که اینکار را انجام دهیم و وقتی این وام را نتوانستم بگیرم در حوزه کسب و کار خودم یعنی طراحی گیوه هم دنبال وام نرفتم.»
وی با اشاره به اینکه پیش از نوروز سال 98 اندک اندک کسب و کارش رونق گرفت درباره نحوه تبلیغ و معرفی کارهایش گفته است: «با معرفی کارهایم در اینستاگرام توانستم بهتر در این حرفه وارد شوم. خودم تبلیغات کار را در صفحه اینستاگرام انجام دادم و از آنجا که صفحه شخصی من فالوو خوبی داشت (با خنده می گوید شاید به دلیل سبک طراحی های لباسهایم باشد) به جای آنکه برای کارهایم صفحه جدیدی باز کنم از پتانسیل این صفحه استفاده کردم و شروع به معرفی کارهایم کردم.»
روحی ابرقویی ادامه داده است: «البته دوستانم نیز به من در این مسیر کمک کردند و با گرفتن عکس از طراحی های من روی گیوه باعث شدند تا استقبال بیشتری از آنها صورت بگیرد. در کنار اینکار صفحات افرادی که در این حوزه فعالیت می کردند را نیز فالو کردم و به این ترتیب طیف وسیعی مخاطب این صفحه ایستاگرامی و کارهای من شدند و این طور شد که فالوورهای این صفحه در حال حاضر به ۲۰۴۷ نفر رسیده اند که همه آنها فالوور حقیقی هستند. در ادامه کارهایم با «مهدی ریوندی» آشنا شدم، جوان هنرمندی که کنار خیابان بساط می‌کند و برای رهگذران دستبند درست می‌کند تا با درآمد آن ایستگاه دوچرخه و مدرسه در استان های محروم می سازد. پس از ملاقات با وی و آشنایی با سبک و نوع کار من به من کمک کرد تا بر تعداد مخاطبان خودم در صفحه اینستاگرام اضافه کردم و کار به جایی رسید که یکی از فالوورها که به این واسطه با کارهایم آشنا شده بود 3 میلیون تومان از کارهای من را خریداری کرد.»
وی که مجموعه این اتفاقات را دلیلی می داند که باعث پرتاب رو به جلوی او در این حرفه شده است، درباره توسعه کارهایش و آمدنش به تهران گفته است: «به تهران آمدم و در پارکینگ پروانه کارهای را به فروش می رسانم البته مغازه ای آنجا ندارم با کمک یکی از دوستان در هفته در یکی از طبقات آنجا کارهایم را عرضه می کنم. امروز در کاری موفق هستم که روزی در آن موفقیت چندانی نداشتم اما از آنجا که استقلال مالی را دوست داشتم به سراغ آن آمدم و امروز نه برای کسب درآمد بلکه به خود این کار علاقمند هستم. شاید مشوق و الگوی اصلی من برای حرکت در این مسیر مادرم باشد چرا که مادرم بسیار سخت کوش و زحمت کش است و کار خود در تولیدی لباس را از هیچ آغاز کرد و امروز یکی از کارآفرینان اصفهان است البته حمایت ها و سرمایه گذاری برادرم نیز به ادامه حرکت رو به جلوی من در این حرفه کمک کرد.»
روحی ابرقویی درباره روند ارائه کارهایش اینگونه توضیح داده است: «مشتری های کارهایم با مراجعه به صفحه اینستاگرام می توانند طراحی مورد نظر خودشان را درخواست کنند و پس از انجام کار هدیه کوچکی که غالبا یک دستبند و پابند به سبک کارهای انجام شده روی گیوه ها است را به مشتری ارائه می دهم و تا اینجای کار که هم استقبال خوبی از این کار شده و هم مشتری ها راضی بوده اند.»
این بانوی هنرمند بر این نکته تاکید کرده است که انجام اینکار در سطح بالاتر و بیشتر نیازمند حمایت است و اگر حمایت ها از آن صورت بگیرد و به سایر کشورها به ویژه کشورهایی مانند ژاپن و هند معرفی شود قطعا در آن کشورها استقبال فراوانی از آن می شود.
وی که دوست دارد کارگاهی برای خود داشته باشد تا بتواند افراد بیشتری را وارد این کسب و کار کند خطاب به علاقمندان این حرفه این توصیه را کرده است که «هر کسی که می خواهد وارد این حرفه شود و از طریق انجام کارهای هنری درآمدزایی برای خود داشته باشد باید به اینکار علاقه فراوان داشته باشد و تنها به فکر کسب درآمد نباشد و در این صورت است که با ادامه کار همراه با عشق و ذوق می تواند علاوه بر ارائه کاری که مورد استقبال همگان قرار می گیرد درآمدی نیز برای خود کسب کند.»
امثال این بانوی هنرمند در جامعه ما کم نیستند که توانسته اند با دست خالی حرفه ای را برای خود ایجاد کنند و علاوه بر معرفی هنرهای این مرز و بوم در تولید و رونق اقتصادی گام بردارند از این رو نیاز است مجموعه های دست اندرکار در این بخش به ویژه نهادهایی که داعیه دار حمایت از بانوان شاغل و مشاغل خانگی هستند نگاه ویژه تری به این افراد داشته باشند تا علاوه بر رفع موانع پیش روی آنها زمینه اشتغالزایی بیشتر در جامعه و به دنبال آن رونق اقتصادی کشور را فراهم آوردند./
نظر شما