به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از البرز، ساز و کارهای مهندسی در پاساژها که معمولا برای کسب منفعت و پیشگیری از هزینه های احتمالی است، همواره خطرات و آسیب هایی را برای شهروندان ایجاد کرده است که مسئولان مدیریت شهری و ناظران امر باید پاسخگوی آن باشند.
« فرزانه طالبی» نقل می کند که در (یکشنبه ۲ تیرماه) حدود ساعت نوزده، جهت طرحی در خصوص حجاب و عفاف به یکی از بازار روزهای شهر به همراه تیمی حضور یافتیم، که متاسفانه با مانعی که از قبل در مسیر پله های داخلی پاساژ قرار گرفته بود برخورد کردم. برای لحظاتی از حال رفتم و از ناحیه سر ، گوش ، گردن ، دنده ها و سایر اعضا دچار صدماتی گشتم. پس از چندی به یاری اورژانس و همکاران با سر شکسته و گوش پاره شده در حالی که خون سراسر پیراهن سفیدم را زیر چادر سیاه ام رنگین کرده بود به بیمارستان مدنی انتقال یافتم.
کارشناس ارشد روانشناسی شخصیت و دبیر مجمع کانون های فرهنگی تبلیغی استان افزود: در آن اوضاع و احوال که هنوز گیج بودم صدای دختر بچه ای را می شنیدم که می گفت مرا به هنگام برخورد به مانع موجود در پاساژ دیده است. مانع موجود در محل کاملا غیر اصولی و غیر کارشناسی است.
به گفته افرادی که به دورم حلقه زده بودند پیش از این نیز این مانع منجر به خطرات مشابه بسیاری شده بود تا حدی که مسئولین پاساژ تا مدتی آن را با ریسه هایی آذین بسته بودند تا عابرین متوجه وجودش شوند اما با این توصیف، رفتار مدیریت پاساژ بسیار برایم عجیب بود، او شهادت شهود را مبنی بر حادثه خیز بودن مانع، تکذیب می کرد و مدام مرا متهم به بی دقتی می کرد.
پر واضح است که اگر مانع اصولی، کارشناسانه و مشهود بود متوجهش می شدم، لذا به ایشان گفتم دفاع ناحق از چنین مانعی حق الناس است و چه بسا امکان وقوع موارد مشابه و فاجعه آمیز بودن آن در آینده نیز وجود داشته باشد، در نهایت با عدم همدلی مدیریت و تحت فشار گذاشتن "شهود توسط او " سخت براشفتم و قانونی پیگیر ماجرا شدم.
اما آن چه در خصوص ورودمان به بیمارستان مدنی برایمان گذشت. باید بگویم،با توجه به اینکه اکثرا آسیب دیدگان حوادث به این بیمارستان مراجعه می کنند وجود مددکاران و مشاوران دلسوز و روانشناسان توانمند بیش از هر امری ضرورت دارد.
صدای فریاد از هر گوشه به گوش می رسید. گریه و شیون همراهان و ضجه بیمارانی که خون سراسر وجودشان را گرفته و با گوشت و استخوان نمایان بر روی تخت ها مدتی طولانی منتظر پزشکی برای رسیدگی بودند بسیار دردناک بود. وقتی به پزشک می گفتیم لطفا به آن جوان سریع برسید اوضاعش بحرانی است در پاسخ گفت: خانم من یک دست دارم تعداد مراجع زیاد است. او حق داشت تعداد افراد مراجعه کننده بیش از پزشکان متخصص موجود بود.
در اطاق ما چهار مصدوم وجود داشت که هر یک در شرایط بسیار بدی بودند. سه ساعت و نیم از ورودمان به اورژانس گذشته بود که بعد از یک سیتی اسکن سرانجام نوبت من شد و پزشک سر و گوشم را بخیه زد . درد در ناحیه گردن و گز گز دست و پا و درد گوش باعث شد فردای آن روز مجدد به بیمارستان مراجعه کنم که متاسفانه دکتر روز قبل حضور نداشت و وقت نوبت دهی به گفته مردم چهار صبح بود.
با این وصف مرا به پزشکان روز بعد ارجاع دادند و من نیزجهت نوبت گیری آن روزصبح زود مراجعه کردم و بار دیگر با صحنه ناراحت کننده ای مواجه شدم. بیماران و همراهان، کل جمعیت چند ردیفه در فضای کوچک درمانگاه صف کشیده بودند.
مجروح و بدحال همه در صف بودند. اکسیژن به حدی کم بود که چند بار جهت دریافت هوای تازه از محل خارج شدم. کارمند پذیرش و صندوق پشت اطاق شیشه ای خود با چندین کولر و تهویه به آرامی نشسته بودند و در آن شرایط تنها راه تنفس از هوای تازه و سالم همان دریچه بود که به هنگام گرفتن نوبت از آن بهره برده در آن جهنم بی اکسیژن لحظه ای جان می گرفتیم.
بیمارستان شهید مدنی تنها بیمارستان سانحه و سوختگی استان البرز است. اما ظرفیت این بیمارستان پاسخگوی نیاز مردم نیست. از دیگر سو وضعیت چاله ها و معابرشهری کرج گویای کم کاری مسئولان شهری است.
در این میان بیمارستان امام خمینی(ره) در مرکز شهر کرج به عنوان یکی از مراکز تخصصی با بهترین تجهیزات پزشکی به دلایل متعدد همچنان در گیر و دار مناقصه است. بسته شدن این بیمارستان مرکز قلب کرج نیز خود یکی از دردهای شهروندان البرزی است.
نظر شما