خبرگزاری شبستان-کرمان، طاهره بادامچی:
به گواه آیات قرآن کریم و به استناد روایات و وجود شواهد تاریخی فراوان، تبلیغ دین یکی از مهمترین رسالت های انبیای الهی است؛ انبیا مأمور بودند تا حق را برای مردم تبیین و از باطل برحذر دارند و آنان را به مسیر بهشت الهی رهنمون شوند و در این مسیر پرفراز و نشیب چه تلخی ها و مرارت ها، رنج ها و اذیت ها که ندیدند تا دین به منزلگاه اصلی خویش برسد.
صبر و بردباری یکی از مهمترین ویژگی های انبیای الهی در این مسیر بود؛ به گونه ای که حضرت نوح علیه السلام در مدت ۹۵۰ سال پیامبری خویش{در عمر ۲۵۰۰ ساله}، تنها ۸۰ نفر به ایشان ایمان آوردند که میانگین آن یعنی هر ۱۲ سال یک نفر! (تفسیر نمونه) تاریخ گواه آن است که رسول اکرم صلی الله علیه وآله و سلم بیش از همه پیامبران عظام الهی اذیت و آزار دید؛ پیامبری که خاکستر و یا شکمبه گوسفند بر سرش می ریختند و او باز امیدوار به هدایت آنان بود تا آنجا که خدا فرمود «لعلک باخع نفسک الایکونوامؤمنین» (سوره انبیا/آیه ۳)پیامبری که قرآن او را «عزیز علیه ما عنتم، حریص علیکم، بالمؤمنین رءوف رحیم» (سوره توبه/آیه ۱۲۸) توصیف می کند.
مطلب اخیر به وضوح ضرورت تلاش و مجاهدت و دلسوزی و مهربانی و حرص و علاقه شدید به هدایت مردم را بازگو می کند؛ انبیای عظام در مسیر هدایت بشر خون دل های فراوان خوردند و نه سرزنش ها، نه بی مهری ها، نه مخالفت ها و نه حتی کشته شدن ها این مسیر را کم فروغ بلکه فروزان تر از قبل کرد.
جریان تبلیغ یک جریان مبارک است و قدمتی به درازای تاریخ بشر دارد؛ علاوه بر انبیا، سیره ائمه اطهار صلوات الله علیهم مشحون از هدایتگری امت اسلامی است و پس از آن و در دوره غیبت کبری همواره فقها و علمایی پرچمداری این جریان مبارک را در دست داشتند.
جریان تبلیغ هیچگاه حتی در بدترین شرایط و دوران اختناق شدید هم متوقف نشد؛ چه آنکه در دوران طاغوت هم بودند علما و بزرگانی که این مشعل هدایت را ولو مخفیانه روشن نگه داشتند تا دین خدا هیچگاه از یاری اهل حق نیفتد.
در دوران انقلاب اسلامی تبلیغ اما مسیری بالنده تر و پویاتر به خود گرفت؛ حوزه های علمیه جان گرفت و در اقصی نقاط کشور روحانیون زیادی پا به عرصه تبلیغ گذاشتند؛ اینکه آیا همه کسانی که در این مسیر پا گذاشتند موفق بوده و توانستند جامعه را هدایت کنند؛ قطعاً که چنین نیست و دلایل آن نیاز به مباحث کارشناسی دارد که نه در این مجال می گنجد و نه در محدوده علم نگارنده است.
بدون شک جریان اصیل تبلیغ گره گشای بسیاری از مشکلات، آسیب ها و آفاتی است که جامعه اسلامی امروز به شدت از آن رنج می برد. مبلّغ باید به ویژگی های انبیا خود را آراسته و همه ناملایمات این مسیر خطیر را به جان بخرد تا بتواند بر نفوس مستعد اثرگذار باشد.
مبلّغ؛ حتماً که قبل از دگرسازی؛ باید خودسازی کرده باشد و الا کلام و رفتار او بی اثر می شود؛ کسی که مفتخر به لباس انبیا شد باید سیره و سلوک خود را در همان مدار و مسیر تنظیم کند و الا جامعه او را پس خواهد زد.
مقام معظم رهبری در بیانات آغاز درس خارج فقه خود در ۱۴ شهریور سال ۷۴ بر فراهم شدن زمینه هدایت توسط روحانیون تأکید کردند؛ هدایت جامعه امری مهم و سرنوشت ساز است که یقیناً صبر و بردباری و تلاش و مجاهدت می خواهد و البته دلسوزی و علاقه به هدایت انسان ها.
امروز موضوع سبک زندگی دینی یکی از دغدغه های مهم رهبری است؛ معظم له در بیانیه گام دوم انقلاب سبک زندگی اسلامی را با توجه به تلاش غرب در ترویج سبک زندگی غربی در ایران مورد تأکید قرار دادند و مقابله به آن را نیازمند جهادی همه جانبه و هوشمندانه دانستند؛ همچنین در فراز دیگری از این بیانیه رشد شعور معنوی و وجدان اخلاقی در جامعه را باز هم محتاج جهاد و تلاش دانستند؛ بی شک یکی از مخاطبان اصلی این پیام و از ارکان اثرگذار و جهت دهنده جامعه در این مسیر حوزه های علمیه و روحانیت است.
یکی از نارضایتی های به ویژه قشر جوان جامه ضعف محتوای بعضی از منبرها است که پاسخگوی نیازهای فکری و هدایتی جامعه نیست. حوزه علمیه باید همانطور که مطالبه رهبر معظم انقلاب اسلامی است تبدیل به حوزه انقلابی شود؛ حوزه هایی توانمند از همه جهات که بتواند نیازهای فکری، فرهنگی و اخلاقی جامعه را پاسخ دهد و صرفاً به مسائل علمی و حوزوی خود اکتفا نکند.
نظر شما