به گزارش خبرنگار شبستان، در نشست حریم خصوصی بازیگران و مسئولان که در سرای روزنامه نگاران با حضور هنرمندان داریوش کاردان، علیرضا خمسه و مجید صالحی در هجدهمین نمایشگاه بین المللی مطبوعات و خبرگزاری ها برگزار شد، کاردان گفت: رسانه ها کمتر به جایگاه طنز می پردازند و کمتر حمایتی از جانب مسئولان دیده می شود، تا کی می توانیم به آفتابه ها در سریال ها بخندیم. چند سال باید انتظار بکشیم تا مسئله توالت دیگر ب عنوان محور در سریال های طنز ما مطرح نشود. متاسفانه به سمت طنزی می رویم که هیچ تفکری نداشته است که یا مخاطبان بد سلیقه هستند یا فیلمسازان سلیقه مخاطبان را پایین آورده اند.
کاردان اظهار داشت: تحمل آدمها و مسئولان کم شده است، چه ایرادی دارد فیلمی ساخته شود که نقص یک وزارتخانه را نشان دهد. از طنزهای ما حمایت نمی شود به این دلیل است که همیشه باید آفتابه که بی صاحب است محور اصلی طنزهای مان شود.
وی ادامه داد: ما اگر به فیلمی می خندیم، خنده مان از این است که به خودمان صدمه نزنیم که چون پول داده ایم و به سینما رفته ایم. اگر می خواهیم بخندانیم حداقل با روش های تعریف شده کمدی بخندانیم.
وی ادامه داد: خواسته ای که از همه فیلمسازان دارم کمتر از الفاظ رکیک در طنزهایشان استفاده کنند.
همچنین علیرضا خمسه پیرو حرفهای داریوش کاردان گفت: دوگونه نمایش در هنرهای نمایشی داریم که قرنهاست به قوت خود باقیست ، یکی کمدی و دیگری تراژدی. در تراژدی نگاهی که همیشه با بن بست مواجه می شود و در هر بن بستی راه گریزی نیز هست. در جامعه ای مثل جامعه امروزه جهان بیشتر این جمله را می شنویم، جهان همینی که هست و این نگاه تراژدی است. اما در نگاه کمدی یک ولگرد کوچک مانند چارلی چاپلین که بر همه چالش ها پیروز می شود. در نگاه کمدی کسی که سالهای سال در جهل باشد امید به علم دارد. کسی سالهای سال در فقر باشد امید به ثروت دارد.
وی ادامه داد: ما خودمان هم از بطن جامعه هستیم. با بی پولی، غرغر مادر زن، مادر شوهر، مواجه هستیم اما می خندیم و همیشه می گویم، کمدی آری، تراژدی خیر.
مجید صالحی با تایید صحبت های این دو هنرمند گفت: انسان هایی مانند چارلی چاپلین استثناء هستند و محدود به مکان و زمان نیستند. اختلاف نظر که من با آقای کاردان دارم این است که امروزه بیننده آگاه شده است. اگر فیلمی پر محتوی و تاثیرگذار باشد بیننده زیادی خواهد داشت و همان بیننده فیلم های سخیف را که من خودم هم قبلا شاید نقشی در آن داشتم را پس می زند.
داریوش کاردان در پایان گفت: دنیا به این تلخی هم نیست می شود خندید و ما باید بخندیم. اگر کسی نمی خواهد ما بخندیم انشالله به گریه بیافتد.
پایان پیام/
نظر شما