به گزارش خبرگزاری شبستان: اذان رحیم موذن زاده اردبیلی چیزی فراتر از صوت و تکنیک است زیرا کمتر آوایی است که چون این اذان بر جان و دل و ذهن شنوندگان خود موثر است. این اذان به ویژه در ماه مبارک رمضان زینت بخش اوقات پاک افطار و سحر آحاد مردم به ویژه روزه داران است.
رحیم مؤذن‌زاده شهرت خود را از اذانی که در سال ۱۳۳۴ شمسی در رادیو ایران، با دستگاه بیات ترک گفت، به دست آورد.
اذان وی به عنوان اولین اثر ثبتی در حوزه میراث معنوی ایران در ۱۳۸۷، توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به ثبت رسید.
خانواده
پدر او، عبدالکریم مؤذن زاده تا سال ۱۳۲۴ در رادیو ایران اذان می‌گفت. وی در منطقه اردبیل به وعظ و اذانگویی مشغول بود و نخستین بار به خاطر اذانی که در سال ۱۳۲۲ در رادیو گفته بود، شهرت پیدا کرد و سپس تا سال ۱۳۲۶ برنامه سحری رادیو را به صورت زنده، از مسجد امام (مسجد شاه سابق) اجرا می‌کرد و در سال ۱۳۲۹ از دنیا رفت.
به گفته رحیم مؤذن‌زاده، اذانگویی در خانواده آنها، ۱۵۰ سال قدمت داشته است و نام فامیل آنان به همین دلیل مؤذن‌زاده شده است.
برادرش سلیم مؤذن‌زاده اردبیلی نیز مداح و نوحه‌خوان اهل بیت (ع) بود.
زندگینامه
رحیم مؤذن‌زاده، در ۱۳۰۴ در اردبیل زاده شد. او تحصیلات ابتدایی را در مکتب‌خانه در زادگاهش آغاز کرد. سپس به مدرسه رفت و پس از آن ادامه تحصیلاتش را در قم گذراند وی در این شهر در درس خارج فقه شرکت می‌کرد و در حرم حضرت معصومه (ع) اذان می‌گفت.
از سال ۱۳۵۷ مؤذن‌زاده در برخی مساجد تهران مناجات و نوحه می‌گفت و هر سال، شب‌های عاشورا در مسجد اردبیلی‌ها به منبر می‌رفت.
رحیم مؤذن‌زاده، در ۱۳۸۴ به سبب ابتلا به سرطان در بیمارستان مدائن تهران بستری شد و در بهار همان سال درگذشت و در قبرستان ابن بابویه شهر ری به خاک سپرده شد.
اذان مشهور مؤذن‌زاده در ۱۳۳۴ در استودیو یک رادیو ایران ضبط شد. به گفته مؤذن‌زاده، وی این اذان را با دستگاه بیات ترک در گوشه روح الارواح و با دهان روزه گفته است. رحیم مؤذن‌زاده اردبیلی حدود ۴۰ سال بعد (سال ۱۳۸۴ش) در آخرین روزهای زندگی خود، اذانش را برای دومین و آخرین بار تکرار کرد.
اذان‌هایی که توسط او خوانده شده‌است، هنوز به عنوان زیباترین اذان‌های موجود در رسانه‌های صوتی و تصویری ایران پخش می‌شوند.
فیلم مستند عاشقانه‌های ایرانی، درباره اذان ایرانی و زندگی مؤذن‌زاده است.
منبع:
ـ ویکی شیعه
نظر شما