پیوند کلیه را به «پیوند مهربانی» مبدل کنیم

به گزارش خبرگزاری شبستان از زنجان، چند سالی است که می شناسمش، دختری با صورتی زیبا و مهربان، زهرا 20 سال دارد و همیشه بر لبانش خنده است، او را همیشه درکنار مادرش می بینم؛ «مادر» که واژه ای آسمانی است.

سوزن های دیالیز آن ها را به هم دوخته است، شاید که دردهای این سوزن ها درد است اما این بار در جایگاه «عشق» نقش آفرینی می کند و این مادر و دختر روستایی را در آغوش هم می دوزد.

زهرا و مادرش هر دو دیالیزی هستند و کاشانه پرمهر روستا را به همراه پدر و برادر رها کرده اند تا بر سختی و سرمای راه فائق آیند و برای نجات جانشان، راهی شهری به غربت رنج هایشان شده اند.

اینجا آمده اند تا سه روز در هفته، خون چرکین وجودشان را به زلالی دل هایشان درآورند تا شاید چند روزی زندگی را بهتر و بیشتر معنا کنند.

به حقیقت، که دستان پدر خالی است و حتی خانه ای برای سوسوی نور چراغ اش ندارد تا خانواده را به دور آن گرد آورد تا شاید مشق مهربانی را با هم دوره کنند.

زندگی با مهربانی ها جاریست؛ مردمانی با دل هایی مملو از مهر و دستانی از جنس سخاوت، دستان خالی را رها نمی کنند و سرپناه زهرا و مادرش را با ستونی از عشق نگه می دارند.

و آن هنگام که مادر عاجزانه از جان خود می گذرد و تنها نجات جان زهرا را از خوبان روزگار تمنا می کند، در پس لبخندهای زهرا تلخی زندگی، مواج می شود و دستانش به لرزه می افتد.

و خوب می دانم، هزینه نجات جان این مادر و دختر از سختی های دیالیز، بر دوش پدر سنگینی می کند و پدر پولی برای درمان فرزند و همسر ندارد و راهی جز بخشش دل های مهربان نمی ماند؛ تا شاید با پیوند کلیه، زندگی را از سر خط شروع کنند.

انجمن بیماران کلیوی زنجان چشم انتظارپایان بی قراری های بیماران دیالیزی است؛ باشد که به یاری مردمانش، «پیوند کلیه» را به «پیوند مهربانی» مبدّل کنیم.

انجمن خیریه حمایت از بیماران کلیوی زنجان از آبان‌ماه سال ۱۳۷۰ با پشتیبانی خیرین، راه اندازی و در حال حاضر در قالب ۱۰ کمیته فنی و تخصصی (مالی و پشتیبانی، راهبردی و برنامه ریزی، فرهنگی و تبلیغاتی- فنی و مهندسی آموزشی و پزشکی، رفاهی و اجتماعی- دانشجوئی و جوانان- کمیته ورزشی- کمیته بانوان- کمیته بیماران) به عنوان یک چتر حمایتی دارای پشتوانه مردمی در راستای رفع مشکلات (درمانی و اجتماعی) بیماران تحت پوشش به همراه برنامه های آموزشی و پیشگیری برای ارتقاء سلامت افراد و جامعه عهده دار این امر خطیر انسانی و حیاتی می باشد.