خبرگزاری شبستان-اصفهان: خداوند مهربان در عالم شهری دارد که در ظرف زمان و نه مکان قرار گرفته است. شهر خدا در زمانی معلوم و با گنجایشی نامحدود، همه ساله محل اقامت مهمانان خدای بزرگ می‌شود، شهری که در آن ملائکه به دور ساکنان خانۀ خدا طواف می‌کنند و برای پذیرایی از مهمانان خدا مُحرِم می‌شوند.
این شهر باستانی که قدمت آن به ابتدای خلقت می‌رسد و در جای‌جای آن اثر قدم‌های پاک اولیاء الهی پیداست، در ابتدا مهمان‌خانۀ پیامبران خدا بوده است و هم اکنون آنقدر وسعت یافته است که تمام امت آخرین پیامبر می‌توانند به آن راه یابند.
هزاران فرشتۀ زیبای الهی که هیچ همهمه‌ای ندارند و جایی را اشغال نمی‌کنند، در حال پذیرائی از مهمانان این شهر هستند و با لب‌هایشان به تسبیح خدا مأمورند و با نگاه مهربانشان به تحسین مهمانان مشغول هستند.
مهمانان این شهر گویا مقیم این خانه‌اند که احساس غریبی نمی‌کنند و هر کدام برای خود جایی دارند و مقامی؛ و هر کس صحنی دارد و سرایی. محل اقامت مهمانان از قبل معیّن شده، و قدر و منزلت آدم‌ها مثل روز قیامت، ولی به صورت نامحسوس، معلوم است.
بعضی‌ها طبق معمول با خدا فاصله‌ای ندارند، ولی بعضی‌ها چند کوچه آن‌طرف‌تر همسایۀ خدا هستند، به هر حال در درون همۀ خانه‌ها، همیشه و بیش از همۀ اوقات دنیا، حضور خدا احساس می‌شود. دست‌ها را به سوی خدا دراز می‌کنند، ولی خدا را نزدیک‌تر از همیشه در آغوش مناجات خود می‌یابند و مدهوش ملاقاتش می‌شوند.
تشنگی و گرسنگی بر زیبایی نگاه پرتمنّای دوستان خدا افزوده است، حالت عاشقی و دلدادگی در دست به سوی سفرۀ نان دراز نکردن مهمانان، و ضعف و بی‌رمقی بدن‌هایشان دیدنی است. انگار همه عاشقند که آب در اختیار دارند ولی لب تر نمی‌کنند و دیوانه‌اند که خوردنی در اختیار دارند ولی به روی خود نمی‌آورند. همه از حال هم خبر دارند، ولی در حالی که به هم عشق می‌ورزند و غمخوار یکدیگرند، روزها بر گرسنگی هم صبر می‌کنند. اما شب‌ها برای اطعام یکدیگر سبقت می‌جویند.
تنها در این شهر می‌شود حقیقت دنیا را دید و شیرینی آخرت را چشید. آدم قبل از ورود به این شهر، باور نمی‌کند که زندگی بدون دست آلودن به دنیا چگونه می‌تواند این‌همه دلچسب باشد. تازه آنجا می‌شود فهمید در زندگی هرچه از دنیا بهره‌مند شوی، کمتر از لذت حیات برخوردار می‌شوی. از حداقل خورد و خوراک گذشتن، تو را قوی میکند و دنیا را ضعیف و حقیر، در این شهر می توان دید که دنیا چگونه اسیر آدمی است و هرگز نمی‌تواند بر او سلطه یابد. و آن شهر رمضان الکریم است.
مرحوم آيت الله كشميري (ره) براي بهره مندی هرچه بیشتر از ضیافت ماه مبارک رمضان توصیه‌های دارند:
حتما دقایقی از ساعات رازآمیز روزه داری خود را به برترین عبادت اختصاص دهید وآن هم چیزی نیست جز «تفکر» باخود وخدای خود خلوت‌کنید، به نوع رابطه حضرتش با خودتان بیندیشد امید است ابوابی از معرفت به رویتان باز شود.
یکی از مهمترین حالت های بندگی خصوصا در رمضان المبارک حالتیست که توصیه مؤکد نبی مکرم(ص) است و آن « سجده طولانی» می باشد و فقط خداو اولیاء الهی می دانند می دانند هنگام سجده عبودیت چه بارانی از ابر رحمت و چه برکاتی از عالم ربوبیت بر سرشما می بارد، حتماً در روز یک سجده طولانی داشته باشید.
آغاز ماه رمضان حتماً نیت کنید که لله روزه بگیرید فقط لله، آداب روزه داری را تا آنجا که نشاط دارید انجام دهید .، کمیت گرا نباشید کیفیت جو باشید، دنبال ختم آیات وادعیه نباشید، درپی هضم آنها باشید.
غذای اندک را خوب بجوید تا جزء جانتان شود
بزرگترین مشکل ما قشری نگری به دین و شریعت است، با خود فکر کنید آنقدر در سال های قبل با ولعِ زیاد خوانی اعمال انجام دادید به کجا رسیدید.
حتی المقدور بر سفره خانه خود افطار کنید حتی در مساجد افطار نکنید، بگذارید برکت افطار و دعای مستجاب لحظه افطار به خانواده وخانه شما تعلق گیرد و هنگام افطار دِلال کنید، در اول دعای افتتاح عرض می کنیم « مدلاً علیک» دلال با کسر دال یعنی ناز کردن، هنگام افطار برای خدا ناز کنید چون براش روزه‌گرفتین وحضرتش خوان کرم گسترده لقمه اول را نزدیک دهان ببرید اما نخورید ودعا کنید یعنی به خدا عرض می کنید اگه حاجتم را بدی افطار می کنم به این حالت میگن دلال، معجزه میکند.
رمز ماندگاری در ضیافت الهی رمضان کیمیای «حُسن خلق» است، با فرزندان؛ خویشان و دوستان خود با اکسیر حسن خلق ومهربانی برخورد کنید، همیشه خصوصاً در این ماه خوش برخورد باشید.
لحظه عصبانیت و خشم شما همان لحظه اخراج شما از این مهمانی الهیست. کشتی رؤیایی رمضان سوار بر امواج دریای «اشک» به ساحل نجات می رسد، ازخدای سبحان در این ماه خصوصاً اسحار سحرآمیز آن اشک و گریه درخواست کنید، البته شرط سحرخیزی واشک ریزی دل شکسته داشتن است.
از ابتدای ماه رمضان باید هدف گذاری شما « لیلة القدر» باشد که جان جان رمضان است و سعی کنیم شب قدر در ما واقع شود نه درماه.
این ماه ماه «ربیع القرآن» ماست، در این بهار قرآنی هرروز یک آیه را انتخاب کنید و تا افطار به طور متناوب تلاوت و در پیرامون آن تدبر نمایید امید است هنگام افطار آن آیه برای شما پرده از رخسار بردارد.
بالامام تمام الصلاة والصیام، در سراسر ماه رمضان توجه شما به روزه دارحقیقی وانسان کامل یعنی وجود ذی جود حجة بن الحجج البالغة (عج)نمی بایست منقطع شود، روزه و نماز وبندگی شما از کانال آن حضرت به بارگاه باری تعالی بار می یابد./
نظر شما