امام جواد (ع)، اسوه کرامت و هدایتگری بصیر برای مسلمانان است

رمضان عبدی، رئیس دانشگاه پیام نور گرمی با اشاره به سالروز شهادت امام جواد(ع) به خبرنگار شبستان در اردبیل، گفت: امام جواد (ع) در سن بسیار کم به امامت رسید اما از چنان فضل و دانشی برخوردار بود که کسی یارای مقابله علمی با وی را نداشت، امام با بهره‌گیری از آیات الهی مسلمانان را هدایت و آگاه می‌کرد.

وی افزود: ابوجعفر محمد بن علی نهمین امام از امامان دوازده گانه شیعیان و یازدهمین معصوم از چهارده معصوم است. مشهورترین لقب های آن حضرت جواد (بخشنده) و تقی (پرهیزکار) است.

عبدی با بیان اینکه امام جواد (ع) دهم رجب سال 195 هجری قمری به دنیا آمده اند، افزود: در سال 203 و پس از شهادت پدرش امام رضا (ع)، در سن هشت سالگی به امامت رسید، دوران هفده ساله امامت او با حکومت مأمون و معتصم، خلفای عباسی همزمان بود، هنگامی که امام رضا به دعوت مأمون از مدینه به توس رفت و زمانی که کودک بود، مانند دیگر افراد خانواده حضرت رضا در مدینه ماند و در سال 202 برای دیدار پدر به مرو رفت و سپس به مدینه بازگشت.

رئیس دانشگاه پیام نور گرمی تصریح کرد: پس از شهادت امام رضا (ع) مأمون به بغداد رفت، او که از کمالات علمی و معنوی امام جواد آگاه بود، ایشان را از مدینه به بغداد دعوت کرد اما دولتمردان حکومت عباسی و اطرافیان مأمون از این اقدام ناخشنود بودند، به ویژه آنکه مأمون تصمیم داشت دختر خود «ام الفضل» را به همسری امام جواد در آورد.

وی ادامه داد: مأمون برای آنکه آنها را از مقام علمی و فضل آن حضرت آگاه کند در بغداد مجلس بحثی میان او و دانشمندان بزرگ آن روزگار، ترتیب داد در این مجلس امام به پرسش های علما پاسخ گفت و میزان دانش و هوش وی بر آنان آشکار شد. پس از آن مأمون دختر خود را به همسری امام درآورد.

این مسئول، صغر سن امام جواد(ع) را از پدیده هاى اعجازآمیز ایشان دانست، که در روحیه حاکمان آن زمان اثرى فوق العاده گذاشته بود و اظهار داشت: وقتى پدر بزرگوارش درگذشت، از عمر امام جواد حدود هشت سال نگذشته بود که در همان سن، عهده دار منصب امامت شد.

عبدی اظهار داشت: حضرت جواد (ع) بر این باور بود که آیات الهى باید در جامعه فراگیر شده و دستاوردهای آن در ابعاد مختلف زندگی مسلمانان بروز و نمود داشته باشد. ایشان به همین منظور، تلاش می کرد گمراهان و غافلان را با بهره گیری از آیات الهی هدایت کند و البته در این مسیر از تفسیرهای نابجا و غیرعقلانی به شدت جلوگیری می کرد.

پایان پیام/