خبرگزاری شبستان، صومعه‌سرا_مائده فلاحتکارضیابری: هرساله همزمان با اواخر فروردین تا اواسط اردیبهشت ماه وقتی در مسیر روستاهای شهرستان صومعه‌سرا حرکت می‌کنیم، با شالیزارهایی روبه‌رو می‌شویم که زنان با قامتی خمیده در حال کاشت نشاء برنج هستند.
نشاء برنج توسط زنان در استان گیلان چشم‌نوازی‌های خاص خود را دارد به گونه‌ای که هرساله تعداد زیادی از مسافران و گردشگران فقط برای دیدن همین صحنه‌ها وارد استان می‌شوند تا طعم شیرین کاشت برنج را از نزدیک لمس کنند.
اما سال به سال از تعداد زنان شالیکار کاسته و بر تعداد نشاء مکانیزه افزوده می‌شود، اما باز هم هستند زنانی که پا به پای همسران خود در شالیزارها در حال تلاش و فعالیت هستند تا نتیجه رنج آنها برنجی شود که بر سر سفره‌هایمان است.
در این راستا با چند تن از زنان شالیکار و مردانی که از آوردن زنان شالیکار خودداری و به کاشت مکانیزه بسنده می‌کنند مصاحبه‌ای انجام شده است که در ادامه به آن می‌پردازیم:
*دولت باید واردات برنج را منع کند
زهرا یکی از بانوان شالیکار با بیان اینکه کانون هر خانواده‌ای زن است، اظهار کرد: من سال‌هاست که در کنار همسرم به کاشت، داشت و برداشت برنج مشغول هستم.
وی با بیان اینکه کشاورزی مشکلات خاص خود را دارد ولی وقتی نتیجه محصول خود را برداشت می‌کنیم، شیرین است، افزود: دولت باید برای کشاورزان فکری کند زیرا زمان برداشت برنج قیمت آن به شدت کاسته می‌شود ولی اکنون که کشاورز دیگر برنجی برای فروش ندارد به شدت بر قیمت آن افزوده شده و این افزایش قیمت نصیب دلالان و واسطه‌ها می‌شود و در نتیجه زحمت‌های به عمل آوردن برنج حاصلی برای کشاورز ندارد.
این زن شالیکار ابراز کرد: هیچوقت نشده که در قبال کاری که در شالیزار می‌کنم از همسرم درخواست دستمزد کنم، همین که همسرم در نزد خانواده سربلند باشد و خواسته‌های فرزندانم را برآورده کند کفایت می‌کند.
*جوانان به سوی کشاورزی روی آورند
مشت گلی زن 60 ساله شالیکار که از نوجوانی عمر خود را در مزارع گذرانده می‌گوید: از نوجوانی با پدر و برادران و خواهرانم صبح تا غروب در شالیزار مشغول کشت خزانه برنج می‌شدیم و زمانی که به اتمام می‌رسید، به کمک همسایه‌های خود می‌رفتیم.
وی با بیان اینکه کم‌کم وقتی از عمرم گذشت و بر سنم افزوده شد علاوه بر شالیزارهای خودم برای مردم هم کار می‌کردم، خاطرنشان کرد: با کشاورزی روزگار خودم را می‌گذرانم تا دستم پیش کسی دراز نشود.
این زن شالیکار با بیان اینکه مدت‌هاست همسرم فوت کرده و مخارج خانه به پای من است، اظهار کرد: با همین کار کشاورزی درآمد سالیانه خود را بدست می‌آورم و نیاز به کمک کسی ندارم.
مشت گلی با بیان اینکه جوانان هم دست روی دست نگذارند و نگویند کار نیست و بیکاریم، افزود: از پشت میز نشینی چیزی عاید جوانان نمی‌شود پس بهتر است به سوی کشاورزی روی آورند.
*کشت مکانیزه نشاء به صرفه‌تر است
ابراهیم یکی از کشاورزان ضیابری با بیان اینکه سه سال است که نشاء برنج را به صورت مکانیزه کشت می‌کنم، افزود: دستمزد زنان شالیکار بسیار زیادتر از ماشین نشاءکاری است.
وی با بیان اینکه هر هزارمتر زمین کشاورزی توسط ماشین نشاء بین 50 تا 70 هزار تومان است، گفت: در صورتی که اگر به صورت دستی نشاء شود برای هر هزار متر باید بیش از چهار نفر کار کنند و هر نفر بیش از یکصدهزارتومان دستمزد می‌گیرد که به صرفه نیست.
این کشاورز با بیان اینکه نشاء ماشینی بسیار تمیزتر است و فاصله ما بین بوته‌های برنج استاندارد و میزان هواخوری آن خوب است، تصریح کرد: حتی در زمان داشت و برداشت به دلیل منظم بودن آن، برای کشاورز آسان‌تر است.
وی با اشاره به اینکه دولت باید نسبت به کشاورزان نگاه ویژه‌ای داشته باشد، خاطرنشان کرد: هر کس رنج کشاورزان را باور ندارد باید سری به روستاها بزند و در چهره زنان و مردان شالیکار به دقت نگاه کند و پینه دستانشان را ببیند.
گفتنی است؛ صومعه‌سرا دارای ۲۸هزار هکتار اراضی شالیزاری است که در سال گذشته ۷۰درصد اراضی شهرستان در سال زراعی به صورت مکانیزه نشاء شد.
نظر شما