مرگ قذافی و اسراری که به عمد دفن شد

به گزارش خبرگزاری شبستان، عکس العمل های متفاوت قدرتهای غربی و مردم مخالف معمر قذافی بعد از دستگیری و کشته شدن وی پرده از مسائل جدی ای در سطح جنایات جنگی حمایت شده از سوی شورای امنیت غرب و نیروهای ناتو برمی دارد.

در اخبار آمده است که نیروهای ناتو معمر قذافی را دستگیر کرده و به شدت مورد ضرب و شتم قرار داده و او را کشتند. اقدامی که از چند منظر قابل بررسی است.

تقابل این حرکت با سومین کنوانسیون ژنو در سال 1929 و قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل در سازمان 1973 و 2011.

کنوانسیون 1929 ژنو درباره حقوق زندانیان جنگی برگرفته از حقوقی است که براساس آن از زندانی حمایت شود.

بنابراین گزارش کشور روسیه یکی از کشورهایی است که به طور جد حامی این قانون و زنده نگه داشتن زندانیان مشابه معمر قذافی است که علاوه بر اهمیت هویتش می تواند اطلاعات خوبی را در اختیار بگذارد.

از همین رو کناره گیری روسیه از پیوستن به ناتو در لیبی می تواند با این مفهوم همراه باشد که نیروهای ناتو از قدم اول قصد نابودی این کشور را داشتند و تشخیص استراتژی های جنگی هرگز برای آنها تعریف نشده بود.

دستگیری قذافی به عنوان یک زندانی جنگی محسوب می شده در حالیکه هیچ یک از قوانین جنگی برای او اعمال نشده است.

از سوی دیگر کشتن قذافی می تواند همچن سیاستی برای ناتو تعبیر شود به گور رفتن اطلاعاتی که شاید قذافی در اولین بازجویی هایش به سرعت آنها را افشاتر می کرد می توانست منافع بسیاری را به خطر بیندازد.

رفتار وحشیانه ای که سربازان ناتو علیه قذافی اعمال کردند و به سرعت در رسانه های مختلف و مطرح جهان منتشر شد صدایی هیچ مسند بین المللی را در اعتراض به این شیوع عمل بلند نکرد.

به دنبال آن مرگ قذافی به دست یک سرباز با خواست شخصی وی در زنده نماندن قذافی توجیه شد و با شادی سایر حاضران دنبال گشت.

اعدام و مرگ سرنوشت حتمی قذافی بود اما این شیوه بدون برگزاری دادگاه قضایی چه منافعی و خطراتی را به دنبال دارد؟

به گزارش ایراک وار، اکنون دفتر سازمان ملل و آمنستی سازمان عفو بین الملل خواستار تحقیقات گسترده درباره مرگ قذافی، مشروعیت و عواقب آن شده اند.

رابرت کلویل، سخنگوی سازمان ملل در امور حقوق بشر کشته شدن قذافی بعد از دستگیری امری بسیاری جدی است همانگونه که می تواند عواقب سنگینی داشته باشد.

این عواقب صرفاً مختص به عاملان مرگ قذافی نمی شود بلکه شامل حال کسانی می شود که درخصوص مدفون شدن اطلاعاتی که قذافی با خود به خاک سپرد متحمل خساراتی سنگین می شوند.

از آغاز قیام های مردمی در لیبی، معمر قذافی هرگز حقایقی را درباره دوران سلطنتش افشا نکرد حقایقی در ارتباط با روابط خارجی، امور سیاسی داخلی، وضعیت زندانیان گرفتار شده خزائن ملی که می توانست کمک به سزایی به ساخت آیند لیبی بکند.

براساس برترین قدرتهای غربی بر ارگانهای بین المللی پیگیری جنایت جنگی ناتو در مورد قذافی به طور حتم ناتمام می ماند.

اکنون که قذافی مرده است شورای انتقالی لیبی موظف است با فاصله گرفتن از ضدارزش های غرب مسیر خود را از پایه براساس محترم شمردن حقوق انسانی تبیین کنند.

بعد از تجاوز نیروهای ناتو از ورود به حریم هوایی لیبی، مرگ قذافی دومین تخطی علنی نیروهای پیمان آتلانتیک از قوانین بین المللی محسوب می شود بنابراین استمرار حضور ناتو در لیبی یعنی عمل به همه غرایض شخصی غرب بدون در نظر گرفتن منافع ملی در توهین به قوانین بین المللی.

درخصوص آمریکا و رابطه آن با لیبی باید خاطرنشان کرد که سازمان سیا از سال 2003 به حمایت معمر قذافی زندانیان سیاسی بسیاری را در زندانهای لیبی شکنجه و ترور می کرده است شکنجه هایی که از پایه با قوانین بین المللی مغایر بوده است.

حمایت نظامی آمریکا از دولت قذافی کوچکترین لطفی بود که در ازای این جنایات شامل حال قذافی می شد.

اکنون رسانه های غربی با گریز به این واقعیت پدر جنایات را محق چنین مرگی دانستند.

پایان پیام/