«چهره دیگر»؛ نمایش ابزارهای جنگی ظریف/ نمایش چهره دیگری از ایرانیان در میان اروپائیان

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان؛ نمایشگاهی با عنوان «چهره دیگر» با نمایش آثار مشترک «بهداد لاهوتی» و «حامد رشتیان» از 15 فروردین تا 12 اردیبهشت در گالری «نیکلاس فلامل» پاریس  برپا شده است، در این نمایشگاه  دو هنرمند مجسمه‌ساز ایرانی به نمایش آثار هنری پرداختند که با سوژه‌ای یکسان خلق شده و روایتی از تاریخ و هنر ایران را برای مخاطبان اروپایی نمایش می‌دهد، برپایی این نمایشگاه بهانه ای شد تا با «بهداد لاهوتی» هنرمند مجسمه ساز به گفتگو بنشینیم که در زیر می آید:

نمایشگاه «چهره دیگر» نمایشگاه مشترکی از شما و حامد رشتیان است چه شد که تصمیم به این پروژه مشترک گرفتید؟

من و آقای  حامد رشتیان از یکسال قبل تصمیم گرفتیم پروژه مشترکی را انجام بدهیم و مجموعه ای از ابزارآلات جنگی و زره هایی که در گذشته خیلی دور در ایران ساخته می شد را بسازیم  موضوعی که هنرمندان  و مجسمه سازان ما کمتر به آن پرداخته بودند؛ در گذشته ممکن بود مجسمه سازان ما آثار فیگوراتیو بزرگ نسازند اما از این مجموعه های کوچک زره، گرز، غلاف شمشیر ساخته می شد.ما عقیده داریم ممکن است هنرمند مجسمه سازی همانند میکل آنژ نداشته باشیم اما صنعت گرانی داشتیم که با همان کیفیت بر روی ابزار آلات کار می کردند و هنر و کارشان کمتر از هنرمندان آن موقع نبوده است.

چرا عنوان نمایشگاه را «چهره دیگر» انتخاب کردید؟

مردم کشور ما روحیه جنگ طلبانه ای نداشتند و این را می شود از روی ابزار آلات جنگی که می ساختند می شد دید؛ شما می بینید شمشیر که کارکردش کشتن است در ایران بیشتر زیبا ساخته می شود اما در اروپا برنده تر ساخته می شده است؛  می خواستیم این پیام را به مخاطب غیر ایرانی بدهیم که علی رغم اینکه ما را با روحیه جنگ طلبانه نشان می دهند ما جنگ طلب نیستیم این را می شود از ابزار آلات جنگی مان دید .

 یعنی با بازسازی ابزار آلات جنگی می خواهید چهره دیگری از ما «ایرانی» به مخاطب غیر ایرانی  نشان دهید؟

بله؛ «چهره دیگر» به این اشاره دارد که  مخاطب چهره دیگری از آنچه که نگاه می کنند را  با نمایش ابزار آلات جنگی که در گذشته داشتیم را ببیند.

مجموعه آثار این نمایشگاه مشترک است؟

بله، کل مجموعه به نمایش درآمده مشترک است و اتود ها هم مشترک انجام شده است و امضای مشترک دارد،  مردم ما کار گروهی انجام نمی دهند برای همین من و آقای حامد رشتیان سعی کردیم به عنوان دو همکار یک کار مشترک انجام دهیم.

ایده نمایشگاه «چهره دیگر» به کجا برمی گردد؟

قرار بود من و آقای رشتیان پروژه ای را برای جایی انجام دهیم که 4 اثر از من و 4 اثر از ایشان باشد؛ در جلساتی که با هم داشتیم  صحبت کردیم کارها در یک فضا و نزدیک بهم باشد، در این جلسات گفتیم چه خوب است 8 کار مشترک با یک تم کار کنیم در فضای دوستانه به این ایده و مجموعه مشترک رسیدیم .

این مجموعه ابزار آلات جنگی مربوط به چه دوره تاریخی در ایران می شود؟

پروژه ما در بازده زمانی دوره زندیه است، چون دوره زندیه دوره کوتاهی است معماری متعلق به این دوران  اما لوازم جنگی مال دوره قبل از زندیه یعنی صفویه است،  برای پروژه ای که مربوط به آن مقطع تاریخی است خیلی چیزها بود که می شد به آن پرداخت اما خواستیم با نمایش ابزار آلات جنگی که هنرمندانه ساخته شده اند چهره دیگری از خود نشان دهیم و در عین حال کار مشترکی انجام داده باشیم.

در نمایشگاه «چهره دیگر» چه تعداد اثر و در چه ابعادی به نمایش در آمده است؟

در این نمایشگاه مجموعا 12 اثر به نمایش درآمده که 6 اثر بزرگ و 6 اثر کوچک هستند، آثار بزرگ در ابعاد یک متر و آثار کوچک در ابعاد20 تا 30 سانتیمتر است.

 این مجموعه  در واقع ادای دین به صنعت گران ایرانی است که کارشان بیشتر هنری بوده است تا ساخت ابزار آلات جنگی؟

بله، ما در دوران پیش از اسلام مجسمه سازان بزرگی داشتیم که بصورت جدی در کار مجسمه سازی بودند در دوران پس از اسلام صنعتگرانی داشتیم که شمشیر و ابزار آلات جنگی را به لطافت می ساختند در همین زمان اروپایی ها مجسمه می سازند اما در ایران مجسمه های بزرگ ساخته نمی شود اما هرمندانی می بینیم که تبدیل به صنعتگر شده اند و دسته شمشیر ابزار آلات جنگی زینتی می سازند که از کارکرد اصلی شان فاصله دارد اینها اگرچه مجسمه های بزرگ نمی سازند اما کارشان کمتر از هنرمندان واقعی آن دوران نیست .