خبرگزاری شبستان، گروه مهدویت و غدیر: فرا رسیدن بهار طبیعت و تحولاتی که زمین بعد از مرگ و فسردگی زمستانی تجربه می کند، ماکتی است کوچک از حیات و خرّمی ای که جهان با ظهور و بهار وجود امام زمان(عج) تجربه خواهد کرد، بهاری که سرسبزی و طراوت آن قلب های مرده را زنده می کند...
از این رو، در بررسی ویژگی های این بهار و رهاورد آن برای بشریت با حجت الاسلام «محمد براری»، پژوهشگر و کارشناس مهدوی گفت وگویی داشته ایم که مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:
تعبیر «ربیع الانام» که در زیارت امام زمان(عج) آمده است از چه حقیقتی در عرصه مهدویت پرده برمی دارد؟
در متون زیارتی به ما یاد داده اند که در خطاب و سلام به حضرت حجت(عج) ایشان را با اوصافی خاص خطاب کنیم، لذا در یکی از سلام ها خطاب به ایشان عرضه می داریم: «السلام علیک یا ربیع الانام و نضره الایام».
در این سلام دو تعبیر مهم به کار رفته یکی ربیع و دیگری انام.
در مراجعه به کتب لغت می بینیم کسی همچون «طریحی» در «مجمع البحرین»، ربیع را باران بهاری معنی می کند یعنی بارانی که می بارد و موجب نو شدن گیاهان و نباتات می شود و این باران آنها را سر وجد می آورد.
تعبیر دیگر انام است که معمولا به انسان ها تعبیر شده، در حالی که جن و انس را توامان شامل می شود.
این تعبیر بیان می کند که امام زمان(عج) باران بهاری است که همه جن و انس را حیات می بخشد.
وقتی حضرت(عج) بهار دل ها و باران بهاری برای انسان ها باشند، طبیعی است که سبب خرمی روزگاران می شوند و سرسبزی و نشاط را به عالم وجود هدیه خواهند کرد.
این از دقیق ترین اوصاف برای این وجود مقدس است و آنها که ظهور را طلب می کنند در واقع دنبال زمانی هستند که اوج طراوات انسان محقق می شود.
کاربرد این تعبیر در فرهنگ انتظار چه تاثیری دارد؟
انسان ها با دیدن شادابی بهار است که سردی و خشکی زمستان را تحمل می کنند یعنی برای رسیدن به آن سرسبزی؛ بهار اشتیاق آفرین است و همه منتظر هستند تا بهار آمده و از خشکی و مردگی حیات نباتی نجات یابند.
وقتی حکومت امام زمان(عج) را از این زاویه بررسی کنیم خود به خود عشق و علاقه و فضای رغبت به حضرت مهدی(عج) و ظهور و دولت جهانی ایشان در منتظران ایجاد می شود.
برای حلول این بهار و درک نشاط و خرمی آن چه الزاماتی را باید مدنظر داشت و رعایت کرد؟
وقتی خبر رسیدن بهار و حتی زودتر از آن بوی بهار به مشام ما می رسد، تلاش می کنیم از کهنگی ها و پلیدی ها و کثیفی ها هم خود، هم خانه و هم جامعه را پاک کنیم.
چنان که برای بهاری که هر سال تکرار می شود از میانه زمستان تکاپوها شروع می شود، هنوز یکی دو ماه مانده به بهار فروشگاه های بهاره و خریدهای عیدانه و ... آغاز می شود.
غالب انسان ها در این فضا سریع اقدام و لباس ها را نو می کنند، خانه تکانی کرده و در استقبال از بهار شهرها را آذین بسته و بلوارها را رنگ کرده و درخت ها را حرس می کنیم.
وقتی برای بهار فصل ها که هر سال تکرار می شود چنین تمهیدی داریم، باید برای بهار عالم هم این تمهید و آمادگی را داشته باشیم.
یعنی از خود و خانواده مان شروع کرده و پلیدی ها را از خودمان دور کنیم تا به سمت بهار عالم حرکت کنیم.
وقتی جامعه را آراسته و آماده بهار فصول می کنیم باید با کلیدواژه «انتظار» جامعه را هم آماده بهار مردمان یعنی وجود مقدس امام زمان(عج) و ظهور ایشان کنیم.
با مقایسه تطبیقی بهار طبیعت و بهار ظهور، انتظار چه تعریفی می یابد؟
با نگاه به بهار بودن وجود مقدسِ امام عصر(عج) و زمینه سازی برای آمدن این بهار، در سه سطح انتظار را پیاده می کنیم.
وقتی برای بهار طبیعت تا این حد زمینه سازی می کنیم اگر افراد و جامعه را به سمت امام مهدی(عج) سوق دهیم، نتیجه ای که باید محقق می شود یعنی جامعه به دلیل داشتن روح انتظار اینچنین دچار معضلات نمی شود.
وقتی دل ها معطوف به بهار حقیقی شد،از انتظار در حد خواندن دعای فرج بعد از نماز به این سمت می رود که با ورود به ظهور کوتاهی نکرده باشیم و وقتی به آن فصل رسیدیم دچار خسران و حسرت نشویم.
این نگاه نوع رفتار انسان ها و فرهنگ جامعه را سامان می بخشد.
در بهار طبیعت شاهد سرسبزی و خرمی هستیم، بهار ظهور از نظر مادی و معنوی چه تغییراتی را در عالم امکان رقم می زند؟
ما با دو طراوت در بهار ظهور مواجه هستیم؛ بهار باعث می شود گنج های خفته زمین جلوه گر شود، دوران حضرت مهدی(عج) از نظر طبیعی هم فرصتی است که زمین دیگر روی خشکسالی و کم آبی نمی بیند چیزی که در سال های اخیر سبب آسیب های بسیار شده است. یعنی در پرتوی بهار وجود امام عصر(عج) همه سرزمین ها سرسبز می شود.
زاویه دیگر که از زاویه نخست مهم تر است روییدن شکوفه های حیات معنوی است.
در عصر قبل از ظهور، حیات انسان ها دستخوش مرگ می شود؛ به قدری در روایات این دوران به تاریکی و تباهی ترسیم شده که انسان در برخورد با فضای قبل از ظهور با مردگی مواجه می شود، اما با ظهور حیات حقیقی جلوه گری می کند.
رهاورد چنین بهاری چیست؟
در سایه این بهار انسان ها به اوج کمال فرهنگی می رسند و بالاتر از آن بهار دل ها حلول کرده و انسان ها به قدری دچار سرسبزی و طراوات روح می شوند که دیگر برای به دست آوردن مطامع دنیایی خط قرمزها را رد نخواهند کرد، چراکه در آن دوران خدا بی نیازی را در قلوب مومنان قرار می دهد.
انسان با بی نیازی است که دیگر طمع نمی کند و در پی آن دست به چنین جنایات و گناهانی که امروز شاهد آنها هستیم، نمی زند. چراکه امروز بسیاری علی رغم برخوردای از مواهب و غنایم بسیار، باز هم حرص و طمع دارند و به دیگران ضربه می زنند.
تفضلات حکومت مهدوی فراوان است و مردم بهره های بسیار از آن می برند؛ در حکومت مهدوی بندگان صالح حکومت را در دست می گیرند و انسان ها حیات واقعی معنوی را تجربه می کنند.
نظر شما