وجود ۱۲۳ واحد نیروگاهی حرارتی در کشور/ایران در پله نهم جهان

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری شبستان، استفاده از انرژی های نو با توجه به محدودیت انرژی های سنتی مورد توجه بسیاری از کشورها قرار دارد. این نوع از انرژیها در قالب های خورشیدی، باد، انرژی های زمین گرمایی و سوخت های زیستی به سرعت در حال گسترش هستند.

قانون عضویت دولت ایران در آژانس بین‌المللی انرژی‌های تجدیدپذیر پس از تصویب مجلس و تأیید شورای نگهبان در ۱۴ خرداد ۱۳۹۱ از سوی رئیس‌جمهوری ابلاغ شد. بر اساس این قانون، دولت اجازه دارد در آژانس بین‌المللی انرژی‌های تجدیدپذیر عضو شود و نسبت به پرداخت حق عضویت مربوط اقدام کند.

چشم‌انداز استفاده از این انرژی در کشور ما نیز همانند سایر کشورهای توسعه یافته از اهمیت قابل توجهی برخوردار بوده به گونه‌ای که دولت در برنامه پنجم توسعه برنامه‌ریزی لازم را صورت داده و به دنبال آن در برنامه ششم توسعه نیز به این مهم توجه شده است. نیروگاه های فراوانی در مسیر استفاده بهتر از این نوع از انرژی ها در کشور راه اندازی شده است که از جمله این نیروگاه ها «نیروگاه حرارتی» یا «گرمایی» است.

نیروگاه گرمایی نوعی از نیروگاه است که معمولاً از بخار به عنوان سیال و عامل محرک استفاده می‌کند. آب پس از گرم شدن به سمت توربین بخار که به یک ژنراتور متصل شده می‌رود و با استفاده از انرژی جنبشی خود آن را به حرکت در می‌آورد. پس از عبور بخار از توربین، بخار در کندانسور فشرده می‌شود.

بزرگترین اختلاف در طراحی نیروگاه‌های گرمایی نیز به نوع سوخت مصرفی در نیروگاه مربوط است. تقریباً تمامی نیروگاه‌هایی که با استفاده از زغال سنگ، انرژی هسته‌ای، انرژی زمین‌گرمایی یا انرژی گرمایی خورشید کار می‌کنند نیروگاه حرارتی محسوب می‌شوند.

گاز طبیعی نیز برخی اوقات در بویلرها یا توربین‌های گازی مورد استفاده قرار می‌گیرد. از مشکلات نیروگاه‌های حرارتی می‌توان به تولید دی اکسید کربن اشاره کرد. این نیروگاه‌ها معمولاً در اندازه‌های بزرگ و برای استفاده مداوم ساخته می‌شوند.

هزینه تولید انرژی الکتریکی در یک نیروگاه حرارتی مستقیم به هزینه سوخت آن بر می‌گردد. هم چنین عواملی مانند اپراتور کار، نگهداری، دسترسی و مکان نیروگاه بر می‌توانند بر هزینه نیروگاه تاثیر بگذارند.

پیشرفت های کشورمان در به کارگیری از این نوع از نیروگاه ها تا جایی پیش رفته است که بنا به گفته مدیرعامل شرکت برق حرارتی ایران با 65 گیگاوات نیروگاه حرارتی در جایگاه نهم دنیا از حیث ظرفیت نصب شده نیروگاه حرارتی قرار دارد.

پایگاه اطلاع‌ رسانی وزارت نیرو در این زمینه به نقل از «محسن طرزطلب» نوشته است: «123 واحد نیروگاهی حرارتی در کشور وجود دارد که از این تعداد 42 واحد دولتی، 60 واحد خصوصی و 21 واحد در اختیار صنایع بزرگ کشور قرار دارد. 81 هزار مگاوات ظرفیت نصب شده نیروگاه‌های کشور است، که از این رقم 64 هزارمگاوات نیروگاه حرارتی و از این میزان 16 هزار واحد بخاری، 25 هزار و 355 مگاوات واحد گازی و 23 هزار واحد سیکل ترکیبی است.»

طرزطلب با بیان اینکه در 10 ماهه سال 97 بیش از 93.5 درصد تولید کشور برعهده نیروگاه‌های حرارتی بوده اضافه کرده است: «6.5 میلیارد یورو ارزش نیروگاه های حرارتی دولتی در اختیار شرکت تولید نیروی برق حرارتی است و تعداد هشت هزار و 500 نفر در حوزه بهره‌برداری دولتی این نیروگاه ها، اشتغال به کار دارند. 10 درصد نیروگاه های کشور عمری بیش از 40 سال دارند و 61 درصد نیروگاه‌های کشور کمتر از 20 سال فعالیت می کنند.»

مدیرعامل شرکت برق حرارتی گفته است: «سه سال گذشته 20 هزار واحد جدید کلنگ زنی شد که انتظار می رود به تدریج در طول برنامه ششم و هفتم توسعه وارد مدار تولید برق کشور شوند.»

به گفته وی، حدود 60 درصد پیشرفت تعمیرات نیروگاهی در بخش دولتی و خصوصی است و برنامه تعمیرات باقی مانده واحدها تا پایان اردیبهشت یا اواسط خرداد سال 98 به اتمام می رسد.

مدیرعامل شرکت برق حرارتی تهاتر 13 هزار میلیارد از بدهی های شرکت برق حرارتی را یکی از بزرگترین دستاوردهای این مجموعه ذکر کرد و افزود: «اکنون به دنبال ایجاد درآمد ارزی و شفاف سازی درباره قیمت تمام‌شده هستیم.»

بنابراین گزارش، در بحبوحه سال هاي جنگ تحميلي كه تاسيسات صنعتي ايران زیر بمباران رژیم بعث تخریب می شد در سال 1366 نسبت به تشكيل شرکت برق ايران در قالب معاونت طرح و توسعه شركت توانير اقدام شد. پس از آن به مدت 10 سال اين تشكيلات جديد براي حفظ تاسيسات، بازسازي و ايجاد ظرفيت هاي جديد تلاش كرد تا در نهايت در سال 1375 سازمان توسعه برق ایران به عنوان يكي از بازوهاي اجرايي وزارت نيرو شکل گرفت.

هيأت وزيران در جلسات 27 مهرماه 1389 و 28 اسفند 1392 براساس پیشنهادهای مشترک وزارتخانه های نیرو و امور اقتصادی و دارایی به استناد ماده (13) قانون اجراي سياستهاي كلي اصل 44 قانون اساسي (مصوب 1368) و ماده واحده قانون استفساريه در خصوص اختيار اصلاح اساسنامه سازمانها، شركتها و مؤسسات دولتي و وابسته به دولت (مصوب1377)، اساسنامه «شركت سهامي سازمان توسعه برق ايران» را به «شركت مادر تخصصي توليد نيروي برق حرارتي» اصلاح و تصويب كرد. با تایید این اساسنامه در 12 بهمن 1393 توسط شورای نگهبان روند تبدیل سازمان توسعه برق ایران به شرکت مادر تخصصی تولید نیروی برق حرارتی وارد مرحله نهایی گشت و این شرکت در 15 مهرماه 1394 فعالیت رسمی خود را آغاز کرد.

این شرکت دو هدف کلی ساماندهی فعالیت‌های تصدی دولت در زمینه تولید نیروی برق حرارتی متصل به شبکه انتقال و فوق توزیع برق کشور و راهبری شرکت‌های زیرمجموعه و برنامه ریزی، مدیریت، توسعه و بهره‌برداری از نیروگاه‌های یادشده در چارچوب سیاست‌های وزارت نیرو و تسهیل مشارکت بخش غیردولتی در تولید برق حرارتی را دنبال می کند./