خبرگزاری شبستان - پریسا رهنما: ایران و عراق دو کشور همسایه و در عمق استراتژیک یکدیگر هستند. اما آنگونه که انتظار می رود روابط بین این دو همسایه به خوبی پیش نرفته است. در برهه های زمانی مختلف بغداد و تهران گاه با هم سر سازگاری داشتند و گاه سر ناسازگاری.
پس از آنکه ایران حکومت جدیدی را پذیرفت عراق به او مهلت ایجاد رابطه حسن همجواری نداد و در روزهای ابتدایی پس از انقلاب، بغداد جنگی را به ایران تحمیل کرد. این جنگ که هشت سال به طول انجامید رفته رفته ایران و عراق را از هم دور کرد تا اینکه دو کشور به دشمن هم تبدیل شدند. پس از جنگ نیز صدام حسین همچنان بر طبل دشمنی کوبید.
از سال 2004 که رژیم بعث سرنگون شد، فرصت برای ایجاد روابط حسنه میان تهران و بغداد رفته رفته بیشتر شد و پس از آشتی کردن ملت دو کشور، حکومت ها نیز به سمت هم متمایل شدند تا اینکه «محمود احمدی نژاد» اولین رئیس جمهوری ایران پس از انقلاب اسلامی بود که به عراق سفر کرد.
بعد از آن رفت و آمد مقامات دو کشور روال طبیعی به خود گرفت و «حسن روحانی» رئیس جمهوری دومی بود که در سال 1392 راهی بغداد شد. روابط ایران وعراق در پی این سفرها روز به روز قوت گرفت تا اینکه امروز هر دو کشور به یکدیگر نگاه یاری دارند. بغداد به دنبال تهران است تا در بازسازی آن یاریش کند و تهران به دنبال بغداد است تا بازارش را در دوران تحریم ها در اختیار آن قرار دهد.
روحانی فردا دومین سفر خود به عراق را رقم می زند تا زمینه های همکاری بیشتر دو کشور را فراهم کند. او در این سفر قرار است اولین ها را تجربه کند. اولین دیدارها با مقامات دولت جدید از جمله «عادل عبدالمهدی» نخست وزیر عراق و همچنین اولین دیدار با آیت الله سیستانی. از این رو حضور روحانی در بغداد می تواند مورد توجه جهانیان قرار گیرد.
از سویی دیگر عربستان به عنوان رقیب ایران در منطقه می کوشد عراق را به سمت خود متمایل سازد تا راه را برای نفوذ بیشتر ایران در میان اعراب ببندد. سفر روحانی به عراق پاسخ کوبنده ای به تلاش های ریاض است زیرا مسئولان عراقی از هفته های قبل نسبت به این سفر روحانی ابراز استقبال بسیاری داشته اند.
از طرفی دیگر هم آمریکا می کوشد عراق را به عنوان پایگاه نظامی خود برای نیروهای خارج شده از سوریه قرار دهد و هدف خود از این اقدام را رصد ایران اعلام کرده است. حالا روحانی به بغداد می رود تا دولت این کشور را برای مخالفت با این هدف آمریکا تشویق کند.
پیش از این انتظار می رفت رئیس جمهوری کشورمان سفرهای بیشتری به بغداد داشته باشد و ظرفیت های خاموش در خصوص ارتباط میان دو کشور را فعالتر کند.
اما روحانی این اقدام را انجام نداد اگرچه نمایندگان بسیاری در طول مدت تصدی دولت های یازدهم و دوازدهم راهی بغداد کرد اما خودش تنها یک بار این سفر را انجام داد.
در دولت دوازدهم نیز روحانی منتطر ماند تا اینکه دولت جدید بغداد به منظور اعلام حسن نیت خود رئیس جمهورش (برهم صالح) را راهی تهران کرد و در جریان این سفر از روحانی خواست تا به این کشور برود.
حالا روحانی در پاسخ به آن دعوت راهی عراق می شود تا پاسخ حسن نیت طرف مقابل را بدهد.
سفر روحانی به عراق اگرچه بسیار دیر انجام می شود اما می تواند گره های بسیاری در مسائل دو جانبه، منطقه ای و بین المللی را بگشاید و انتظار می رود این حضور رئیس جمهوری در بغداد دستاوردهای بسیاری برای کشور به خصوص در زمینه ایجاد فرصت برای بخش های خصوصی به دنبال داشته باشد./
نظر شما