خبرگزاری شبستان – سرویس قرآن و معارف: «مرحوم آیت الله سید علی آقای قاضی در آستانه ماه های رجب، شعبان و رمضان در نامه ای خطاب به شاگردان می نویسد: "... هان ای برادران عزیز و گرامی ام که خدای شما را در طاعت خود موفق بدارد. آگاه باشید. متوجه و هشیار باشید که ما در قرقگاه داخل شده ایم و همان گونه که در زمین های حرم باید از محرمات اجتناب نمود و ارتکاب یک سلسله اعمال که در غیر حرم جرم نیست در آن جا جرم محسوب می شود در این ماه ها هم که قرقگاه زمانی محسوب می شود چنین است و باید با هشیاری و مواظبت در آن وارد شد و به همان نحو که در قرقگاه مکانی که حرم است انسان به کعبه نزیدک می شود در این ماه ها هم که قرقگاه زمانی است انسان به مقام قرب خداوند می رسد. پس چقدر نعمت های پروردگار بر ما بزرگ و تمام است؟ و او هرگونه نعمتی را بر ما تمام نموده است.»
آنچه در ادامه می آید برگرفته از کتاب "اسرار ماه رجب" تالیف محمدتقی فیاض بخش، پژوهشگر دینی در معرفی و شناسایی ویژگی ها و اسرار ماه مبارک رجب است.
خداوند درباره شکستن حرمت حریم حرم خدا با شکار حیوانات می فرماید: ای کسانی که ایمان آورده اید شکار را در حال حرام به قتل نرسانید و هرکس از شما عمدا آن را به قتل رساند باید کفاره ای معادل آن از چهارپایان بدهد کفاره ای که دو نفر عادل از شما معادل بودن آن را تصدیق کنند و به صورت قربانی به – حریم – کعبه برسد یا – به جای قربانی – اطعام مستمندان کند یا معادل آن روزه بگیرید تا کیفر کار خود را بچشد.
این آیه شریفه اشاره به حکم کسانی دارد که در محدوده مسجدالحرام حرمت خانه خدا را می شکنند و به شکار حیوانات می پردازند. خداوند در این باره می فرماید: اگر کسی در محدوده حرم الهی حیوانی را شکار کند باید معادل آن حیوان کفاره بدهند تا تلخی این حریم شکنی را بچشد. در ادامه آیه هشدار به کسانی داده شده که حریم حرمت الهی را برای بار دوم می شکنند. خداوند درباره آن ها می فرماید: "و هر کس تکرار کند خداوند از او انتقام می گیرد و خداوند توانا و صاحب انتقام است."
عدم ذکر کفاره در این جا به این معنا نیست که تخفیفی قائل گردیده بلکه اشاره به شدت عذاب پروردگار دارد. به عبارت دیگر اگر کفاره گناه برای تنبیه خاطی است اگر کسی برای بار دوم و بیشتر گناه را تکرار کند گویی تأدیب او موکول به سرای دیگر می شود و عذاب دنیوی برایش کافی نیست. لذا اگر کسی در حرم خداوند دو مرتبه صید کند خداوند از او انتقام می گیرد. با این توضیحات می توان گفت که عقوبت الهی در ماه های حرام بیشتر می شود مثلا ماه شعبان تعلق به رسول خدا دارد و خداوند درباره حریم شکنی رسول خدا (ص) می فرماید: "ای کسانی که ایمان آورده اید صدای خود را فراتر از صدای پیامبر نکشید و در برابر او بلند سخن مگویید – و داد و فریاد نزنید – آن گونه که بعضی از شما در برابر بعضی می کنند. مبادا اعمال شما نابود شوند در حالی که نمی دانید."
نهی آیه شریفه از بلند کردن صدای خود در برابر پیامبر یعنی اهتمام به رعایت ساحت ایشان و حفظ ادب. "لا تجهروا له بالقول کجهر بعضکم لبعض" یعنی مبادا بی ادبانه با پیغمبر صحبت کنید، مبادا جهر به قول داشته باشید که هر کس حریم رسول خدا (ص) را حفظ نکند اعمالش حبط می گردد.
از حریم ظاهری تا حرم باطن
حال سوال این جاست که حفظ حریم ظاهری پیغمبر واجب تر است یا حریم باطنی ایشان؟
ماه شعبان حرم پیغمبر (ص) است و ماه رجب حرم امیرالمومنین (ع) است. ماه رمضان نیز حرم پروردگار است لذا هر کسی در این حرم بی ادبی کند جرمش دو چندان و عقابش بیشتر است چنان که اگر کسی در این حرم ادب به خرج دهد مدارج تعالی را سریع تر طی کند بنابراین اصل اولی در ماه رجب که اول ماه های حرام در سال قمری است حفظ حرمت حریم این ماه است و چنان که جنگ با دیگران در این ماه حرام است جنگ با خداوند و ارتکاب گناه حرمت بیشتری دارد.
نکته ظریف دیگری که مرحوم سید بن طاووس در کتاب "اقبال الاعمال" پیرامون حرم ماه رجب ذکر می کند آن است که اگر ماه رجب از ماه های حرام است یعنی قرقگاه الهی است و بندگان در این ماه در حریم امن پادشاهی مقتدر قرار دارند که اجازه نمی دهد شیاطین و دشمنان بر آنان یورش برند بنابراین بر ما لازم است که اولا بکوشیم از این حرم امت الهی حداکثر بهره را در کسب کمال ببریم که معلوم نیست اگر به خود واگذار شویم تا چه مقدار بتوانیم از شرور دشمنان در امان باشیم و از سوی دگیر تلاش نماییم تا به گونه ای عمل کنیم که با خروج از این ماه از درگاه مولی و حرم الهی رانده نشویم و همچنان تحت ولایت مولای خود باقی بمانیم.
مراقبات ماه رجب از نگاه آیت الله سید علی قاضی
مرحوم آیت الله سید علی آقای قاضی در آستانه ماه های رجب، شعبان و رمضان در نامه ای خطاب به شاگردان می نویسد: "... هان ای برادران عزیز و گرامی ام که خدای شما را در طاعت خود موفق بدارد. آگاه باشید. متوجه و هشیار باشید که ما در قرقگاه داخل شده ایم و همان گونه که در زمین های حرم باید از محرمات اجتناب نمود و ارتکاب یک سلسله اعمال که در غیر حرم جرم نیست در آن جا جرم محسوب می شود در این ماه ها هم که قرقگاه زمانی محسوب می شود چنین است و باید با هشیاری و مواظبت در آن وارد شد و به همان نحو که در قرقگاه مکانی که حرم است انسان به کعبه نزیدک می شود در این ماه ها هم که قرقگاه زمانی است انسان به مقام قرب خداوند می رسد. پس چقدر نعمت های پروردگار بر ما بزرگ و تمام است؟ و او هرگونه نعمتی را بر ما تمام نموده است.
پس حال که چنین است قبل از هر چیز آنچه که بر ما واجب و لازم است توبه ای است که دارای شرایط لازمه و نمازهای معلومه است. و پس از توبه واجب ترین چیز بر ما پرهیز از گناهان صغیره و کبیره است تا جایی که توان و قدرت و استطاعت داریم. پس دستور توبه را در شب جمعه اول ماه – رجب – یا روز جمعه و یا روز یکشنبه آن انجام داده نماز توبه را بخوانید سپس آن ها را در روز یکشنبه دوم همان ماه تکرار و اعاده نمایید. سپس ملتزم شوید به مراقبه، چه مراقبه صغری – باز داشتن نفس از آنچه که خداوند بدان راضی نیست – و چه مراقبه کبری – نگاه داشتن دل از آنچه که محبوب نمی پسندد - و نیز خود را وارد به محاسبه و معاتبه و معاقبه به آن چیزی که شایسته و سزاوار است نمایید. پس به راستی هر کسی که درصدد متذکر شدن به ذکر حق و در مقام خشیت از ذات اقدس حضرت حق متعال بوده باشد می تواند از راه مراقبه و محاسبه و معاتبه و معاقبه متذکر گردد.
پس از این مرحله با دل های خود به خدواند روی آورده بیماری های گناهان تان را معالجه و مداوا نمایید و به وسیله استغفار ، بزرگی و سنگینی عیوب خود را کاهش دهید و بپرهیزید از این که حریم الهی را بشکنید و پرده های حجاب را بالا زده حرمت حرم را هتک نمایید. زیرا به راستی چنین شخصی در نظام تکوین بی آبرو و مهتوک است. گرچه خداوند کریم از روی کرمش به حسب ظاهر آبروی او را حفظ نماید و همین جزی اوست و نیازی به مجازات پروردگار ندارد..."
مرحوم سید در اقبال موارد عدیده ای از داستان های عرب جاهلی و قبل از طلوع اسلام ذکر می کند که آن ها برای دعا و نفرین بر دشمنان شان به انتظار فرا رسیدن ماه رجب می نشستند و اغلب نتیجه می گرفتند. با عنایت به این نکته لطیف توصیه می شود که در این ماه به اصلی ترین دشمن مان یعنی شیطان فراوان لعنت بفرستیم.
نظر شما