به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان، «محمدابراهيم محمدی» مديركل پيشين فرهنگی وهنری وزارت آموزش پرورش یادداشتی را با عنوان «پرورشی و مهندسی معکوس» در اختیار خبرگزاری شبستان قرار داده است که در زیر می خوانید:
اين يك واقعيت است كه خداوند ذهن و ضمير نوجوانان و جوانان را با ارزش‌مداری و نيک‌انديشی عجين ساخته است. كار پدر و مادر، معلم و مربی صرفاً مديريت و دقت در فرآيند تعالی و رشد شخصيت فرزندان است.
براي همين؛ برخی از بزرگان و صاحب نظران تربيت معتقدند ذهن و ضمير كودك، نوجوان ميزبان است. اطلاعات و محتواهای نظری و عملی ميهمان. برماست تا بكوشيم ميهمان ناخوانده و ناسالمی بر اين ميزبان وارد نشود.
به عبارت ديگر؛ درون كودك و نوجوان؛ خداجويي، ارزش طلبی و نيك‌انديشی و در يك كلمه توحيدی است و اين فرآيند اگرخوب مديريت شود همه ملكات انسانی در آنان رشد و تعالی می‌يابد.
ازاين رو همه توجيه‌ها ناظر به مراقبت و ملاحظه ظرفيت‌های بالقوه روان كودك و نوجوان است. نظام تربيتی بايد اين باور را داشته و به اين اصل فطری كه روان كودك و نوجوان به دوراز زنگاره است توجه اكيد ورزيده و با اين نگرش، برنامه های تربيتی را سامان دهد.
مقصود از تربيت معكوس آن است كه بايد به جوشش‌ها، ذوق و علاقه‌های معنوی بچه‌ها توجه داشته و براساس آن توليد برنامه شود. به ديگر سخن مراقب بود نسخه های تزريقی متناسب با نياز، خواست و ضرورت ايشان باشد تا صلاح ديد و سليقه‌ها!
بايد فعاليت‌هاي تربيتي در مسير شدن و ناظر به ساحت‌های فردی و اجتماعی شده و با اقبال و كشش‌های نظری ايشان همسو گردد.
در مهندسی معكوس كار تربيتی بيش از هر فعاليتی مبتنی بر خوديابی و كشف خويشتن است؛ در اين رویکرد دانش‌آموز نه تنها خود را در معرض شدن قرار می‌دهد بلكه خود براي شدن و فعليت؛ ظرفيت سازی می‌كند. اگر اين قالب در راستای واقعيت های تربيتی شناخته شود بايد:
نخست : برنامه‌هاي تربيتي جاری ما با نيازسنجی از كف كلاس و مدرسه سامان يابد.
دوم: سامانه‌هاي افكارسنجي؛ نيازها، ضرورت‌ها و شأن و شخصيت ايشان را گزارش و توسط كارشناسان تربيتی و مشاوره و دينی تحليل ارزيابی و نظام‌مند شود.
سوم: آنچه فرايند شدن را در دانش‌آموزان شتاب مي‌بخشد، مكانيزم مشاركت فكري و ميداني ايشان با برنامه‌هاست؛ در اين طرح بايد دانش‌آموز اصلي‌ترين مؤلفه در اجراي فعاليت‌ها بوده و به انان اين فرصت و موقعيت داده شود تا ضمن مشاركت جدي در فعاليت‌ها به برايندهاي ميداني و مشاهده‌اي برنامه‌ها دست يابد.
به ديگر سخن بايد تلاش كنيم مداخلات را كاهش، مشاركت و حضور مؤثر را تقويت و زمينه‌هاي اكتشافی را در مسير شدن تسهيل نمائيم.
نظر شما