خبرگزاری شبستان-آران و بیدگل، حدود ۱۴ قرن پیش، مسافری زخمی، از جانبِ مشرقِ ایران وارد سرزمینی شد که آن را "آرام دشت" می خواندند؛ میزبان، زخم هایش را مرهم نهاد و به او ماوا داد و میهمان که مسیرِ پُر خطری را از طایف و خراسان و قم تا آراندشت طی کرده بود، پیوسته می گفت: در هیچ جا تا بدین جا آمده ام دلم آرام نگرفت.
هلال، فرزندِعلی(ع)، در پناه مهرِ پیر این دشتِ آرام سال ها به سکینت زیست تا به آرامش ابدی پیوست و مرقد مطهرش پناهِ حاجتمندان شد.
شب گذشته، دشت آرامِ آبادیِ ما، شاهد حضورِ همزمانِ دو همسفر از جبهه ی مشرق ایران شد؛ یکی پیکرِ مطهرش با بدرقه باشکوه کویری نشینان در حریم هلالِ علی(ع) آرام گرفت و دیگری با تن زخمی به آغوشِ این دشتِ آرام بازگشت و جمعِ مشتاق از دیدارِ دوباره اش را آرامش بخشید.
به این وصف اگرچه یکی از این دو، شهیدِ مدافعِ میهن در غُربت شد اما در عزت و شکوه مندی، جاودانه گشت و امید که اندیشه اش که همانا عشقِ خدمت به محرومان بود، غریب نماند؛ و دیگری نیز که شاهدِ زنده ی شهادتِ مشتاقانِ خدمت در غُربتِ سیستان بود، برای ادامه ی راهِ «جوانان صالح و خدمتگزار»، جاماند.
یادِ شهید «میثم عبدالله زاده آرانی» گرامی و برای شفای جانباز حادثه تروریستی زاهدان «ابوالفضل مشتاق آرانی» التماس دعا./
نظر شما