پنج نمایشنامه قابل ارایه با محوریت قرآن نداریم

«محمد عارف» در پاسخ به این سئوال که با توجه به بن مایه های قوی فرهنگی و تاریخی چرا از نمایشنامه های غربی استفاده می کنیم، به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، گفت: ما نه تنها کشور فقیری نیستیم بلکه کشورمان بسیار غنی است. اشکال در این است که بسیاری از  مدیریت ها در مملکت ما در رابطه است یعنی آدمهایی را انتخاب می کنند که متخصصص، جهان دیده، مطالعه گر و ژرفا نگر نیستند.

این پژوهشگر، نویسنده و کارگردان تصریح کرد: متاسفانه دغدغه وجود ندارد وگرنه اگر حتی انقلاب اسلامی هم نبود، قرآن مجید که داریم، مسلمان هستیم، شیعه هستیم.چرا از قرآن مجید نتوانستیم حداقل پنج نمایشنامه خوب بنویسیم و به جهان معرفی کنیم؟چون آدمهایی که در این حوزه در مسند مدیریت هستند، دغدغه اشان این نیست، دغدغه شان چیز دیگری است. بنابراین باید کل معماری مدیریت تئاتر عوض شود. کسانی که 20، 30 سال است که در مدیریت تئاتر هستند باید کلا کنار بروند . اگر این افراد موفق بودند باید در این مدت که کم هم نبوده است، خود را نشان می دادند. این افراد به اندازه کافی فرصت داشتند.

عضو شورای عالی هنری شانزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر مقاومت با طرح این سئوال که نمایشنامه های ما در مورد دفاع مقدس،قرآن مجید، شهدا ، رزمندگان، خانواده جانبازان و شهدا چه تعداد هستند و از نظر کیفیت چگونه اند؟ بیان کرد: این نمایشنامه ها را برای مردم خودمان ارایه نکردیم چه برسد برای مردم جهان و این مساله، اشکال کوچکی نیست. این مدیران که کم کاری می کنند باید مواخذه شوند تا قرآن بماند تا  شهدا و انقلاب اسلامی بمانند.

عارف اظهار داشت: برای اینکه اساس بماند، آنهایی که به مدیریت چسبیدند و نتوانستند مثمر ثمر باشند باید بروند. مدیرانی یک سال، دوسال بلکه چندین سال بودند و امتحانشان را پس دارند. 40 سال از انقلاب اسلامی می گذرد، 32 سال از جنگ می گذرد و 27، 28 سال از آخرین روزهای جنگ می گذرد. هنوز آسایشگاه جانبازان ما پر از جانباز است . هنوز خانواده شهدا پر از درد هستند. فرزندی شش ماه داشته که پدرش شهید شده است. ما باید اینها را ببینیم و حتی به عنوان الگوی اجتماعی مطالعه کنیم و نمایشنامه بنویسیم.

وی با بیان اینکه باید باید از قرآن مجید و نهج البلاغه برای نوشتن نمایشنامه استفاده کنیم، عنوان کرد:علاوه بر این ما اساطیر را داریم. شخصیت های ملی داریم، شاهنامه داریم که از تمام اینها می شود برای نوشتن نمایشنامه استفاده کرد. آدمهای بومی زیاد داریم، قهرمانان زیادی داریم. کسانی داریم که جلوی انگلیس ایستادند، افرادی داشتیم که جلوی آمریکا و روسیه ایستادند. باید روی این شخصیت ها کار کنیم و آنها را معرفی کنیم. اگر یک زمان حداقل 50 درصد پیش رفتیم، آنگاه می توانیم در مورد محمد علی کلی نمایشنامه بنویسیم. محمد علی کلی در دوره جوانی سرباز بود و از رییس جمهور آمریکا اطاعت نکرد و در جنگ بر علیه بومیان شرکت نکرد و برای همین پنج سال او را زندانی کردند. برای چنین شخصیت هایی می توانیم نمایشنامه بنویسیم و نمایش اجرا کنیم اما متاسفانه سقف ما هنوز از منطقه شهر ستان خودمان بالاتر نیامده است. وقتی کارهای ما بومی نیست و حتی ملی هم نیست ، طبیعی است که نمی توانیم بین المللی حرف بزنیم.

این انسان شناس و استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: معتقدم که اشکال اینجاست که کسی هنرمندی را برای پستی انتخاب  کند که این انتخاب بر اساس رابطه است. چنین فردی به شهدا و قرآن نگاه نکرده است. حال چنین شخصی هر کس با هر جایگاهی که می خواهد باشد اما خیانت کرده است. اگر راست می گویند باید آدمهای بزرگ، کار بلد، متخصص، مطالعه گر، دارای پروپوزال و با نقشه راه را انتخاب کنند . این انتخاب باید با دقت و گام به گام باشد تا آدمهای متخصص در راس کار آن حوزه بیایند.

عارف با تاکید بر لزوم غرابالگری در حوزه مدیریت، افزود: همه متعهد هستیم. چه کسی گفته فقط عده ای متعهد هستند و عده ای متعهد نیستند. مدیرانی هستند که 20 سال است که مدیر هستند . باید غربال صورت گیرد و گام به گام با نقشه پیش رویم. یکی می شود دبیر جشنواره، اگر دیدیم کارش را درست انجام نداد و بلد نبود باید کنار گذاشته شود نه اینکه او را رییس یک سازمان دیگر کنند . گرفتار چرخه معیوب و دور تسلسل نشویم. اگر تفکر زیاد شود، می توانیم از فرهنگ خود استفاده کنیم و نمایشنامه بنویسیم. نویسنده زیاد داریم، بازیگر داریم. کارگردان روشنگر هم داریم.

عضو شورای عالی هنری شانزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر مقاومت با اشاره به اینکه ما قرآن، نهج البلاغه، احادیث و روایات زیادی داریم، بیان کرد: تمام اینها منابع ارزشمندی برای تولید محتوا محسوب می شود. به عنوان مثال  در مورد امام رضا (ع) می شود کلی نمایشنامه نوشت. اینکه یک عده را بیاورند در صحنه تئاتر و با پرچم بچرخانند نه ما می پذیریم، نه مردم و نه دنیا. باید ریز ریز روی نمایشنامه ها کار شود و البته باید پول بیشتر را به پژوهشگر و نویسنده داد.

این پژوهشگر بیان کرد: اگر اقدامت درستی صورت نگیرد تا 100 سال دیگر هم می گوییم دوره 65 جشنواره و... تعداد دوره های جشنواره بالا می رود اما کیفیت نه. این می شود که مثل الان یک نمایشنامه قابل عرضه به دنیا نداریم. آقای مسافر آستانه گفتند کسانی که بیشترین پول را گرفتند برعکس کار ضعیف دادند. چرا؟ چون عده ای از ابتدا سر جای خود نبودند . هرکس باید سر جای خود باشد در این صورت کارش را می داند و افت نمی کند. اگر مدیریت عوض شود و تدبیر تغییر کند متریال ،هنرمند و سوژه وجود دارد . بدون تعارفات و انگ و تهمت زدن باید کار کرد. در قرآن آمده است که تهمت و انگ زدن گناه است. اجازه دهیم متخصصان کار کنند . کسانی هستند که به میز مدیریت می چسبن داما برایشان سخت است که در جلسه پژوهشی دفاع مقدس شرکت کنند. وقتی هم شرکت می کنند در ردیف دهم می نشینند که در عکس نباشند.  اینها کسانی هستند که کلی پول بابت جشنواره گرفتند و تا تقی به توقی می خورد، پنهان می شوند. آدمهایی که نقد تان می کنند آدمهای بزرگی هستند پس از نقد نترسیم.