خبرگزاری شبستان ، علی ودایع: دروغگوترین رئیس جمهوری تاریخ آمریکا تا امروز تنها یک حرف راست گفته است؛ پاکستان اراده‌ای برای مبارزه با تروریسم ندارد. نوع رفتار اسلام آباد در مقابله با گروهک‌های تروریستی مستقر در پاکستان، این کشور را به یک مصیبت امنیتی برای کل خاورمیانه تبدیل کرده است.
در جریان حمله انتحاری گروهک «جیش العدل» به مرزبانان جمهوری اسلامی 27 تن از نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به شهادت رسیدند. فاصله کمتر از یک روز، حمله تروریستی دیگری در کشمیر با همین الگوی انتحاری توسط گروهک «جیش المحمد» به وقوع پیوست که منجر به مرگ 46 نیروی پلیس هند شد. علاوه بر تشابه نام و رفتار، این دو گروه در پاکستان مستقر هستند.
آکادمی‌های تروریسم پروری در مدارس دینی پیشاور ظرف چند دهه اخیر به محلی برای تربیت و ایجاد گروه‌های تروریستی در منطقه تبدیل شده‌اند. این روزها که سالگرد خروج ارتش شوروی از افغانستان است، بازخوانی نوع رفتار پاکستان تحت «مهندسی تروریسم» آمریکایی خالی از لطف نیست. سازمان جاسوسی آمریکا (سیا) در سال‌های جنگ داخلی افغانستان در جهت مقابله با ارتش سرخ اقدام به حمایت از گروه تروریستی طالبان کرد که بعدها القاعده نیز در کنار آنها قرار گرفت.
26 بهمن سال 1367 آخرین گروه از نیروهای ارتش سرخ از خاک افغانستان خارج شدند اما تازه این آغاز مصیبت جدیدی تحت عنوان مهندسی تروریسم سعودی بود. عربستان که از ابتدای استقلال پاکستان در این کشور نفوذ کرده بود، با سودای تشکیل امارت اسلامی در افغانستان وارد فاز عملیاتی شد. هیچ کس نباید فراموش کند، روزی که طالبان توانست کابل را تسخیر کند در ابتدا این ریاض بود که آنها را به رسمیت شناخت.
طالبان و القاعده سالیانی چند در افغانستان برای خودشان کشتند و بردند تا واقعه تروریستی 11 سپتامبر به وقوع پیوست. علامت سوال بزرگ هنوز اینجاست که چرا سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا زودتر مقابل تهدیدات القاعده را نگرفته بودند. موضوع جالب تر اینجاست که پاکستان برای دستگیری رهبر القاعده دست به هیچ کاری نزد و حتی در ادامه عامل لورفتن مخفیگاه «اسامه بن لادن» را محاکمه کرد.
در خلال این سال‌ها، سازمان اطلاعات ارتش پاکستان ISI در داخل و خارج این کشور دست به عملیات‌های تروریستی زد. نحوه مشکوک ترور «بینظیر بوتو» نخست وزیر فقید این کشور و ده‌ها نام دیگر همگی نشان می‌دهد که مهندسی تروریسم در پاکستان بسیار هوشمند و با هدف مشخص دست به عملیات انتحاری می‌زند.
در خلال وزش نسیم بهار عربی در خاورمیانه، آکادمی‌های تروریسم پروری پیشاور ماموریت پیدا کردند که ورژن جدید و خوف انگیزی از تروریسم را ایجاد کنند که بعدها «حکومت اسلامی» نام گرفت. نکته اینجاست که رویاها و نقشه‌های «ابوبکر البغدادی» تشابهات جالبی با نقشه‌های «اسامه بن لادن» داشت و دارد. کل خاورمیانه و حتی اروپا تحت تاثیر پدیده خوف انگیز داعش قرار گرفتند تا پاییزعربی رویاهای دموکراسی خواهی به مرزهای عربستان و شورای همکاری‌های خلیج فارس نرسد.
در یک جمع بندی می‌توان گفت که متاسفانه پاکستان نه تنها اراده ای برای مبارزه با تروریسم ندارد بلکه فضا را برای صادرات تروریسم به هند، افغانستان، ایران و کل خاورمیانه فراهم کرده است.
هندی‌ها از حمله تروریستی در کشمیر آنچنان خشمگین شده‌اند که عملا وارد فاز تقابل لفظی با اسلام آباد شده‌اند اما تهران هنوز هم با ادبیاتی نرم سخن می‌گوید.سوال اساسی اینجاست که تهران تا کی باید چشم بر ربایش و کشتار مرزبانان یا عملیات‌های تروریستی در مناطق شرقی ایران ببندد. این که حملات تروریستی در ایران همانند برخی کشورهای منطقه به پایه ثابت خبرها تبدیل شود اتفاق خوبی نیست. شاید زمان آن رسیده است که جمهوری اسلامی هم در مواجهه با تهدیدات تروریستی رفتار آفندی از خود نشان دهد. قصور و کوتاهی در پاسخ به تهدیدات امنیتی علیه ایران اتفاقی است که تبعات دومینویی در دیگر مناطق کشورمان در پی خواهد داشت.
نظر شما