خبرگزاری شبستان، گروه مهدویت و غدیر: القاب و اسامی حضرت زهرای مرضیه(س) در عین اختصاص داشتن به آن وجود مقدس، دارای بار معنایی بالایی است که درک آن به قدر وُسع و توان می تواند به منتظران امام عصر(عج) در پیمودنِ صحیح و اصولی مسیر انتظار و رسیدن به مقصد ظهور، کمک کند.
از این رو، در سلسله گفت وگوهایی با حجت الاسلام «ابراهیم بهاری»، استاد اخلاق و کارشناس مذهبی برخی از القاب و اسامی حضرت صدیقه کبری(س) و آموزه های منتظرانه آنها را به بحث و بررسی گذاشته ایم که در ادامه شماره ششم آن تقدیم حضورتان می شود:
حجت الاسلام «ابراهیم بهاری» با بیان اینکه مادر کانون عاطفه و زن مدار عشق ورزی در عالم است، اظهار کرد: قطعاً معدن عشق و محبت در وجود انسان ها در قلوب مادران و زنان است و بعد به دیگران سرایت می کند چنان که نقل است: موسی بن عمران(ع) از سوی خدا به مهمانی دعوت شد و در جایی نشست و زن و مردی را مشغول جدل دید و متوجه شد آن دو مادر و فرزند هستند؛ کمی بعد پسر عصبانی شد و از روی زمین سنگی برداشت و بر سر مادر زد و آن را شکست و سپس از تپه ای بالا رفت اما درحین حرکت به زمین خورد، جالب آنکه مادر با همان سر و روی خونین گفت: خدایا! مراقب فرزندم باش. در این لحظه ندا آمد: موسی مهمانی تمام شد، بازگرد و به بندگانم بگو من 70 مرتبه از این مادر بر بندگان مهربان تر هستم.
این استاد اخلاق اضافه کرد: این نشان می دهد در عالم بعد از خدا، مقام نخست در محبت و مهربانی از آنِ مادر است و در میان همه مادران و در همه اعصار و قرون برای زهرای مرضیه(س) لقب «حانیه» به معنای «مادری بسیار مهربان و پرعاطفه» به کار رفته است محبتی جامع و همه بُعدی که به اندازه ای بود که حتی امیرالمومنین(ع) را هم با اینکه همسرشان بود، شامل می شد.
وی تصریح کرد: در روایت است که پیامبر(ص) به حضرت زهرا(س) توجهی ویژه داشته و هنگامی که ایشان وارد می شدند، پیش پای شان برخاسته و به سمت وی رفته و استقبال می کردند و جای شان را به حضرت زهرا(س) می دادند و به امیرالمومنین(ع) می فرمودند: حرف فاطمه را گوش کن. این گوش کردن ها آنجا خود را بروز می دهد که حضرت زینب(س) فرمود: 37 سال از عمرم معاصر بود با حیات پدر و برادرم و هرگز یادم نمی آید پدرم یک بار حسین(ع) را بدون لقب «اباعبدالله» خوانده باشد که این شیوه را مادرم داشت و ما را «یا ولدی» و «یا قره عینی» صدا می زد.
حجت الاسلام بهاری با اشاره به بار عاطفی وصیتنامه حضرت صدیقه کبری(س) بیان کرد: ایشان در روزهای پایانی عمر به امیرالمومنین(ع) وصیت کردند: علی جان بعد از من ازدواج کن که مرد بدون زن نمی تواند زندگی کند، اما زنی را بیاور که مثل من با فرزندانم مهربان باشد و سپس سفارش می کنند که دختر خواهرشان را به همسری برگزیند چراکه او چنین است. ایشان همچنین وصیت می کنند که: سلام من را تا قیامت به فرزندانم برسان و بگو فاطمه دعاگوی شما است.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: این نوع نگاه و سفارش ها جز از زهرای حانیه بر نمی آید و آثار آن در سبک زندگی فاطمی(س) عینیت یافته و جا دارد زنان و مادران ما از این محبت فاطمی درس بگیرند و بدانند مقام شامخ فاطمه زهرا(س) آنچنان اعظم است که اگر این سبک در هر زندگی ای پیاده شود از آسیب و انحراف جلوگیری می کند.
وی درباره آسیب هایی که با تبلور صفت «حانیه» در مادران و زنان جامعه از آنها ممانعت می شود، گفت: اگر زنان نسبت به همسران و مادران نسبت به فرزندان باشند اولا اولادشان سراغ محبت های انحرافی نمی روند ثانیا شاهد فروپاشی خانواده ها به دلیل اختلافات همسران نخواهیم بود.
حجت الاسلام بهاری تاکید کرد: اگرچه حضرت امیر(ع) برای ازدواج مجدد در دوران حیات حضرت زهرا(س) و نیز پیامبر(ص) برای این امر در دوران حیات خدیجه کبری(ع) منعی نداشتند اما این دو بانو به قدری هر آنچه را که یک زن و مادر باید داشته باشد، دارا بودند که رسول خدا(ص) و حضرت امیر(ع) فکر ازدواج مجدد را هم نکردند چنان که امام علی(ع) می فرماید: «والله یک بار فاطمه را عصبانی نکردم و او نیز مرا یک بار عصبانی نکرد.»
وی در پایان خاطرنشان کرد: همین یک درس از سبک زندگی فاطمی(س) کافی است تا زندگی های خانوادگی ما را متحول کند و در پرتوی عشق و محبت حاکم بر فضای خانواده از انحراف اعضای آن جلوگیری شود.
نظر شما