خبرگزاری شبستان؛ هادی دهقانی: دانشگاه شریف در سال 1344تاسیس شده و یکی از قدیمی ترین دانشگاههای ایران است که در عرصه بین المللی نیز دارای نامی درخور است، هرچند نام اصلی آن دانشگاه صنعتی شریف است ولی کمتر کسی در بین عامه مردم بر صنعتی بودن آن تاکید می کند، هرسال بسیاری برای قبولی در رشته های مختلف این دانشگاه تلاش می کنند، ولی نهایتا 800 نفر از نفرات کنکور در آن پذیرش می شوند.
این دانشگاه هدف گذاری خود را بر روی تحصیلات تکمیلی قرار داده است، در پیام محمود فتوحی فیروز آباد، رییس دانشگاه صنعتی شریف که به مناسبت پنجاهمین سال تاسیس این دانشگاه منتشر شده است:
جهت گیری کلان دانشگاه به صورت زیر مشخص شده است: ۱) حفظ موقعیت برتر و سرآمدی در کیفیت آموزش و تنوع‌بخشی به رشته ها (به‌ویژه در تحصیلات تکمیلی)؛ ۲) عملکرد پژوهشی و حرکت در مرزهای دانش؛ ۳) ارتباط با صنعت و حل مسائل اساسی کشور؛ و ۴) تجاری‌سازی دستاوردهای پژوهشی و ترویج کارآفرینی فناورانه ازجمله محورهای اصلی جهتگیری دانشگاه صنعتی شریف در افق ده ساله به شمار می‌روند.
بدین ترتیب انتظار میرود که دانشگاه صنعتی شریف تا سال ۱۴۰۵ شمسی به شاخصترین دانشگاه در منطقه تبدیل‌شده و در زمره ۲۰۰ دانشگاه برتر جهان قرار گیرد. همچنین مؤثرترین دانشگاه کشور در توسعه سرمایه انسانی و توسعه پایدار جامعه از طﺮیق تربیت نسل آینده و نیز توسعه و به‌کارگیری علوم، دانش و فناوریهای نوین با اولویت در تأمین نیازهای اساسی کشور باشد. این دانشگاه دارای دانشکده های شیمی، علوم ریاضی، فیزیک، مدیریت و اقتصاد، مهندسی انرژی، مهندسی برق، مهندسی شیمی و نفت، مهندسی صنایع، مهندسی عمران، مهندسی کامپیوتر، مهندسی مکانیک، مهندسی و علم موادو مهندسی هوا و فضا می باشد.
این دانشگاه کوشش بسیاری داشته تا با راه اندازی پژوهش گاه ها و پژوهشکده های مرتبط بتواند ارتباط خود را با صنایع برقرار نماید و در جهت توسعه صنعت در ایران نقش قابل توجهی را ایفا نماید.
اما درست در تامین و ساخت این پژوهشگاه ها و پزوهشکده هاست که نشانی از توانمندی دانشگاه شریف نیست و ما با پارادوکسی از بی نظمی، بی هویت بودن ساختمان هایی که در اطراف این دانشگاه به عنوان مراکز تحقیقاتی ساخته شده اند روبرو می شویم.
در ضلع های شمالی، شرقی و غربی دانشگاه شریف ما شاهد ساختمان هایی بی روح و بدون ضابطه هستیم که هیچ نشانی از وحدت و یکپارچگی آنها به عنوان بخشی از اجزای دانشگاه صنعتی شریف نمی توان یافت.
حتی کوچه های باریک و کج و معوج نیز از این گسترش دانشگاه شریف در امان نمانده و دیدن ساختمانهایی با انواع و اقسام اسامی وابسته به دانشگاه شریف حکایت از این بی قائده گی دارد.
نکته اصلی اینجاست جایی که باید الگو و سرمشق در حوزه ساخت و ساز باشد و بتواند در این ساختار شکننده راهبری خود را در این حوزه به مسئولین و مردم بقبولاند چطور خود در حال تبدیل به معظلی برای این بخش از شهر شده است، و آیا مدیریت دانشگاه شریف می تواند در این مسیر به درستی وارد عمل شود و از این ساخت و ساز بی رویه و بی نظمی ها جلوگیری نماید یا خیر؟
نظر شما