به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «محمد عارف» امروز شنبه 13 بهمن در نشست بررسی ظرفیت های فرهنگی تئاتر مقاومت که در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد، گفت: بنده از علاقه مندان شهدا و دفاع مقدس هستم، اگر به دبیرخانه جشنواره تئاتر دفاع مقدس مراجعه کنید می بینید که دو نمایشنامه من در اولین دوره جشنواره بوده است، دو بار دبیر جشنواره ثبت های سرخ بودم. آخرین کتابی که نوشتم در مورد شهید حبیب جواهری است که اهل خمین است. این کتاب یک کتاب انسان شناسی دفاع مقدس است.
این نویسنده، کارگردان و پژوهشگر با بیان اینکه دفاع مقدس با جنگ خیلی فرق دارد، عنوان کرد: در ادبیات نمایشی دنیا نیز این دو با هم فرق دارند. آخرین نمایشنامه ام را در ایران هنوز نتوانستم اجرا کنم. این نمایشنامه چندین بار در حوزه هنری پذیرفته شد اما نتوانستم آن را اجرا کنم. در قرآن کریم آمده است که خداوند می فرماید من سه صندلی و یک سکو قرار دادم، نخستین آن برای معصومین (ع) است و دومین سکو برای نویسندگان، علما و دانشمندان، این نشان می دهد که نویسندگان چه ارزشی دارند. متاسفانه دنیا هنوز نمی داند ما مثل داعش هستیم یا نه، همه فکر می کنند ما جهان گیر هستیم و می کشیم؛ باید فکر کنیم که چطور می توانیم به جهانیان نشان دهیم که ما این طور نبودیم و نیستیم.
وی با اشاره به اینکه دنیا از ما توقع تکنولوژی و حرف های تازه در تئاتر دارد، بیان کرد: بنده در جبهه حضور داشتم و کلی خاطره از جبهه دارم، لحظه های بی نظیری در جبهه دیدم و شنیدم. متد و محتوای ما در تئاتر باید جهان پسند باشد تا بتوانیم با جهان حرف بزنیم و از حقانیت شهدا و رزمندگان خود بگوییم. مخالف ضد جنگ نیستم، معتقدم از تمام دریچه ها باید به تئاتر دفاع مقدس وارد شد. متاسفانه برخی از مسئولان ما کارهایی می کنند که برخلاف ارزش های دفاع مقدس است.
عارف خاطرنشان کرد: یک نمایشنامه وجود ندارد که بتوانیم آن را ترجمه کنیم و به عنوان تئاتر دفاع مقدس در سایر کشورها اجرا کنیم. ایران جزو یکی دو کشوری است که بیش از سایر کشورها پول بابت تئاتر داده است. چرا نباید یکی از نمایشنامه های دفاع مقدسی ما جهانی باشد؟ زمانی گفتم که جشنواره تئاتر دفاع مقدس به جاده خاکی رفته و باید آن را روی ریل بیاوریم. متاسفانه ما متدهای 300 سال پیش اروپا را داریم در تئاتر اجرا می کنیم. انتظار می رود بعد از این همه مدت نمایشنامه هایی داشته باشیم با بن مایه های قوی که بتوانیم آن را برای جهانیان به نمایش بگذاریم.
این پژوهشگر که جایزه دوم نمایشنامه نویسی دینی را به خاطر اثر شب واقعه کسب کرده است، تصریح کرد: انتهای تمام نمایشنامه ها و فیلم های دفاع مقدسی ما پیروزی است، این یک اشکال است، مردم جهان باید به شناخت شناسی ما و مظلومیت ما پی ببرند. اتفاقا تنها کسانی که با وسواس و شرافت جلو رفتند، رزمندگان بودند. ما در خیلی از جاها مثل سیاست دروغ گفتیم و لگد زدیم اما رزمندگان ما دروغ نگفتند بلکه با توامنینه به جلو پیش رفتند. شهید ما در نمایشنامه ها نباید شعار دهد، شهید ما باید با معرفت و سکوت در نمایشنامه ها پیش رود. مناظر قشنگی در جبهه ها بوده است که در فیلم و تئاتر به آنها نپرداختیم.
نظر شما