به گزارش خبرگزاری شبستان، عرفان نظر آهاری شاعر و نویسنده، با بیان این که طنز مواجهه خاص هنرمند با جهان است گفت: رویارویی انسان با جهان که ممکن است خودآگاه یا نا خودآگاه صورت گیرد، بسته به شرایط زندگی اش گاه مبنای هستی شناسانه دارد و گاه مبنایی اسطوره ای.
وی در ادامه گفت: این رویارویی هنرمند با جهان در ذات خود نوعی طنز است، گاهی هنرمند می خواهد جهان را به سخره بگیرد و گاه می خواهد با کمترین چیزها مثل کلمات، رنگ، موسیقی و... در برابر هیاهوی جهان بایستد، به جنگ جهان برود، یا آن را آباد کند و این نشان از طنز نهفته در ذات زندگی و هنر دارد.
این شاعر با تاکید بر جنبه های هستی شناسانه آدمی و زندگی او در جهان گفت: هر انسان هنرمندی چه شاد باشد چه غمگین، با خبر باشد یا بی خبر، در واقع کار طنز انجام می دهد.
نظر آهاری با نقل این جمله کریستین بوبن که «بیهوده ترین کار جهان نوشتن کتاب است» گفت: اما نویسنده تصور می کند که این بیهوده ترین کار ، بهترین و تاثیر گذارترین کار جهان است و این همان طنز است.
نظر آهاری در پاسخ به پرسشی مبنی بر این که چرا در نوشته های شما که حال و هوای عرفانی بر آن حاکم است، رگه هایی خفیف از طنز نیز وجود دارد، گفت: اتفاقا خودم به این مسئله برخورد کرده ام و فکر کردم آن سوی اندوه، یا شناخت یا تراژدی جهان، کمدی و طنز هستی اتفاق می افتد و چون من خیلی به تراژدی هستی می اندیشم، از حوالی فضای کمیک آن نیز رد می شوم.
وی خاطر نشان کرد: چه چیز خنده دارتر از این که موجودی با این همه تفاخر و احترام پا به هستی می گذارد و به سادگی پژمردن یک گل، پر زدن یک سنجاقک، و بخار شدن قطره ای آب تمام می شود؟ با این حال او از این غافل است و خود را با هر چیز پایدار و پاینده ای یکسان می داند. بنابر این در ذات نگریستن به هستی، خندیدن به آن نیز وجود دارد.
این نویسنده کشورمان ماهیت جهان و انسان را پارادوکسیکال خواند و گفت: تناقض در ذات جهان و زندگی انسان است، همان لحظه که به دنیا می آییم، مرگ دارد شروع می شود. آسانی و سختی با هم وجود دارد و هر چیز خنده داری در عین حال می تواند غمناک باشد و از این رو کمدی و تراژدی هم در ذات هستی جریان دارد و نشانگر ماهیت پارادوکسیکال آن است.
نظر آهاری در ادامه با تاکید بر نقش هستی شناسانه هنرمند گفت: هر هنرمندی در حال انجام کاری هستی شناسانه است. در این میان همه چیز به نوع رویارویی انسان با جهان بستگی دارد. اگر هنرمندی به تراژدی می پردازد، سهم خود را باز گفته و خود اوست که چنین پنجره ای رو به جهان باز کرده است. همچنین اگر کمدی و طنز می نویسد، پنجره خود را گشوده است.
این شاعر در بخش دیگری از سخنانش گفت: گذشته گان ما راه هایی یافته بودند که در آن ها اجازه رویش کلمات وجود داشته باشد؛ بزرگان ما در ادبیات گریزگاه هایی را به ما یاد داده اند تا بتوانیم از تنگنا ها خواه تنگنا های فرهنگی اجتماعی، خواه تنگنا های سیاسی و حتی گاهی تنگنای کل جهان به در آییم.
عرفان نظر آهاری تاکید بر نقش حافظ و مولوی در گشودن این راه و یافتن این گریزگاه ها گفت: اینان اصلاح گران اجتماعی و منتقدانی جسور بودند که گاه با زبان مطایبه و طنز جهان و دیگران را ،یا اعتقاداتی را که بعضا آلوده و پوسیده است به چالش می کشند و از این طریق می توانند راه های گریز را به ما بیاموزند.
بنا بر گزارش روابط عمومی حوزه هنری ،وی گفت: گذشتگان به ما آموختند چگونه می توان بر روی دیوار های سیمانی پنجره هایی ساخت که هر یک به سوی افقی روشن گشوده شود.
نظر آهاری برگزاری جشنواره ها و نشست های طنز مانند جشنواره «طنز مکتوب» از سوی حوزه هنری را مثبت و مفید ارزیابی کرد و گفت: با برگزاری هر جشنواره و نشست ادبی و فضای تبادل نظر به شدت موافق هستم و گمان می کنم جشنواره طنز می تواند در راه کشف و بالیدن استعدادهای این حوزه موثر باشد.
پایان پیام/
نظر شما