راه‌اندازی مرکز توانبخشی فاروج شاید وقتی دیگر/ وقتی مسئولان به دستگاه تکثیر قول تبدیل می‌شوند

خبرگزاری شبستان_ فاروج؛ گریه امانش نمی دهد، در بین هق هقش از کج خلقی راننده ها برای اینکه او و فرزندش را درست مقابل در ورودی مرکز توانبخشی پیاده کنند و  از شب های سختی می گوید که دیر به صبح گره می خورد وقتی فرزندش تا خود طلوع خورشید می نالد.

از مسئولان هم دلش پر است که چرا باید مرکز توانبخشی شهر با گذشت بیش از 5 یا 6 سال همچنان خاک بخورد و خودش و همچنین خانواده هایی مثل او، به خاطر سدهایی که روبه رویشان قد علم می کند، عطای درمان را به لقایش ببخشند و پروسه درمان فرزند معلولشان ناقص شود.

پای درد و دل هر یک از اعضای 900 خانوار دارای معلول شهرستان که بنشینید به گمانم جمله های مشترک زیادی بیابیم، از سویی وقتی به آمار تصادفات جاده ای می اندیشیم، به حوادث و بلایایی که استان و به تبع آن شهرستان ما شامل بخش زیادی از آن می شود، نمی توان به این آمار بی توجه بود.

به اذعان بسیاری از این خانواده ها پروسه درمان در شهرستانی که بیشترین پرونده معلولانش با 350 نفر، معلولان جسمی و حرکتی هستند، ناقص است اگر از بخش پیشگیری و حتی درمان با همه اما و اگرهایی که در خصوص خدمات بیمارستان شهرستان مطرح است بگذریم، حوزه توانبخشی ابتر باقی مانده است.

یکی از معلولان شهرستان فاروج می گوید: جای خالی حوزه توانبخشی برای معلولان با هیچ چیزی پُر نمی شود و این خلاء به تحمیل هزینه های بالا برای خانواده های معلولان و حتی جامعه دامن می زند.

شیرین همتی می افزاید: ارتقای کیفیت زندگی معلولان ارتباط مستقیمی به استفاده آنان از خدمات توانبخشی دارد اما نبود مرکز توانبخشی، زمینه ساز انزوای بیشتر معلولان شده است.

یکی از شهروندان که دچار بیماری ام اس شده، مهمترین ویژگی این بیماری را از لحاظ هزینه های تحمیلی به سیستم های اقتصادی فرد و جامعه عنوان می کند و ادامه می دهد: در سال های اول چندان نیاز به اقدامات توانبخشی نداشتم اما با پیشرفت بیماری، برنامه های توانبخشی، لازمه زندگیم شده تا زندگی کیفی و مستقل تری داشته باشم.  

فاطمه تقوایی مقدم می گوید: برای برخورداری از خدمات توانبخشی، ناگزیر یک ماه در مشهد به سر بردم و مزاحم اهل فامیل شدم تا دوره تجویز شده ام، تمام شود.

احمدی یکی دیگر از معلولان شهرستان از هزینه‌های گران کاردرمانی جسمی، ذهنی، شنوایی سنجی و گفتار درمانی که هیچ کدام تحت پوشش نیستند و بعضی معلولان  باید تا آخر عمر این خدمات را دریافت کنند، گله می کند و می گوید: خانواده‌های دارای بیماران نیازمند خدمات توانبخشی هزار و یک مشکل دارند که یکی از این مشکلات هزینه‌های درمان است و حال اگر روزی آن نیز برطرف شود تازه روبه‌روی ما هزار مشکل دیگر وجود دارد. باید بیماران نیازمند این خدمات را نظیر اقدامات کاردرمانی صفر و صد تمام هزینه‌ها را پرداخت کنند و مسئولان نیز  به دستگاه تکثیر قول تبدیل شده اند در حالی که گذشت هر روز برای بیماران و خانوداه‌های آنان به مانند یک سال درد و رنج است.

وی با بیان اینکه وقتی مرکز توانبخشی در شهر و کنار خودت باشد دیگر بعد مسافت و ناوگان حمل و نقل دغدغه بیشتری از بیماری نمی شود، می افزاید: فراد نیازمند خدمات کاردرمانی اکثراً به دلیل ناتوانی در حرکت نمی‌توانند از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند؛ این شرایط بر هزینه های این خانواده ها افزوده است.

احمدی می گوید: سال هاست که مشکلات معلولان و نیازمند خدمات توانبخشی، کار درمانی، گفتار درمانی، شنوایی سنجی و معلولان ذهنی و حرکتی به قوت خود باقی است و هربار که پیگیر مرکزی هستیم که به نام واحد توانبخشی ساخته و تجهیز شود؛ جز انداختن توپ در زمین بخش خصوصی چیزی ندیده و نشنیده ایم، با این وضع شاید حالا حالاها نباید امیدی به حل این مشکل داشته باشیم.

بهزیستی بیش از همه از نبود این مرکز در شهرستان متضرر شده است

مریم وافری، مدیر بهزیستی شهرستان فاروج هم با بیان اینکه نبود مرکز توانبخشی در شهرستان بار مالی زیادی برای بهزیستی داشته و این دستگاه بیش از همه از نبود این مرکز در شهرستان متضرر شده است، با اشاره به اینکه راه اندازی مراکز توانبخشی با بخش خصوصی است، می گوید: به رغم پیگیری های انجام شده تاکنون موفق به جذب بخش خصوصی در این حوزه نشده ایم.

وی، با بیان اینکه، کم جمعیت بودن شهرستان این دغدغه را برای بخش خصوصی ایجاد کرده که راه اندازی چنین مرکزی بازده اقتصادی ندارد، بیان می کند: با توجه به اینکه هر متقاضی در صورت دریافت پروانه تاسیس در هر شهرستانی دیگر امکان جابه جایی نمی یابد، حضورشان را در شهرستان ریسک می دانند و پا پیش نمی گذارند.

وافری با اشاره به کامل بودن تجهیزات این مرکز گفت: امسال در صورت جذب نشدن بخش خصوصی به این حوزه در تلاش هستیم بخش دولتی را بکار بگیریم شاید این مرکز راه اندازی شود.

مدیر بهزیستی فاروج گفت: بخش خصوصی باید بداند که نیازمندان به خدمات توانبخشی در شهرستان، محدود به مددجویان این نهاد نیستند و  برای مردم عادی هم گاهی این خدمات ضرورت می یابد.

وی گفت: تعداد معلولان دارای پرونده در این نهاد حمایتی، 900 نفر با انواع معلولیت هاست که بیشترین آن با 350 نفر در حوزه جسمی و حرکتی که بیشتر هم به خدمات توانبخشی نیاز دارند، است.

مدیر بهزیستی شهرستان فاروج با اشاره به اینکه معلولان روستایی قادر به تردد با مینی بوس های ناوگان حمل و نقل روستا نیستند و باید به صورت دربستی از ناوگان حمل و نقل استفاده کنند و با توجه به بالا رفتن هزینه های رفت و آمد، به خصوص برای افرادی که تعداد جلسات توانبخشی شان 50 تا 100 مورد است، از ادامه درمان منصرف می شوند، تصریح می کند: انصراف از ادامه درمان هزینه های بیشتری را به خانواده و حتی بهزیستی تحمیل می کند.

وی با تأکید بر اینکه امسال به هر شکل ممکن در تلاش برای راه اندازی این مرکز هستیم، بیان می کند: فعال نبودن این مرکز، به معنای حدف خدمات توانبخشی در این دستگاه نیست و سه میلیارد ریال در این بخش در مقابل تامین هزینه های درمانی، وسایل بهداشتی، ارتز پروتز، تحویل ویلچر و تشک مواج هزینه شده است.

مرکز جامع توان‌بخشی، فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتاردرمانی شهرستان فاروج از سال 94 آماده جدب نیروی متخصص است که همچنان تحقق نیافته است. از مجموع 900 معلول زیر پوشش بهزیستی شهرستان، 350 معلول جسمی و حرکتی، 247 معلول ذهنی، 162 نفر شنوایی، 80 نفر بینایی و 89 نفر اعصاب و روان هستند.