آرزوی دست نیافتنی پیرزن نابینای کپرنشین

 

 خبرگزاری شبستان - کرمان جنوب: وقتی از شهر جیرفت به سمت بخش اسماعیلیه حرکت کنید، نزدیک کریم آباد سمت چپ، جاده فرعی است که به سمت روستای الله آباد سید می رود، جمعیت این روستا به شکل پراکنده ای زندگی می کنند.

 

 

در این روستا خانه کوچک و محقری یا بهتر بگویم اتاقکی در ابعاد ۳ در ۴ قرار دارد که متعلق به پیرزنی معروف به مشهدی مریم است.

تمام دارایی این پیرزن، یک دست رختخواب فرسوده، کمی ظروف آشپزخانه، موکت خاکستری رنگ رو رفته و پاره است.

مشهدی مریم سال هاست که چشم هایش دیگر زیبایی های دنیا را نمی بینند و به اذعان برخی از اهالی روستا قریب به ۸۶ سال سن دارد اما هنوز شناسنامه ندارد.

امروز در هوای سرد زمستان خبرنگار خبرگزاری شبستان، برای بررسی وضعیت و مشکلات زندگی این پیر زن به روستای الله آباد سید رفت.

مشهدی مریم به خبرنگار خبرگزاری شبستان، گفت: مریم امیرشجاعی هستم و در روستای باغباغوئیه از توابع شهرستان جیرفت به دنیا آمدم، تا جایی یادم می آید هرگز پدر و مادرم را ندیدم، چون وقتی کودک بودم هر دو از دنیا رفتند، من تک فرزند خانواده ام بودم و به همراه خاله ام به روستای الله آباد سید آمدم و سال هاست که در این روستا زندگی می کنم.

وی، افزود: روزگار من همواره به سختی می گذرد، در گذشته خانه ای نداشتم، زمین فرش زیر پایم و آسمان سقف خانه ام بود و روزیم را خداوند می رساند.

 

مشهدی مریم، ادامه داد: اهالی روستا همت کردند و یک کپر ( اتاقی که با شاخ و برگ درختان نخل ساخته می شود) برای زندگی و یکی دیگر برای حمام کردنم ساختند.

وی، اضافه کرد: در کودکی به بیماری سرخچه مبتلا شدم و از آنجایی که امکانات پزشکی و دارویی وجود نداشت که با آن مداوا شوم، بر اثر این بیماری چشم هایم کم سو شدند.

مشهدی مریم، یادآور شد: کمی که بزرگتر شدم در خانه ها به کار رخت شویی و گندم کوبی مشغول شدم تا بتوانم خودم مایحتاج زندگیم را تأمین کنم.

 

 

وی، افزود: چند سالی که گذشت کدخدای روستا گفت باید ازدواج کنی، با پسر یکی از اقوام که کر و لال و مریض بود ازدواج کردم، صاحب فرزند پسری شدم.

مشهدی مریم، به اینجا که رسید، آهی کشید و گفت بچه ام مرد، آخه بی کس و کار بودیم و شوهرم هم بعد از مدتی از دنیا رفت.

وی، ادامه داد: بعد از گذشت چند سال از ازدواج اولم، باز به پیشنهاد یکی از اهالی روستا ازدواج کردم تا صاحب اولادی شوم که دوران ناتوانی عصای دستم شود.

 

 

وی، در ادامه گفت: چند وقتی با همسرم دومم زندگی کردیم تا اینکه شوهرم مرا رها و با زن دیگری ازدواج کرد و پیش من رفت، این شد که الان تنها زندگی می کنم.

این پیرزن نابینای روستایی، گفت: هر چه زمان می گذشت سوی چشم هایم کم تر می شد تا اینکه یک روز متوجه شدم دیگر جایی را نمی بینم.

این پیرزن نابینای روستایی، با بیان این مظلب که شناسنامه ندارد، گفت: چند سال قبل یرای اخذ شناسنامه چندین بار با یکی از اهالی روستا به شهر جیرفت رفتیم اما گفتند انگشت های دستانت صاف شده اند و نمی توانیم اثر انگشت بگیریم بنابراین تاکنون موفق نشده ام شناسنامه بگیرم.

وی، ادامه داد: سال ها در کپر زندگی می کردم، زمستان ها از سرما می لرزیدم و روز های تابستان از گرما می سوختم و شبهای تابستانی بالای آن می رفتم و می خوابیدم، دقیقا یادم نمی آید چه مدت این طوری زندگی کردم فقط می دانم تقریبا سه سالی است که یکی از خیرین روستا برایم اتاقی ساخته و کولر گازی نصب کرده است.

مشهدی مریم، ادامه داد: نمی دانم کولر گازی چیه فقط این را می دانم که خنک می کند و من تابستان ها راحت می خوابم اما زمستان ها سرد است.

وی، گفت: تا چند سال قبل خودم غذا روی آتش درست می کردم، اهالی برایم هیزم می آوردند اما الان بیمارم و یکی از همسایه ها برایم غذا درست می کند و می آورد.

این زن نابینای روستایی، اضافه کرد: چند وقتی است قلبم درد می کند و طاقتم را طاق کرده است.

 

یکی از اهالی روستا، در خصوص زندگی مشهدی مریم به خبرنگار خبرگزاری شبستان، گفت: مشهدی مریم بی کس و کار است و خانواده ای ندارد، در گذشته زنی زحمت کش بود اما حالا پیر و فرتوت شده است و سال هاست که با کمک اهالی روستا زندگی می کند.

وی، ادادمه داد: و به طور کلی یکی از اهالی روستا به اسم بهشتی زاده (آستان)، سال هاست که به امورات مشهدی مریم رسیدگی می کند.

 

در ادامه خبرنگار خبرگزاری شبستان، به منزل بهشتی زاده (آستان) که سال هاست به روستای همجوار رفته است، مراجعه کرد و با وی در خصوص زندگی مشهدی مریم گفت و گو کرد.

خانم بهشتی زاده (آستان)، گفت: مشهدی مریم شناسنامه ندارد، چندین سال قبل با یکی از اهالی روستا خیلی پیگیری کردیم تا بتوانیم برای او شناسنامه بگیریم اما  موفق نشدیم.

وی اضافه کرد: از هیچ نهادی به او کمک نمی شد و از کمک های مردم روستا که بیشتر فطریه خود را به او می دادند، زندگی می کرد.

خانم بهشتی زاده (آستان)، ادامه: تا اینکه تقریبا از 2 سال قبل کمیته امداد امام خمینی رحمت الله علیه جیرفت مبلغ 530 هزار ریال به صورت ماهانه به او کمک می کند.

وی، ابراز داشت: هر روز غذا برایش درست می کنم و پسرم غذا برای او می برد.

خانم بهشتی زاده (آستان)، با گریزی به گذشته، یادآور شد: چندین سال قبل روز عاشورا برایش غذا بردم هر چی نگاه کردم ندیدمش صدایش کردم جوابی نشنیدم، نگرانش شدم ناگهان یاد چاهی افتادم که نزدیک خانه اش بود، رفتم شوهرم و همسایه ها را خبر کردم، شوهرم رفت داخل چاه و او را بیرون آورد.

 

در ادامه روند پیگیری حل مشکل شناسنامه مشهدی مریم، خبرنگار خبرگزاری شبستان با احمد امینی روش رئیس شورای تأمین شهرستان جیرفت مصاحبه کرد.
امینی روش، با بیان این مطلب که روند صدور شناسنامه دارای مراحلی است که بایستی طی شوند، گفت: به محض اینکه پرونده پس از گذراندن مراحل قانونی به شورای تأمین شهرستان جیرفت ارجاع شد، در اولین جلسه شورای تأمین بررسی می شود و مجوز صدور شناسنامه صادر می شود.

رئیس شورای تأمین شهرستان جیرفت، با اشاره به این مطلب که این خانم مسن و نابینا هستند، بنده رابط اداری تشکیل این پرونده می شوم، ابراز داشت: هماهنگی های لازم را با اداره ثبت احوال شهرستان و سایر اداره های ذی ربط انجام می دهم تا هر چه سریعتر و دستور خارج از نوبت پرونده برای این فرد تشکیل و مراحل قانونی آن طی شود.

امینی روش، ابراز داشت: با توجه به گستردگی شهرستان جیرفت ، می طلبد خیرین، شوراها و دهیاران موارد اینچنینی را به اطلاع ما برسانند تا ما نیز در اسرع وقت پیگیری های لازم را انجام دهیم.

وی، در پایان گفت: همین جا اعلام می کنم آمادگی هر گونه همکاری برای حل مشکل این خانم را دارم.

شایان ذکر است؛ احمد امینی روش فرماندار و رئیس شورای تأمین شهرستان جیرفت، مبلغ یک میلیون ریال را بابت کرایه های بردن و آوردن مشهدی مریم به شهر جیرفت و گرفتن عکس، کمک کرد.

گفتنی است؛ با پیگیری و تماس تلفنی فرماندار با رئیس اداره ثبت احوال شهرستان جیرفت، هزینه های ثبت نام برای اخذ شناسنامه مشهدی مریم رایگان شد.

 

در ادامه پیگیری حل مشکل شناسنامه مشهدی مریم، خبرنگار خبرگزاری شبستان، با مهدی رضا نژاد رئیس اداره ثبت احوال شهرستان جیرفت، مصاحبه کرد: باتوجه به اینکه این خانم قریب به صد سال سن دارد، ماده ۴۵ قانون ثبت احوال بایستی در مورد این فرد اجرا شود.

رضا نژاد، با بیان این مطلب که اداره ثبت احوال مجری تشکیل پرونده است، ابراز داشت: در ابتدای کار ۱۲ قطعه عکس ۳در ۴ زمینه سفید باید تحویل این اداره شود.

رئیس اداره ثبت احوال شهرستان جیرفت، در ادامه به برخی از سیر مراحل قانونی این پرونده اشاره کرد و افزود: فرم هشت برگی را با توجه به پاسخ های فرد تکمیل می شود  سپس به نیروی انتظامی ارجاع داده می شود.

وی، با بیان این مطلب که ماده ۴۵ از قانون برای افراد بالای ۱۸ سال که فاقد ورقه ( شناسنامه) هستند اجرا می شود، گفت: تشخیص سن، انگشت نگاری، احراز تابعیت و هویت از مراحل سیر گرفتن شناسنامه در این ماده است.

رضا نژاد، در ادامه افزود: سپس پس از تکمیل، پرونده به اداره کل اطلاعات کشوری ارجاع می شود که در نهایت پس از تأیید به شورای تأمین شهرستان فرستاده می شود و در صورت صدور مجوز از سوی این شورای، شناسنامه برای فرد مذکور صادر می شود.

وی، در پایان با اشاره به سختی مراحل صدور شناسنامه برای این پرونده، ابراز داشت: همین جا اعلام می کنم اداره ثبت احوال شهرستان جیرفت، آمادگی هرگونه همکاری به منظور تسریع در روند صدور شناسنامه برای خانم را دارد.

گفتنی است؛ صبح امروز ( ۱۵دی) خبرنگار خبرگزاری شبستان به همراه مشهدی مریم و ۲ نفر از خانواده بهشتی زاده جهت تشکیل پرونده به اداره ثبت احوال شهرستان جیرفت مراجعه کردند.

در ابتدا برای تشکیل پرونده، ۱۲ قطعه عکس نیاز بود که مشهدی مریم را برای گرفتن عکس به عکاسی شکوفه بردیم بعد از آن برای انگشت نگاری و در آخر برای تعیین سن به اداره پزشکی قانونی جیرفت مراجعه کردیم.

 

شایان ذکر است؛ همکاری فرماندار شهرستان جیرفت، رییس اداره ثبت احوال شهرستان جیرفت و دکتر طیاری دکتر اداره پزشکی قانونی جیرفت در خصوص شناسنامه دار شدن مشهدی مریم قابل تقدیر است.

پیگیری ادامه دارد....

 

اداره ثبت احوال شهرستان جیرفت

 

عکاسی شکوفه

اداره پزشکی قانونی شهرستان جیرفت