خبرگزاری شبستان: قامت بلندی داشت، عصای سفید بسته شده ای در دست، با نگاهی متوجه شدم روشن دل است، برای خروج از مترو به کمکش رفتم و دستانش را گرفتم تا پله برقی را طی کنیم، اما آنقدر باهوش بود که گویی او دست مرا گرفته و مرا کمک می کند برای خروج، جالبتر آنکه اگر فردی مقابلش بود حس می کرد.
می گفت؛ وقتی به فردی برخورد می کنم فریاد می زند، با اینکه می گویم ببخشید نابینا هستم بازهم زیر زبان چیزی می گوید!
از مترو خارج شدیم، ایستاد و مکثی کرد؛ گفتم مسیر بعدی ات کجاست، می توانم کمکی کنم؟ گفت: ممنون تا همین جا هم لطف کردی، فهمیدم که از حجب و حیایش سخنی بر زبان نمی آورد، با اصرارم سمت بی آرتی ها را نشان داد، یک لحظه شلوغی فضا و مشغله های ذهنیم حواسم را پرت کرد و موقع سوار شدن زانوانش به پله های اتوبوس برخورد کرد.
با تلنگری به خود آمدم، لحظه ای فراموش کردم که او نابینا است و هنوز وسایل نقلیه ها برای بینایان مجهز نشده است، تا نابینایان!!!!
خداوند به هیچ یک از بندگانش تمام نعمت ها را یکجا نداده است و آن ها را با محروم کردن از برخی رحمت هایش به صحنه آزمایش می کشاند و همانطور که در سوره بقره آمده است؛ "قطعا شما را با اموری مثل ترس، گرسنگی و کاهش در مال ها و جان ها و میوه ها آزمایش می کنیم؛ و به استقامت کنندگان بشارت ده" (سوره بقره/آیه 155 )
آری امروز، روز انسان های بزرگی است که خداوند با محروم کردن بینایی چشمانشان، در عوض رنگ خود را در صفحه چشمانشان حک کرد تا دنیا را به رنگ خدا ببیند، نه به رنگ ناملایمتی ها، غفلت ها و گناهان بنده گانش در دنیا، برای آنان با این آزمایش در های بهشت را گشوده.
در برگ های تقویم 23 مهرماه و یا 15 اکتبر روز جهانی نابینایان رقم خورده است، تا تلنگری بر ذهن خاک خورده مان زنیم که خداوند چه نعمت هایی به ما داده است و ما با بستن چشمانمان این الطاف الهی را نادیده می گیریم و چه بسا بینا دلانی که با چشم دل به دنیا می نگرند و سپاس خدا ذکر زبانشان است.
در سال 1921 میلادی یک عکاس اهل شهر بریستول کشور انگلستان با نام جیمز بیگز که در اثر یک سانحه بینایی خود را از دست داد، برای در امان بودن از خطر وسایل نقلیه که در خیابان‌های اطراف محل زندگی وی در حال رفت و آمد بودند، ابتکار استفاده از عصا به رنگ سفید که به راحتی برای همگان قابل دید باشد را به کار برد.
پس از آن دو تن از برجسته‌ترین محققان آمریکایی به نام‌های ناول پری، ریاضیدان و جاکوپس تن بروک، حقوقدان توانستند قانونی را در پانزدهمین روز اکتبر به عنوان قانون عصای سفید به تصویب رسانند و این روز را به عنوان روز جهانی نابینایان نامگذاری کنند.
اینچنین شد که عصای سفید پرچم استقلال بینا دلان شد تا فرقی بین بینا دل و بینا چشم نباشد، زمانه انسان های بزرگی را در ذهن دارد که با وجود محروم بودن از نعمت الهی، به مدارج عالی علمی و اخلاقی رسیده اند؛ طه حسین، آیت الله حاج سید عبدالهادی شیرازی (از مراجع تقلیدنجف) و مرحوم دکتر محمد خزائلی از جمله این انسان های بزرگ هستند.
همچنین روشن دلانی که در عرصه ورزش هم پرچم ایران را در دهکده بازی های پارالمپیک به اهتزاز درآورند و با عصای سفید قله های موفقیت و پیروزی را هر روزه فتح می کنند.
سخن آخر...
همانند مردمان عادی زندگی کردن و از تفریحات، کار و وسایل نقلیه استفاده کردن حق طبیعی هر روشن دل در جامعه است و این روز خطاب به مسئولان است که در تدبیرهای مدیریت اجرایی چه شهری و چه اجتماعی ابتدا به فکر انسان هایی باشند که از محرومیت هایی برخور دارند، جدا از محرومیت دیگر نباید از غفلت های ما هم رنج ببرند.
هنگامی با یک روشن دل برخورد می کنیم تازه متوجه می شویم که با وجود بینایی چقدر نابینا هستیم، چه نیک است که لحظه ای مشغله های ذهنی خود را کنار بگذاریم و به یاد نعمت های پروردگارمان به فکر فرو رویم، چراکه تفکر در نعمت های الهی، انسان را عاشق خدا می گرداند و قرآن هم به این امر سفارش کرده است "فاذکروا آلاءَ اللّه"
پایان پیام/
نظر شما