خبرگزاری شبستان- آرزو یوسفی؛ روز جمعه هشتم ربیع الثانی سال 232 هجری قمری بود که شهر مدینه به میلاد نور عسكری علیه السلام روشن گردید" حُدَیثه" و در تعابیری دیگر، "سوسن" یا "سلیل"، پس از افتخار همسری امام هادی(ع)، به فضیلتی دیگر دست یافت و معصوم سیزدهم امام عسکری(ع) از ایشان متولد گردید و پیوند مبارك زندگی آن حضرت را، صفایی دیگر بخشید.
* نگاهی به زندگانی یازدهمین نور امامت
روز جمعه هشتم ربیع الثانی سال 232 هجری قمری بود که شهر مدینه به میلاد نور عسكری(ع) روشن گردید" حُدَیثه" و در تعابیری دیگر، "سوسن" یا "سلیل"، پس از افتخار همسری امام هادی(ع)، به فضیلتی دیگر دست یافت و معصوم سیزدهم امام عسکری(ع) از ایشان متولد گردید و پیوند مبارك زندگی آن حضرت را، صفایی دیگر بخشید.
نام ایشان به یاد امام حسن مجتبی(ع) "حسن" و كنیه اش را "ابومحمد "نامیدند. ایشان تا چهار سال و چند ماهگی از عمر شریفشان را در مدینه به سر بردند و تا بیست و سه سالگی، در جوار پدر بزرگوارشان در سامرا زندگی کردند و 6 سال نیز در مقام امامت و پیشوایی بودند.
مولود پاكیزه ای كه خانه امام هادی(ع) را روشن کرد، دارای چهره ای زیبا و جاذبه ای فوق العاده بود و کسانی که ایشان را دیده بودند، بر زیبایی و هیبت ایشان اعتراف نموده اند. هیبَت و خوش سیمایی آن حضرت چنان بود که افراد را تحت سیطره و جذبه خویش قرار می داد و جلالت و مهابت آن امام همام، دل ها را در مقابل نورانیت و چهره ملكوتی خویش خاضع و انسا ن ها و حتی مخالفان را به تكریم و نكوداشت، وا می داشت.
به گفته تاریخ، وقتی آن حضرت را نزد "علی ابن نارْمَش" که فردی ناصبی و دشمن اهل بیت و آل علی(ع) بود، زندانی كردند، درباریان به وی سفارش كردند كه بر حضرت سخت بگیرد، ولی هنوز یك روز از زندانی شدن امام (ع) نگذشته بود که "ابن نارمش" چنان شد كه از عظمت و جلالت امام، سر بلند نمی کرد و در ردیف شیعیان آن حضرت قرار گرفت.
* فشارها و مشکلات دوران امامت
امام (ع) در 6 سال امامتشان سختی های فراوانی متحمل گردید و خلفای ظالم، برای جلوگیری از نفوذ معنوی حضرت، بیشترین فشارها را بر حضرت و شیعیان وارد می ساختند و فرصت هرگونه تحرک و اقدامی را از آنان گرفته بودند. به گونه ای که حضرت به یكی از غلامان خود بنام "داود بن اسود"، فرمود: اگر شنیدی كسی به ما ناسزا می گوید، راه خود را بگیر و برو و با او مشاجره نكن، زیرا ما در شهر و دیار بدی به سر می بریم. تو فقط كار خود را بكن و بدان که گزارش كارهایت به ما می رسد.
با وجود همه فشارها، كنترل ها و مراقبت هاى بی وقفه حكومت عباسى، امام عسكرى(ع) یك سلسله فعالیت هاى سیاسى، اجتماعى وعلمى در جهت حفظ اسلام و مبارزه با افكار ضداسلامى انجام دادند كه میتوان آنها را بدین گونه خلاصه كرد:
1. كوشش هاى علمى در دفاع از آیین اسلام و ردّ اشكال ها و شبهات مخالفان و نیز تبیین اندیشه صحیح اسلامى
2. ایجاد شبكه ارتباطى با شیعیان مناطق مختلف از طریق نمایندگان واعزام پیك ها و ارسال پیام ها
3. فعالیت هاى سرّى سیاسى، به رغم تمامى كنترل ها و مراقبت هاى حكومت عباسى
4. حمایت و پشتیبانى مالى از شیعیان، به ویژه یاران خاص خود
5. تقویت و توجیه سیاسى رجال و عناصر مهم شیعه در برابر مشكلات
6. استفاده گسترده از آ گاهى غیبى براى جلب منكران امامت و دلگرمى شیعیان
7. آماده سازى شیعیان براى دوران غیبت فرزند خود امام دوازدهم
* نماز؛ تجلی دینداری
امام حسن عسگری(ع) می فرمایند: " نماز"، بارزترین جلوه بندگی حق تعالی است که افزون بر ده ها آیه از قرآن کریم، روایات بسیاری بر آن تأکید نموده، آثار و برکات، شرایط اقامه آن، آداب، اسرار و دیگر مطالب مرتبط، از لسان مبارک ائمه طاهرین(ع) بیان شده است.
* شیوه نماز امام عسکری
حضرت عسكری(ع) در سخن و عمل، بر جایگاه ممتاز و ویژه نماز پافشاری می نمودند و هیچ چیز مانع اقامه نماز در وقت آن نمی گردید.
یكی از یاران نزدیك و مورد اطمینان امام حسن عسكری(ع) به نام"ابوهاشم جعفری " می گوید: روزی به حضور حضرت عسكری(ع) داخل شدم و مشاهده كردم آن حضرت مشغول نوشتن است. در همین موقع وقت نماز داخل شد، آن بزرگوار از كار نویسندگی دست كشیده و برای اقامه نماز به پا خواست. من با شگفتی تمام دیدم كه قلم بر روی كاغذ همچنان حركت می كرد و می نوشت تا اینكه كار كتابت كاغذ به پایان رسید، من به شكرانه این كرامت به سجده افتادم و امام از نماز برگشته و قلم را بدست گرفته و به مردم اجازه ورود داد.
آن حضرت با اشاره به درجات اهل نماز، فرمودند: "زمانی كه بنده به سوی جایگاه نمازش می رود تا نماز را اقامه نماید، خدای عزوجل به ملائك هاش می فرماید: آیا بنده مرا نمی بینید كه چگونه از همه خلائق بریده و به سوی من آمده است، در حالی كه به رحمت و جود و رافت من امیدوار است؟ شما را شاهد می گیرم كه رحمت و كرامت خود را مخصوص او گردانیدم".
* آماده سازی شیعیان برای دوران غیبت امام دوازدهم
آماده سازی مردم برای غیبت امام زمان(عج) به گونه ای است که روایات غیبت امام دوازدهم و نیز نشانه های ظهور و وظایف شیعیان و نیزلزوم صبر و تلاش برای ظهور و ثواب انتظار فرج، به تدریج و در همه عصرها از پیامبر خاتم(ص) تا دیگر پیشوایان نقل شده و ضمن آگاهی بخشی به وجود چنین شخصی، آنان را برای دوران غیبت مهیا می ساختند.
شاید یکی از دلایل اصلی انتخاب این روش آن است كه پنهان شدن پیشوا و رهبر هر جمعیت، یك حادثه غی رطبیعی و نامأنوس است و باور كردن آن و نیز تحمل مشكلات ناشی از آن، برای مردم دشوار است؛ از این رو پیامبر و امامان پیشین، به تدریج مردم را با این موضوع آشنا ساخته، افكار را برای پذیرش آن آماده می كردند.
این تلاش، درعصر امام هادی و عسکری(ع) به صورت جدی تری به چشم می خورد، چنان كه امام هادی(ع) بعضی از كارها را به وسیله نمایندگان انجام می داد و خود كمتر با افراد تماس می گرفت.این امر در زمان امام عسكری(ع)، جلوه بیشتری یافت و ایشان ضمن تأكید بر تولد حضرت مهدی(ع)، او را فقط به شیعیان خاص و بسیار نزدیك نشان میداد.
از سوی دیگر، تماس مستقیم شیعیان با خود آن حضرت نیز روز به روز محدودتر و كمترمی شد، به گونه ای كه حتی در شهر سامرا از طریق نامه یا به وسیله نمایندگان خویش، به مردم پاسخ می داد.
بدین ترتیب، آنان را برای پذیرش اوضاع و شرایط عصر غیبت و ارتباط غیر مستقیم با امام آماده می ساخت، این همان روشی است كه امام دوازدهم(عج) در زمان غیبت صغرا در پیش گرفت و به تدریج شیعیان را برای دوران غیبت كبرا آماده ساخت.
نظر شما