به گزارش خبرنگار مسجد و کانونهای مساجد خبرگزاری شبستان، در یک بررسی ساده، می توان برخورد کنندگان با مسجد را به سه دسته تقسیم کرد:
۱ـ مومنان واقعی
با توجه به تأکیدات فراوانی که از پیشوایان دین نسبت به مسجد و حضور مستمر در آن وارد شده است، مؤمنان سعی میکنند اوقات عبادت خود را در مسجد سپری کنند و ثواب بیشتری نیز کسب کنند زیرا مساجد مایه زینت و زیبائی زمیناند همان طور که ستارگان باعث زینت و زیبایی آسمان هستند و در مساجد نور خدا بر مؤمنین می تابد و آنان را بهره مند می گرداند.
چنانچه رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
المساجد انوار الله؛ مساجد، انوار الهی هستند
ملائکه و زمین مسجد، بر انسان هایی که به مسجد می آیند درود و سلام می فرستند و برای آنان استغفار می کنند، چنانچه امام صادق(ع) فرمودند:
کسی که به سوی مسجد گام بر می دارد، بر هیچ خشک وتری پا نمی گذارد، مگر اینکه از زمین اول تا هفتم برای او تسبیح می گویند.
بنابراین، رسیدن به این ثواب بزرگ و تسبیح ملائکه و زمین و عنایت الهی، انگیزه خوبی است تا مؤمنین رغبت بیشتری از خود نشان دهند که ساخت و نگهداری و تعمیر مساجد و کمک های مالی به آن ها نیز در همین راستا قرار دارد.
قرآن مجید، عمارت و تعمیر مساجد الهی را، تنها در صلاحیت اهل ایمان قرار داده است، آنجا که فرموده است:
«انما یعمر مساجد الله من آمن بالله والیوم الاخره...»
تنها کسانی مساجد را عمران می کنند که به خداوند و روز جزا ایمان آورده باشند...
2ـ انسانهای گریزان و بی تفاوت
در کنار روایاتی که مسلمانان را تشویق و ترغیب به حضور در مسجد کرده اند، روایاتی در مذمت افرادی که بی تفاوت و گریزان از مسجد هستند، وارد شده است.
علت این گونه تهدیدها و فشارها، به خاطر از دست دادن منافع عظیم شرکت در مسجد و خطراتی است که فرد و جامعه و خانواده را تهدید می کند، طبیعی است در صورتی که پدر و مادر خانواده نسبت به مسجد و نماز جماعت بی تفاوت و گریزان باشند، این روحیه در فرزندان آنان نیز اثر خواهد گذاشت و خانواده و فرزندان آنان نیز از این نعمت الهی محروم خواهند شد.
3ـ مخالفین مسجد
غالباً مخالفین مسجد، کفار و حاکمان ظالم بوده اند که مسجد را در تضاد با منافع خویش می دانستند زیرا حکومت نقش مهمی در تقویت و یا تضعیف مسجد دارد و همواره مساجد نقش تضعیفی نسبت به حکام ظالم بر عهده داشته اند و در شوراندن مردم مؤثر بوده اند بر این اساس مسجد و مسجدیان مورد تعرض این گروه واقع می شدند و خداوند از این گروه به عنوان ظالم نامبرده است در حالیکه می فرماید:
و من اظلم ممن منع مساجد الله یذکر فیهما اسمه و سعی فی خرابها ...
و کسی ظالمتر است از آنکه مانع ذکر نام خداوند در مساجد شده و در جهت خرابی آن تلاش می کند؟...
در ضمن روایتی از امام صادق (علیه السلام) رسیده است که این آیه درباره قریش در آن هنگام نازل شد که پیامبر (صلی الله علیه وآله) را از ورود به شهر مکه و مسجدالحرام جلوگیری کردند و بعضی دیگر نیز گفته اند مراد مسجدهایی است که مسلمانان در مکه داشته اند و مشرکان پس از مهاجرات پیامبر (صلی الله علیه وآله) آنها را خراب کردند.
ممکن است شأن نزول آیه تمام این موارد باشد و آیه ناظر به تمام این حوادث بوده است زیرا آنان با این عمل شرک و الحاد و فساد را توسعه می دهند.
منبع:
ـ داستانها و حکایتهای مسجد ۱۶۳ داستان جالب و خواندنی پیرامون مسجد، غلامرضا نیشابوری.
ـ مرکز اطلاع رسانی غدیر
نظر شما