به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، چندی پیش ویدئویی در فضای مجازی منتشر شد که یکی از تهیه کنندگان شناخته شده موسیقی پاپ ایرانی در کنار یکی از معروفترین هنرمندان موسیقی پاپ حال حاضر بود، در این ویدئو تهیه کننده می گفت تنها چیزی که برای او مهم است درآمد زایی است و کار فرهنگی برایش اهمیتی ندارد. او همچنین تاکید می کرد که تا ده سال آینده مالک برند خواننده پاپ است. این ویدئو و موارد مشابه آن که در فضای مجازی زیاد است ما را برانداشت تا با «مدیر عامل خانه موسیقی» به عنوان نهاد صنفی حامی حقوق هنرمند و فرهنگ این مسئله را مطرح کنیم.
«حمیدرضا نوربخش» در پاسخ به این سئوال که«آیا تهیه کننده کنندگان موسیقی حق دارند خود را مالک هنرمند بدانند» ؟ توضیح داد: فضای موسیقی همانطور که می دانید در بخشی از فعالیت هایش هنر صنعت است، اما در بخش های موسیقی سنتی، نواحی و کلاسیک مان هنوز صنعت نشده است و هنر است، هنر صنعت زمانی است که چرخه اقتصادی داشته باشد و چرخه تولید تا مصرف داشته باشد این مثل سینما می شود که یک چرخه اقتصادی مشخص دارد و یک بخشی اش بیزنس و یک بخشی اش بازار و بخش هم اقتصادی و یک بخش هم هنر است، در آن بخش ها تعریف مشخصی وجود دارد. کسانی به عنوان سرمایه گذار وارد می شوند و می خواهند سود ببرند و بیزینس کنند و در آن بخش ها شکل و شمایل حقوقی خاص خود را دارد و کسی نمی تواند مگر اینکه معارضی وجود داشته باشد یا اعتراضی داشته باشند.
مدیر عامل خانه موسیقی با بیان اینکه در خانه موسیقی موارد حقوقی هنرمندان بررسی و حل و فصل می شود، گفت: ما در این خانه اگرهنرمندی اعتراضی داشته باشد طبیعتا اعتراض اش را بررسی می کنیم، ما الان در خانه موسیقی شورای داوری داریم که هنرمندان دعاویشان را آنجا می اورند و پیش از قوه قضاییه حل و فصل می کنیم.
حمیدرضا نوربخش با اشاره به این نکته که در بخش اقتصادی موسیقی چهارچوب حقوقی پذیرفته شده دارد که باید در همان چهارچوب بررسی شود؛ اذعان کرد: نظر من به طور کلی این است که آن بخش اقتصادی در چهارچوب حقوقی خودش بررسی می شود ولی کرامت انسانی باید حفظ شود اما نباید خدای نکرده تلقی شود که در این عرصه هنرمند می آید و خودش را می فروشد و خودش را برده کسی می کند، باید اینها را از هم تفکیک کرد، باید کرامت انسانی در هر صورت حفظ شود ضمن اینکه آن ساز و کار پذیرفته ای است اینکه کسی می آید از نقطه صفر روی یک کاری یا فردی که آن فرد در آن لحظه هیچ کارایی ندارد می آید سرمایه گذاری می کند و یک سیکلی طی شود و بعد می گوید من اینکار رو کرده ام و می خواهم تا این تاریخ بهره برداری اش را بکنم این امر قبیحی نیست، یک امر پذیرفته ای است منتها اگر کرامت انسان ها در آن رعایت شود و در بیان موضوعات ولو اینکه از نظر حقوقی و ساز و کار حقوقی مشکلی نداشته باشد، ولی به هر حال باید احتیاط کرد.
نظر شما