به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «محمدرضا سنگری» امروز در نشست تاثیر انقلاب اسلامی در توسعه ادبیات که در سالن جلسات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی برگزار شد، گفت: وقتی صحبت از انقلاب اسلامی می کنیم، با دو واژه مواجه ایم که هر دو توسعه آفرین هستند. اگر انقلاب مردمی باشد با تمام ابعاد خود گسترش بخش است و همدلی رهاورد آن است.اسلام به وجود انسان گسترش می بخشد. در اسلام هم آفاق مطرح می شود و هم انفس، هم غیر و هم شهود .اسلام و انقلاب بهم پیوسته هستند و برای انسان توسعه بخشی ایجاد می کنند.
مدیر گروه ادبیات اندیشه پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با بیان اینکه انقلاب حرکتی از موجود به موعود و آرمان است، عنوان کرد: همیشه آرمان ، زبان می خواهد و بهترین زبان برای طرح ادبیات، انقلاب است. اولین گسترشی که انقلاب به ادبیات داد، گسترش آفاق موجودی شاعران و نویسندگان بود. انقلاب نوعی خود هوشمندی شگرف در نویسندگان ایجاد کرد و نویسندگان ارزش خود را یافتند. مساله دیگر این است که نویسندگان ارزشها را شناختند و طرح کردند. نتیجه این خود هوشمندی، نوعی خودشکنی است، یعنی حذف خویش و دیدن دیگران.
وی با اشاره به اینکه انقلاب باورهای ژرف و عمیقی در نویسندگان ایجاد کرد، اظهار داشت: انقلاب در گذشته نماندن را مطرح کرد. ادبیات انقلاب پیوند با گذشته را حفظ کرد و به آینده هم نگاه دارد. این پیوند محصولی را رقم می زند که اسم آنرا محصول امیدوار گذاشتم. ادبیات قبل از انقلاب، ادبیات یاس است. یاس بر ادبیات قبل از انقلاب چتر باز کرده بود، طوری که علاوه بر محتوا اسم کتابها هم یاس آور بود. در انقلاب اندیشه موعود وجود دارد یعنی آینده روشن در ادبیات گذشته کوچه ها بن بست است و همیشه زمستان.
مدیر گروه ادبیات و اندیشه پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی تصریح کرد: در ادبیات ما در این دوره درک خود وجود دارد یعنی سیر به کمال و اینکه هیچ را خویش ببینیم و کل را در نظر بگیریم، به عبارت دیگر خود مطلوب و خود شگرف در ادبیات معاصر ما مطرح می شود. ویژگی دیگر که در این دوره اتفاق می افتد، فراگیر شدن تولیدات ادبی است. قبل از انقلاب حضور مردم در صحنه سیاسی و اجتماعی بی رنگ و کمرنگ بود. انقلاب اسلامی مردم را به صحنه آورد و همه آمدند و این مسئله در ادبیات نیز تاثیر گذاشت.
سنگری با اشاره به حضور گسترده زنان در حوزه ادبیات بعد از پیروزی انقلاب اسلامی خاطرنشان کرد: در قلمرو خاطره اگر نگوییم سهم خانم ها بیشتر از مردان است، کمتر از آنها نیست. عمده کتاب های خاطرات ما را خانم ها نوشتند. درخشان ترین کتاب های خاطره ما را خانم ها نوشتند. در هیچ دوره ای مانند این دوره حضور خانم ها در ادبیات بخصوص در حوزه داستان نویسی را نداشتیم.
نظر شما