به گزارش خبرگزاری شبستان و به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، در ابتدای این نشست، که در حاشیه همایش دو روزه «پانینی: دستورنویس سنسکریت(آثار و اندیشه‌ها)» و با همکاری سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد، «اشرف بروجردی»، رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران گفت: امروزه به دلیل اختلافات حوزه سیاست، عرصه فرهنگ مهم ترین کارآمدی و کارایی را دارد تا ملت ها را به هم نزدیک کند و اگر ملت ها به هم نزدیک شوند و شناخت پیدا کنند، دولت ها هم می توانند زبعضی مشکلات سیاسی خود را حل کنند.
او ادامه داد: خوشبختانه روابط ایران و هند، در همه زمینه ها چه سیاست و اقتصاد و چه فرهنگ و هنر، از دیرباز نزدیک بوده به گونه ای که کارشناسان تعبیر می کنند، هند بین کشورهای منطقه بعد از ایران، مهم ترین کشوری است که بیشترین منابع خطیِ فارسی را دارد و امیدواریم این تعاملات فرهنگی راه را باز کند تا شناخت بیشتری را از دو ملت به مردم خود معرفی کنیم.
بروجردی اظهار کرد: تقریبا هرسال دو‌سه بار از نیروهای کارشناس ما در کتابخانه های عظیم هند حضور می یابند و جستجو می کنند تا مبادلات خطی و سندی‌مان را افزایش دهیم. زیرا اصحاب فرهنگ و دانش می توانند میراث ماندگار ملت ها که میراث فرهنگی است را نگهداری کرده و به نسل بعد منتقل کنند و اگر بتوانیم این همکاری ها را افزایش دهیم و حتی در حوزه تبادل اندیشه میان اندیشمندان ایران و هند گام برداریم، می توانیم ادعا کنیم سهم خودمان را در ماندگاری دو ملت به نحو احسن به انجام رسانده ایم. زبان مهم ترین عامل انتقال مفاهیم میان دو ملت است و اندیشمندانی که می خواهند به فهم صحیح میان دو ملت نائل شوند، باید زبان را بشناسند.
سپس، «حسینعلی قبادی»، رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برای حاضران صحبت کرد. او با طرح این پرسش که سرمایه اصلی کشورهای دارای تمدن چیست، بیان کرد: ممکن است کشورهای بدون سابقه تمدنی چندان سرمایه ای نداشته باشند ولی کشورهای متمدن سرمایه های ارزشمندی دارند. این سرمایه های صامت و ضمنی و غیرآشکار برای ملت های متمدن استراتژیک، ماندگار و راهگشا است و این سرمایه ها که میان ایران و هند مشترک است، معنوی، اندیشه‌گانی و اسطوره‌ای است.
او اضافه کرد: شاهنامه فردوسی به ما می آموزد که با تکیه بر ریشه های معنوی، بسیاری از سوءتفاهم را برطرف کرد و دوستی میان ملت ها برقرار کرد. شاهنامه بسیاری از منازعات را با گفت‌وگو حل و رفع می کند. در همایش «پانینی: دستورنویس سنسکریت(آثار و اندیشه‌ها)»، با همت اندیشمندان، شاهد بازخوانی میراث های ماندگار دو کشور می توانیم با تعمیم همکاری های دوستانه، در ایجاد الگوی ماندگار تمدنی میان دو کشور نقش ایفا کنیم. حماسه های مهاباراتا و رامایانا در هند و شاهنامه در ایران و ایلیاد و اُدیسه در یونان وجه مشترک دارند که آن صلح است و غلبه دانش و اخلاق بر جنگ.
سخنران بعد، «وینای ساهاسرا بودهه» (Vinay Sahasrabuddhe)، رئیس شورای روابط فرهنگی هندوستان بود که پس از ابراز خوشحالی از حضور در کتابخانه ملی ایران و استفاده از تعبیر معبد دانش برای آن و مایه مباهات دانستن ریاست کتابخانه ملی ایران توسط یک زن، گفت: تهران به عنوان شهرِ دارای کتابفروشی های متعدد و وسیع شناخته می شود و فرهنگ خواندن در آن، رواج دارد و ما نیز به دنبال همین موضوع هستیم که بدانیم فرهنگ خواندن چگونه در ایران گسترش یافته تا آن را در کشور خود نیز رواج دهیم زیرا هرچه بیشتر بخوانید، بیشتر احساس می کنید.
او خاطرنشان ساخت: امروزه ما در جهانی زندگی می کنیم که تعداد کتاب ها زیاد ولی خواندن کم است و جوامع، بیشتر کتاب ها را پشت ویترین قرار می دهند اما خواندن باید یک مدل باشد زیرا بشریت نیاز به خواندن دارد.
این سیاستمدار هندی افزود: فرهنگ، تمدن و زبان از مباحث عمده در جوامع هستند. در زبان اما این واژه ها نیستند که نقش دارند، بلکه درک آنها است که راهگشا است و البته باید در کنار آن و برای فهم زبان، دیگر علوم مانند تاریخ و ادبیات را هم دانست. با درک زبان، به درک ادبیات و درک فرهنگ می رسیم و این از موارد ضروری در درک تمدن است. در این نشست، در تلاش هستیم عرصه تبادلات فرهنگی میان دو کشور را با حضور اهالی قلم را جمع بندی کرده و واقعی کنیم.
او در پایان ابراز امیدواری کرد رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در آینده نزدیک به هند سفر کند و از نزدیک شاهد کتابخانه های تاریخیِ دهلی، بمبئی و کلکته باشد.
آخرین کسی که در این نشست سخن گفت، «سائوراب کومار»( Saurabh Kumar)، سفیر جمهوری هند در ایران بود. او ایران و هند را دارای بالاترین سطح روابط که مهم ترینِ آن روابط فرهنگی است، دانست و تاکید کرد: این گستردگی روابط در سفر دکتر حسن روحانی به هند نیز نمایان است زیرا تقویت همکاری های فرهنگی می تواند پایه ای برای همکاری های سیاسی و اقتصادی باشد.
او ادامه داد: یکی از پیشنهادات مطرح شده که در سفر رئیس شورای روابط فرهنگی هند به ایران هم در دستور کار قرار دارد، تشکیل و تدوین دانشنامه مشترک ایران و هند است. هند و چین مشروح تماس های تمدنیِ خود را در دو جلد منتشر کرده اند و تلاش داریم این اتفاق برای ایران و هند هم رخ دهد که پیش بینی می کنیم به 10 جلد برسد. زیرا هند و چین همسایه هستند ولی هند و ایران برادرخوانده هستند و نیاز به کار بیشتری دارد که امیدوارم به نتیجه نهایی برسد.
رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در انتهای این نشست و پیش از آنکه زبان‌شناسان، سانسکریت‌پژوهان و اندیشمندان ایران و هند ازجمله کریم مجتهدی، احمد پاکتچی، مصطفی عاصی و شهرام یوسفی‌فر در ضیافت شام شرکت کنند، یادآور شد: «نارندرا مودی»، نخست‌وزیر هند در سفر به ایران، قدیمی ترین نسخه «کلیله‌ودمنه» در هند را به ملت ایران تقدیم کرد و متقابلا رئیس‌جمهور ایران نیز در سفر به هند، قدیمی ترین نسخه «اوپانیشاد» را در کتابخانه ملی ایران موجود بود را به مردم هند هدیه کرد./
نظر شما