وقتی تابعیتِ غیرایرانی، حق «سلبریتی ها» و حمایت، وظیفه مردم است

به گزارش خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان، طی روزهای اخیر گزارشی از زندگی و تولد فرزند برخی از سلبریتی ها در خارج از کشور با سروصدا و اظهارنظرهای مختلف همراه شد، تا جایی که حتی بخش خبری 20:30 در این باره گزارشی را روی آنتن برد و همین گزارش مجدداً محل اختلاف و موضع گیری های جدید از سوی مخالفان و موافقان شد تا جایی که کار بالا گرفت و یکی از این سلبریتی ها در واکنشی مجازی، گزارش این بخش خبری را از عوامل شهرت و شناخته شدن بیشتر خود برشمرد.

فارغ از خوب یا بد بودن اینکه این چهره ها با اتکاء به توان مالی و شهرتی که توسط مردم به آنها هدیه داده شده، امکان آن را دارند که فرزندانی دوتابعیتی داشته باشند، توجه به این نکته ضروررت دارد که سلبریتی ها به ویژه از نوع هنری فرهنگی اش، نقش مهمی در شکل دهی به سبک زندگی مردم و حتی آرزوهای آنها دارند ... و این نه تنها در ایران بلکه در همه جای دنیا امری طبیعی و مرسوم است.

اما آنچه غیرطبیعی و نامتعارف جلوه می کند، آن است که برخی به اسم هنر و فرهنگ در لوای هنرمند ملی یک کشور، با عمل و رفتار خود چیزی را ترویج کنند که زاویه ای 180 درجه ای نه فقط با ارزش های دینی بلکه ملی دارد بدون توجه به آنکه چیزی که برای آن معدود افراد وجود دارد، برای قاطبه مردم جامعه شان در حد خواب و رویا است.

در این میان موج اعتراض این دست از سلبریتی ها هم نسبت به نقدی که به عملکردشان شده است هم جای تامل دارد، چراکه وقتی پای جشنواره ها، جوایز و برخورداری از حمایت و فرصت های شغلی و ... باشد فریاد «وا ایران»شان بلند است و رگ ناسیونالیستی شان متورم می شود که ما می خواهیم برای کشور چنین کنیم و چنان کنیم و اعتلای هنر و فرهنگ کشور تنها هدف زندگی شان می شود اما وقتی پای هدیه دادن می رسد، تابعیت یک کشور دیگر نخستین هدیه به نوزاد چندروزه شان می شود!

اگرچه بسیاری از هنرمندان در اعتراض به اصطلاحاً دخالت در زندگی شخصی شان موضع گرفته اند و زندگی و تولد فرزندشان در دیگر کشورها را امری شخصی قلمداد می کنند اما باید در پاسخ آنها گفت: زندگی شخصی زمانی معنا می یابد که شبکه های اجتماعی مملو از تصاویر شما و اعضای خانواده تان در شخصی ترین حالات و رفتارها نباشد و دیگران را در ریزترین جزئیات زندگی تان شریک نکنید و بعد از لایک ها لذت برده و از انتقادات به بی فرهنگی و تعرض به حریم شخصی تعبیر کنید.

یا یاد بگیرند که خودشان نیز به دلبستگی های شخصی دیگران تعرض نکنند... چنان که وقتی سخن از نذری امام حسین(ع) و ساخت مسجد و ... می شود برخی از همان سلبریتی ها سریع حس ایران دوستی شان به جوش آمده و یاد فقرا می افتند اما وقت اخذ ویزای سفر به خارج از کشور و سلفی های آنچنانی در تفریحگاه ها و رستوران ها، ردپایی از حس همدردی با فقرا در پشت ژست های شان دیده نمی شود!

چطور است که وقت حمایت از گیشه و فیلم هایی که بعضا به قول یکی از منتقدان بنام «بوی ما را نمی دهند» مردم همیشه در صحنه باید حاضر باشند و آنجا است که هنرمند سربند «مردمی بودن» می بندد اما اگر همین مردم دل شان بخواهد هنرمندشان هم مثل آنها به خاک و وطن عشق بورزد و زندگی و تولد فرزندش در ایران را بزرگ ترین هدیه بداند، به دخالت و بی فرهنگی تعبیر می کنند.

این فقط حس میهن دوستی نیست که باعث می شود مردم به هنرمندان شان بابت ترجیح دیگر کشورها نسبت به ایران خرده بگیرند، بلکه آموزه های دینی نیز حبّ وطن را از نشانه های ایمان برمی شمارد چنان که امیرالمومنین امام علی(ع) یکی از خصلت‌های ارزش و کرامت انسانی را در این می‌داند که انسان نسبت به وطنش مهربان و علاقه‌مند باشد. (شرح نهج البلاغة، ج 20، ص 274)

از این رو، اینکه یک سلبریتی بشود سفیر مهاجرت آنهم به کشوری که دشمنی اش با ایران سابقه ای چنددهه ای دارد و فشارهای همو است که امروز معیشت مردم را چنین دچار مشکل کرده قطعا از یک هنرمند ملی انتظار نمی رود، چون اگرچه این مهاجرت، زندگی و تولد فرزند در خارج از کشور شاید خلاف قانون نباشد اما قطعاً خلاف منافع ملی است چون از طریق یکی از گروه های مرجع در جامعه سبکی از زندگی را تبلیغ و ترویج می کند که با ارزش های دینی ملی ما نمی خواند. بویژه آنکه خون های بسیار برای حفظ مرزها و عزت ایران ریخته شده تا این افراد در فضایی امن و مطمئن بتوانند فعالیت کنند و فرهنگ و هنر ایران را اعتلا ببخشند نه آنکه خود مروج سبک زندگی غربی شوند و افتخارشان زندگی و تولد فرزندانشان در غربت باشد!

شاید بیان شود که هنرمند رسالت مصونیت سبک زندگی از ویروس های فرهنگی را ندارد اما در پاسخ باید گفت وقتی مردمی حتی با مشکلات معیشتی و اقتصادی و ... پشت هنرمندشان را خالی نکرده و در هر شرایطی اعم از غم و شادی، اکران مردمی و ... همراه آنها هستند، انتظار است که هنرمندان هم طوری رفتار نکنند که مردم احساس یاس و بی انگیزگی کنند و به دلیل فاصله های نجومی با هنرمندان خود، احساس سرخوردگی داشته باشند.

*آمنه مستقیمی