خبرگزاری شبستان _ جنوب کرمان: وقتی از خیابان بهشت زهرای شهر جیرفت عبور می کنی، دلت نمی آید سری به گلزار شهدا نزنی، بعد از ورود به گلزا، در فضایی نفس کشیده و قدم می زنی که معطر به عطر شهیدان است.
ناخوداگاه تحت تأثیر این فضا قرار گرفته و محو تماشای قبور مطهر شهدا می شوی، در نگاه اول در می یابی شهدا، با آرامشی خاص آرمیده اند، از آرامش این فضا آرام می گیری.
در میان قبور مطهر که قدم میزنی، چشمت به مزار مطهر شهیدی می خورد که روی آن نوشته شده، « یادبود شهید امان الله غلامحسین پور» به فکر فرو میروی، مزار اصلی این شهید کجاست؟
گوشی را بر می دارم و با همسر شهید، که از بانوان فعال جیرفت است تماس می گیرم، از ایشان در مورد شهید سوال می کنم، با لحنی مؤدبانه مرا به منزل دعوت می کند.
خبرنگار خبرگزاری شبستان به منزلش می رود و در مورد، زندگی شهید امان الله غلامحسین پور با او به گفت و گو می نشیند.
لطفا خودتان را معرفی کنید؟ شفیقه شفیعی همسر رزمنده شهید امان الله غلامحسین پور و ساکن شهرستان جیرفت هستم.
از او می پرسم، شهید متولد چه سالی و اهل کجا بود؟ با لبخندی شیرین می گوید، شهید متولد سال ۱۳۳۳، از اهالی شهرستان بردسیر از توابع استان کرمان و داماد جیرفت بود.
میزان تحصیلات شهید و در چه رشته ای تحصیل کرد؟ ایشان فوق دیپلم زبان خارجه انگلیسی داشت و دانشجوی رشته علوم تربیتی از دانشگاه تهران بود.
شغل شهید؟ در مدرسه زبان انگلیسی تدریس می کرد و در آموزش و پرورش جیرفت، مسئولیت گزینش نیرو ها را بر عهده داشت.
در مورد نحوه آشنایی و ازدواج با شهید بگوئید: با کمی مکث همراه با لبخند می گوید: ما هر دو معلم و آشنایی مان از مدرسه شروع شد، هرگز فکر نمی کردم روزی آموزگار مدرسه، معلم زندگی ام شود، در ششم شهریور سال 61 ازدواج کردیم، بهار زندگی مان 4 سال توأم با عشق، علاقه و احترام سپری شد.
کمی در مورد نحوه رفتار شهید در زندگی مشترک بگوئید: شهید غلامحسین پور همان نخستین روزهای زندگی مشترکمان خطاب به من گفت؛ شفیقه جان، اجازه داری، هر وقت که دلتنگ والدینت شدی به دیدار آنها بروی و هر جا که منافات با دین نداشت، برو.
منزل ما با خانه پدرم دیوار به دیوار بود و با وجود اینکه شهید به من اجازه داده بود هر وقت دلم خواست به نزد پدر و مادرم بروم اما هرگز بدون اطلاع ایشان نمی رفتم.
خاطره ای از شهید بگوئید: شهید بی نهایت مرا دوست داشت، من می دانستم همسرم عاشق گل یاس است، یک روز کنار باغچه ایستاده بودیم، از من سوال کرد، شفیقه جان به نظر شما من چه گلی را بیشتر دوست دارم، من گفتم گل یاس گفت نه، بیشتر فکر کن، گفتم گل نرگس و چند گل دیگه را نام بردم، گفت نه، من تنها گل دنیا، شفیقه را دوست دارم.
شهید بیشتر به چه کاری اهمیت می داد؟با حالتی تاکیدی گفت؛ شهید فوق العاده به مطالعه اهمیت می داد، کتابی با عنوان « از آدم تا خاتم» در کنابخانه خانه مان داشتیم که برگرفته از زندگی پیامبران از حضرت آدم تا نبی اکرم اسلام صلی الله علیه و آله بود، شهید می گفت؛ شفیقه جان، حتی اگه غذا درست نکنی، ناراحت نمی شوم ولی هر روز زندگی یکی از پیامبران را مطالعه کن و وقتی من آمدم منزل برایم تعریف کن، تا زمان حیات شهید من به داستان زندگی حضرت داوود علیه السلام رسیدم.
سایر فعالیت های شهید غلامحسین پور؟ شهید غلامحسین پور، علاوه بر شغل معلمی، خطاطی می کرد، قاری قرآن و بود و ادعیه می خواند.
شهید خیلی روی کشور حساس بود تا جایی یادم هست، شهید مقید بود،از تمامی وسایلی که استفاده می کنیم تولید داخل باشد از جمله لباس و حتی تکمه آن تولید داخلی باشد.
تعداد عملیاتی که شهید شرکت کردند و در کدام عملیات شهید شد؟ در دوران زندگی مشترکمان، شهید در 9 عملیات شرکت کرد و در نهایت در تاریخ یازدهم تیر سال 65 در عملیات کربلای 1 فتح مهران( امام خمینی رحمت الله علیه در خصوص عملیات فتح مهران گفت؛ قلب من آزاد شد) ، به درجه رفیع شهادت نائل شد.
مزار اصلی شهید کجاست؟ شهید دو مزار دارد، مزار وی در بهشت زهرای جیرفت، یادبودی از شهید است و مزار اصلی ایشان در بردسیر زادگاهش است.
شهید در مورد این که کجا دفن شود در وصیت نامه خود نوشته بود، هر کجا مرا دفن کردید مهم نیست، چون خجالت می کشم قبر ارباب و مولایم امام حسین علیه السلام بی زائر باشد ولی قبر من هر روز زائر داشته باشد.دو کار را انجام دهید، روی سنگ مزارم آرم سپاه و فرازی از زیارت عاشورا ( انی سلم لمن سالکم و حرب لمن حاربکم) را بنویسید، تا دوستان و دشمنان ما شیعیان بدانند، قبر ما تا قیامت فریاد « یا حسین» سر می دهد.
سخن پایانی: از جوانان می خواهم، همواره ساده زیستی را سرلوحه زندگی خود قرار دهید و به یکدیگر احترام گذشته و در برابر مشکلات صبور باشید.
نظر شما